Nederland in 2006.

Ilja Leonard Pfeijffer geeft in het NRC Handelsblad van gisteren een terugblik op 2006 en in het bijzonder op onze samenleving. Ik citeer zinnen die mij aanspraken.
'Nederland is in 2006 een kleinburgerlijk, provinciaals, xenofoob land geworden.
Intussen staat de wijde wereld in brand.
Behalve die ene keer, in het slotdebat ven de campagne, toen Femke Halsema de premier boos kreeg door erop te wijzen dat hij zijn mond moet houden over normen en waarden als hij blijft liegen over Irak, bestond er geen buitenland in de politiek.
Maar de oorlog tegen terrorisme is geen reactie op terrorisme, maar de oorzaak ervan.
Nederland stuurt Hans van Baalen. "Om steun te betuigen aan premier Olmert en het Israëlische volk",...
Hans van Baalen is de vleesgeworden nostalgie naar de Tiendaagse Veldtocht.
De kiezers zien haar als minister van Buitenlanders Uitzetten. Dat is wat zij is, niets meer en niets minder en dat is de reden dat zij een historisch aantal voorkeurstemmen heeft gekregen.
De winnaars waren de SP, de ChristenUnie, de anti-islam-partij van Geert Wilders en in mindere mate het CDA... . Wat deze partijen gemeen hebben is hun diepe geworteldheid in de provincie, in Oss, in de bible belt, in Limburg en op het katholieke en christelijke platteland. Wat deze partijen gemeen hebben, is hun conservatief provinciaals gedachtengoed.
De grote verliezers waren de partijen die representatief zijn voor vrijzinnigheid, tolerantie en cultureel liberalisme'.
Tenslotte nog iets van mijzelf:
Intussen rouwt men wereldwijd om een man die vanwege geweld, drugs, en wapenbezit in de gevangenis kwam. Deze man mishandelde zelfs zijn vrouw. Enkele jaren geleden werd een sportheld bejubeld die zijn vrouw vermoordde. Popmuziek en sport rechtvaardigen kennelijk grof geweld. Dat wisten we al van het voetbal. Mannen die hun vrouw mishandelen of zelfs vermoorden behoren niet vereerd te worden.
Eliane tekende Pfeijffer in oktober voor het boekenkatern van de NRC.

Erica.

De foto is van juni 1989. Piffin is hier ongeveer twee maanden oud. Begin juli gingen we naar de VS. In een 7cm dik schrift van Erica over die reis vond ik zojuist deze twee documenten:

http://www.duvekot.ca/Willem/police.html

http://www.duvekot.ca/Willem/consulaat.html

Geloof het of niet, ik wist hier niets van. Erica hield van onze reizen altijd een soort dagboek bij met veel foto's, die gingen als ze klaar waren de kast in. Nu ik hier achter de computer zit realiseer ik me vooral hoe zij in noodsituaties buitengewoon effectief kon optreden, kennelijk niet alleen tijdens de overval, waar ik al eerder over schreef. Ze hield bij wat er gebeurde en schreef dat op. De datum van het politierapport is 8 juli. In haar schrift vind ik: ' 9/7 Heerlijk ontbeten (een eindje verderop) met wafels en aardbeien (Willem) en sinasappelsap, lekkere koffie! Dan afgehaald door de "police" rondgereden, foto's gemaakt. Het was net een uitje'!

VERMOEDENS.

De wiskundigen Pierre de Fermat (1601-1665) en Henri Poincaré (1854-1912) spraken tijdens hun leven een 'vermoeden' uit dat ze niet bewezen. Beiden zijn inmiddels zeer bekend dankzij respectievelijk Andrew Wiles en Grigori Perelman. Wiles bewees dat Fermats vermoeden juist was en Perelman bewees dat Poincaré' s vermoeden juist was.
Door de documentaire die de BBC over Wiles maakte werd wiskunde ook bij het grote publiek even heel populair. Het tijdschrift 'Science' heeft nu Perelmans bewijs als de belangrijkste ontdekking van 2006 uitgeroepen.
Alleen de wiskunde heeft een eigen unieke taal die elke wiskundige, van welke nationaliteit ook, kan lezen. Ook is het in geen enkele andere wetenschap mogelijk wereldberoemd te worden door een 'vermoeden' uit te spreken!
Wat doen die sterappels nou? Die moeten het vermoeden van Poincaré toelichten. We kunnen om die driedimensionale appel een tweedimensionaal plastic aanbrengen, 'sealen' dus. Er mogen geen gaten in dat plastic ontstaan en het plastic mag alleen de appel raken, dus zeker niet ergens zichzelf. Wiskundig: we hebben met een tweedimensionaal lichaam een driedimensionaal lichaam omsloten. Poincaré nu vermoedde dat het mogelijk moet zijn met een driedimensionaal lichaam een vierdimensionaal lichaam in te pakken. Sterker nog: en zo voort! De 'enzovoorts' lichamen bleken gemakkelijk te bewijzen, maar de drie en vier dimensies waren in de afgelopen honderd jaar niet te kraken. Perelman heeft dat nu gedaan en de afgelopen drie jaar hebben topwiskundigen hun hersens gepijnigd om hem te begrijpen. Dat is nu gelukt en daarom steekt Science de vlag voor hem uit. Helaas is de wereldvreemde Perelman al een poos onvindbaar.
De sterappel was Erica's lieveling, met kerst lagen ze onder de kerstboom. Natuurlijk uit eigen tuin.

Zelfreflectie.

Nooit had ik gedacht dat mijn blog nog eens iets over voetballen zou brengen. Zelfs ik, een notoire niet-voetballiefhebber, kan er niet meer omheen. In het journaal gaf deze week Marco van Basten zijn collega voetbaltrainer Van Gaal de raad om zichzelf eens zelfreflectie op te leggen.
Ik werd met een schok bij de les betrokken en vele vooroordelen van mij over voetballers smolten als sneeuw voor de zon. Mijn zelfreflectie is me nu al enkele dagen aan het achtervolgen en bereikte vanmorgen bij het lezen van het NRC Handelsblad een hoogtepunt. In 'Opinie en Debat' schrijft de Noorse sociaal-antropoloog Eriksen een beschouwing over onze moderne levenswijze. Hij concludeert dat we te snel leven. Wat mij het meest intrigeerde in zijn artikel: ten opzichte van begin vorige eeuw spreken we tweemaal zo snel! Zeker kan ik al lange tijd mensen, vooral op de TV, niet verstaan omdat ze erg snel spreken. Sommige interviewers en mensen als Rutte, Bos, Balkenende, Van Gaal(!) enz. ratelen zo snel en veel dat ik afhaak. Ik dacht dat het aan mijn leeftijd lag maar misschien kan ik nu toch 'nog even mee'.
Nu Erica is overleden heb ik een zee van tijd. Bij vrienden en kennissen zie ik dagelijks de bewijzen van Eriksens ideeën. Een mooi voorbeeld deed zich deze week nog voor. Bij een bezoek werd ik opengedaan door de gastvrouw terwijl zij tegelijkertijd een gesprek voerde via haar mobieltje. In gebarentaal wees zij mij een stoel. Misschien is over tien jaar de mobiele telefoon ingebouwd, ergens als chip achter het oor? Ik pleitte me later thuis natuurlijk direct vrij van dit soort gedragingen, maar werd onmiddellijk door mijn zelfreflectie teruggefloten.
Sinds de computer aan me vast is gegroeid schaak ik bij ICC (Internet Chess Club ). Meestal kies ik voor mijn favoriete 'Bullet Games', daarin speel ik dan wel de traagste versie: 10 sec begintijd en 4 sec. per zet. Carla bijvoorbeeld is dat alweer veel te langzaam, zij speelt 1 minuut per speler per partij, een partij kan dan maximaal 2 minuten duren. Mijn partijen lopen nog wel eens uit tot 4 of 5 minuten als ik kans zie binnen die 4 sec. per zet te blijven. Nee, Eriksen heeft het ook over mij. Dankjewel Marco!

Wereldpremière.

In Wolvega is in november voor het eerst het 'Remco Heite Schaaktoernooi' gehouden. Onze clubgenoot Jan Veldman speelde mee in het open toernooi en was zeer enthousiast over deze schaakmanifestatie in Wolvega.
Wereldnieuws werd dit toernooi omdat de eerste prijs een echt paard was en wel een draver. Een paard dus, dat met de juiste verzorging en training, op de baan geld kan opbrengen. Om deze prijs ook daadwerkelijk te kunnen uitreiken moest het ministerie van landbouw allerlei vergunningen verlenen en heeft Veerman persoonlijk Wolvega bezocht om de juridische problemen op te lossen en belangrijke handen te schudden.
Misschien kon het eigenlijk alleen omdat Loek van Wely het toernooi won? Loek is niet alleen de sterkste Nederlandse schaker maar ook precies de man die, dankzij zijn vrouw (!), een paard aankan. Het paard kwam dan ook bij de Van Wely's in een gespreid bedje. Wei, stal, voer, de trailer, Vrouwe Van Wely had overal voor gezorgd! Fantastisch toch?
Ik denk dat dit in de geschiedenis van het schaken het eerste toernooi was met als hoofdprijs een echt paard!

Eliane stuurde me de meest recente foto van Otger met zijn verjaarsdagscadeau goed zichtbaar.

Een geluksdag.

Gisteren werd mijn kleinzoon Otger 13 jaar. Een geluksdag met 's avonds pannenkoeken. Een enveloppe met geld en van mij een automatisch, mechanisch horloge. Dat bleek precies het goeie cadeau en het kwam ook nog juist gisteren aan. Vrijdagavond is het feest voor de vrienden. Op de foto zie je Otger met Orbit dit was in oktober. Het kon gisteren allemaal niet op. Otger wil graag naar een middelbare school met een speciaal programma, met extra wiskunde en techniek. Hij heeft daar echter een aanbeveling van zijn huidige school voor nodig. Op een schaal van een tot en met vijf kreeg hij uitsluitend vieren en vijven, dus dik in orde.
Ook juist gisteren stond in het NRC Handelsblad een ingezonden brief van mij:

Verdriet en schaamte over zorginstelling.
In Opinie en Debat van 16 december schreef Herman Vuijsje een haast te juist artikel over onze zorginstellingen. Het liet me verdrietig en met plaatsvervangende schaamte achter. Als cliënt van zo'n organisatie wil ik graag aantonen hoe goed Vuijsje de toestand beschrijft.
In juni 2005 vroegen mijn vrouw ik bij zorginstelling S hulp aan. Twee dames van S bezochten ons in de week daarna. Beiden concludeerden onze aanvraag als dringend nodig en in de volgende week zou de hulp starten. Door de toestand van mijn vrouw daarna heb ik in de maanden daarop geen kans meer gezien contact met S, waar we niets meer van hoorden of zagen, op te nemen. In september overleed mijn vrouw, in oktober belde ik S en zei het volgende:
'In juni hebben mijn vouw en ik hulp aangevraagd, inmiddels is mijn vrouw overleden. Mijn vraag is: wachten jullie nu tot ik ook dood ben of kan ik vòòr die tijd hulp krijgen?' Het werd even doodstil. Binnen een uur kwam er iemand langs met een formulier voor een handtekening. De volgende dag kwam de hulp.
Was of ben ik blij? Nee, door de herinneringen zit ik nu te huilen achter mijn computer.
Willem Duvekot, Gorssel.

Vera Menchik.

Het wereldkampioenschap voor vrouwen werd in 1927 ingesteld door de FIDE, de Fédération Internationale des Échec, als een toernooi naast de Schaakolympiade. Vera Menchik won dat toernooi en ook de volgende toernooien in 1930, 1931, 1933, 1935, 1937 en 1939. Zij was regerend wereldkampioene toen ze in juni 1944 omkwam tijdens een Duitse luchtaanval op Londen.
Een aardige anekdote met betrekking tot Vera is de "Menchikclub". De internatioanale mannelijke wereldtoppers die een partij van haar verloren werden door hun collega's tot lid van deze club benoemd. Euwe was ook lid van deze club!
Op mijn vorige blog schreef ik over Duchamp en dacht aan zijn partij tegen Vera uit het Internationale toernooi van 1929 in Parijs. Vera kwam na een fout in het middenspel zogoed als verloren te staan. Toen kwam ze echter op stoom, ze was bekend om haar eindspeltechniek. Vanuit het onderstaande diagram ging de partij als volgt verder:
27.Tc4 Tad8 28.Te1 Txd4 29.Txc6 Td2 30.g3 Tf8 31.f4 Th8 32.h4 Tb8 33.b3 Txa2 34.Texe6 Txb3 35.Txg6+ Kf7 36.Tb6 Td3 37.Tbd6 Tb3 remise.

Marcel Duchamp - Vera Menchik 1929.

Reuzen.

De Franse afvaardiging naar de Schaakolympiade van Folkstone 1933.
Staand: Duchamp en Voisin. Zittend: Kahn, Aljechin en Betbeber.
Gerard vroeg zich af waarom ik ter nagedachtenis van de vorige week overleden schaker Bronstein niets over hem op mijn blog had. Van Peter ontving ik een uitnodiging om samen een 'schaakblog' te beginnen.
David Ionovitch Bronstein (1924-2006) was inderdaad een van de schaakreuzen uit de vorige eeuw, vanaf ca. 1948 behoorde hij zeker decennia lang tot de wereldtop.
Peter en Gerard behoren beiden tot die piepkleine groep intellectuelen die we in ons land zo broodnodig hebben. Hun kennis overlapt ook nog eens de geschiedenis van het schaken, wie ben ik dan om daar nog iets aan toe te voegen?
Toch zal ik hier een poging wagen en ik hoop op een comment van hen bij dit blog.
De oorzaak van mijn schrijven is een artikel van Arnold Heumakers in het boekenkatern van de NRC gisteren. Heumakers schrijft over de Amerikaanse dichter Williams. In zijn autobiografie vertelt Williams over een ontmoeting met Marcel Duchamp. Duchamp werd als kunstenaar wereldberoemd na de 'Armory Show' van 1913 in New York. Naast het artikel van Hooimakers een grote foto van mijn favoriete schilderij 'Nude Decending a Staircase' uit 1912 van Duchamp (nee Carla, zie eerst dat schilderij hieronder voor je mij weer als 'vrouwengek' uitlacht).
Duchamp was een absolute Reus in de (moderne) kunst in de vorige eeuw. Hij was echter ook een van de sterkste schakers van Frankrijk tussen 1925 en 1935. Duchamps vriend Man Ray (ook een Reus onder de kunstenaars) schreef over Duchamps fascinatie voor het schaakspel en naar aanleiding van zijn eerste huwelijk van 1927:
'Duchamp spent most of the one week they lived together studying chess problems, and his bride, in desperate retaliation, got up one night when he was asleep and glued the chess pieces to the board. They were divorced three months later'!
Binnenkort zal ik over Duchamp en Vera Menchik schrijven. Menchik was de sterkste vrouwelijke schaker ter wereld in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Zij kwam om in 1944 bij een bombardement van de Duitsers op Londen.
N.B. Carla is Carla Bruinenberg en jarenlang een Reuzin in de Nederlandse schaakwereld van de vorige eeuw. Driemaal kampioene van Nederland en ontelbare malen kampioen van Deventer en het DSG Pallas.

'Naakt een trap afdalend' Duchamp 1912.

Ardèche 1966.

Dit is op hèt natuurristen terrein aan de Ardeche halverwege Vallon-Pont-d'Arc en Pont-Saint-d'Esprit. De laatste kilometers waren voor Engelse auto's (lage bodems) niet bereikbaar. Vanaf het parkeerterrein liep een pad het ravijn van de Ardèche in. De bagage ging in een grote mand aan een kabelbaan omlaag. Na een halfuur lopen was je beneden en kon je je melden bij monsieur Boudou, de absolute heerser over het terrein.
Een breed strand van 100 beter, stenen of zand, dan de rivier en aan de overkant een steile onherbergzame helling van 200 m omhoog met wilde geiten. Vele jaren hebben we daar onze hele zomervakanties doorgebracht, ook tot groot genoegen van de kinderen.
Hier zie je Thijlbert die toen 11 maanden was.

Beschaving.

Zaterdagavond gingen Lennerd en ik naar de film 'The Wind that Shakes the Barley'.
De film gaat over de Ierse onafhankelijkheidsstrijd van 1920-1921 en won in Cannes dit jaar de Gouden Palm. Op Lennerd en mij maakte de film ook een grote indruk.
Omdat ik een associatieve denker ben vergeleek ik de mannen van het Ierse verzet met de Papoea mannen.
Tot voor kort, ongeveer honderd jaar geleden, leefden de mensen van Nieuw Guinea geïsoleerd en bleven zij gespaard van onze 'beschaving'.
De mannen van onze 'beschaving' vechten en vochten over de hele wereld. De redenen voor dat vechten waren nationalisme, godsdienstwaanzin, een of andere obscure ideologie, macht, geld enzovoort. De tegenpartij werd massaal afgeslacht, duizenden zelfs miljoenen werden gedood. Deze vorm van vechten is nog aan de orde van de dag.
De Papoea mannen vochten om een vrouw of om een varken, de tegenstander werd gedood. Dat ging om en om met een voor beide partijen goed te voorziene frequentie, eeuwen lang.
In 1956 was ik het niet eens met onze bemoeienis met Nieuw Guinea en kwam daardoor in de gevangenis. Als Papoea had ik, zeker weten, natuurlijk wel om een vrouw of een varken gevochten!

VRIJE KLEDING.

Donderdag stond bij de ingang van Super de Boer een man met de 'daklozenkrant'. Voor mij de eerste keer dat ik dat in Gorssel zag. Op vier pagina's prachtige foto's van Rokus van den Bout van mannen van de Dani stam uit Irian Jaya. Aanleiding voor de foto's met tekst was dat de Indonesische regering weer toestaat dat de mannen hun oorspronkelijke 'kleding' dragen. Enkele weken terug las ik in het NRC Handelsblad dat Amerikaanse onderzoekers de Papoea's tot de intelligentste mensensoort had uitgeroepen. Het criterium bij het onderzoek was geweest welke mensen onder de meest wisselende en moeilijke omstandigheden kans zagen te overleven. Dat bleken de Papoea's. De vier in het Straat Magazine van de daklozen zijn prachtige voorbeelden van deze mensen.

De overwinning van de dassen.

Een vereniging die zichzelf opheft als de klus geklaard is! Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Al die jaren was ik lid en tot ca 1998 heb ik een of tweemaal per week de telefoondienst 's nachts gedaan. Ik schreef daar 8 augustus over op mijn blog. Nu Jaap Dirkmaat de zaak sluit ben ik inderdaad een beetje trots, het blijkt nuttig geweest. In die eerste jaren, voordat er dassentunnels en dergelijke waren, was het heel frustrerend als je op een nacht twee of drie doodgereden dassen had. Waar doe ik het voor, dacht ik dan.

Tiddles in de Kabeljauw.

Gisteren ontving ik voor het eerst na Erica's overlijden weer de Poezenkrant, dat is echt de meest onwaarschijnlijke, gekke en kostelijke krant in het Nederlands taalgebied. Pagina 1: 'De Poezenkrant. Onregelmatig sinds 1974. Abonnementen worden afgeraden en kosten 10 euro voor drie nummers.'
Dit No 52 gaat alleen over "Felix-katten" dus zwart-wit katten zoals Theo (zie hieronder). Vele foto's strijden om een plaatsje. Ik kies deze twee uit de Daily Mirror van 20 april 1967 omdat ik moest denken aan Maarten 't Hart die zich zaterdag in het NRC Handelsblad druk maakte over het bijbelverhaal van Jonas. TIDDLES kwam ongeschonden terug na zijn onderzoek van het inwendige van deze kabeljauw. De foto's komen uit het archief van Spaarnestad en zijn genomen in de haven van Broadstairs in Kent.

Theo vandaag om 10 uur. Heel onhandig voor mij, zo op de trap! Ik stook de houtkachel weer en die staat precies onder de trap, vandaar.

Mug in het Oranje Hotel.

De gewone steekmug, Aedes punctor.
Ja, er is een verband tussen de Gevangenis in Scheveningen en de PvdD. Zondag in Oegstgeest wezen mijn vrienden me daarop en vonden het belangrijk genoeg voor mijn weblog.
Ons gesprek ging over de twee journalisten van de Telegraaf die vorige week bijna dagelijks het nieuws haalden, maar ook over het wel of niet doden van dieren naar aanleiding van mijn lidmaatschap van de PvdD. In ieder geval was het doodslaan van een mug natuurlijk toegestaan.
Toen herinnerde ik me de mug in mijn cel in Scheveningen. In het voorjaar van 1957 zat ik daar de laatste twee maanden van mijn gevangenschap als dienstweigeraar uit. Ik schreef daar in december 2005 over op mijn blog.
Op een dag werd ik gestoken door een mug en zag ik haar op mijn arm zitten. In een flits realiseerde ik me dat dit, naast mij, het enige levende wezen in mijn cel was. In de dagen daarna ben ik nog wel eens gestoken en toen zeker met mijn instemming. Deze vrouwtjesmug (de mannetjes steken niet) was als het ware mijn maatje!
Ik zal dit opsturen naar Marianne en Esther.

Serendipiteit.

Mijn hulp in de huishouding, die ik door de zorgverlener Sensire voor 3,9 uur per week krijg toegewezen, is afkomstig uit de Oekraïne. Aan het eind van die 3,9 uur vroeg ze naar de frequentie voor het verwijderen van 'spinragen'. Oude, tot spinrag vervallen, webben moeten natuurlijk weggehaald worden, maar webben met levende spinnen wil ik behouden, ze vangen muggen, vliegen en wat al niet. Als kersvers lid van de partij van de dieren kwam ik dus direct in de problemen.
Voor iemand die nog niet lang in ons land woont schrijft Svetlana trouwens verbluffend goed Nederlands. Dankzij haar 'spinragen' dook ik daarna het woordenboek in en vond ik iets wat ik niet wist. Via spinrag kwam ik bij spinsbek en pinsbek.
Pinsbek(spinbek) is een goudkleurige legering van koper en zink en is vernoemd naar de uitvinder Chr. Pinchbeck (overleden in Londen in1732). Wij kennen messing als dè legering van koper en zink, het wordt dikwijls geelkoper genoemd. Nu werden er al eeuwenlang legeringen van zink gemaakt, voordat we in ons (technisch achterlijke) Europa voor het eerst zink konden maken en dat was pas na Pinchbeck.
Dank Svetlana voor mijn kennismaking met Pinchbek en pinsbek. Een schitterend staaltje van SERENDIPITEIT, ik zocht naar spinrag en vond pinsbek!
Op het plaatje een kruisspin, familie : Araneidae (Wielwebspinnen).
Vele spinnen heb ik naar buiten gebracht na hulpkreten van Erica, vooral die grote kruisspinnen (dat zijn de vrouwtjes, de mannetjes zijn veel kleiner) waren griezels voor haar.
Zijn vrouwen echt banger voor spinnen dan mannen?

Op stap.

Vandaag ga ik naar Oegstgeest. Ton en Aaltje verhuisden in augustus van Borger naar Oestgeest, nu met Ern en Mijcke voor de eerste keer bij hen op bezoek.

Marianne en Esther zijn vandaag in Londen:
'Marianne Thieme en Esther Ouwehand, donderdag beëdigd als eerste parlementariërs ter wereld voor een Partij voor de Dieren (en als eerste volledig vrouwelijke fractie in het Nederlands parlement), zullen vandaag zondag 3 december de oprichting in Londen bijwonen van de Britse Partij voor de Dieren.
Na Duitsland, Frankrijk, België, Spanje, Canada en Australië waar inmiddels soortgelijke -nog niet in het parlement vertegenwoordigde- partijen zijn opgericht, zal ook Engeland onderdeel uitmaken van het wereldwijde beschavingsoffensief dat dieren via politieke belangenbehartiging letterlijk tot hun recht wil laten komen.
Voorzitter Jasmijn de Boo van de Britse Partij voor de Dieren, was in 2004 kandidaat voor de Nederlandse Partij voor de Dieren bij de verkiezingen voor het Europees Parlement'.
Overgenomen van de site van de PvdD.
Met die biggetjes zou ik wel lekker even willen 'neuzen'.

Broers en zusters.

Een Bultrugwalvis.
Grote walvissen hebben cellen in hun brein die tot nu toe uniek waren voor de mens en mensapen. Het gaat om 'spoelcellen' die een rol lijken te spelen bij sociale interactie en emoties.
Dit volgt uit hersenonderzoek van wetenschappers van de Mount Sinai School of Medicine in New York.
Hiermee blijken deze prachtige dieren, net als de primaten, onze broers en zusters. Graag heet ik hen hartelijk welkom in onze familie.
Helaas doen niet alle mensen dat. Noren, IJslanders, Japanners en wie niet allemaal bejagen deze dieren, zodat sommigen van hen dreigen uit te sterven.
Ik zal Marianne Thieme binnenkort schrijven nu heeft ze het nog erg druk met haar nieuwe baan. Ik heb verschillende flinke klussen voor haar, misschien moet ik maar lid worden van haar piepkleine clubje?

Coïncidentie.

Gisteravond met Janneke Rogaar naar de film MAYBE SWEDEN geweest. Regie van deze film: Margien Rogaar, een nichtje van Janneke. Een film met een ongewone invalshoek op het vluchtelingenprobleem in Europa. Een bijzondere film vind ik.
Vijf vrienden hebben een groot huis met grote tuin in het zuiden van Europa gehuurd. Hun heerlijke (lees)vakantie wordt wreed verstoord wanneer er op een avond een zwarte bootvluchteling in hun tuin ligt.
Een leuk moment vond ik toen in het begin van de film tussen de twee mannelijke hoofdrolspelers ruzie ontstond over de rol van Michel Houellebecq voor de moderne literatuur, in het bijzonder n.a.v. zijn roman Elementaire deeltjes, terwijl op dat moment in de zaal naast ons de film over die roman draaide!

Genieten.

Zojuist heb ik me ingeschreven voor acht maandagmiddagen astronomie van de HOVO in Utrecht. Een heerlijk programma, van 12 febr. t/m 2 april. Utrechtse (nog volop werkende) astronomen vertellen over hun huidige onderzoek. Even zonder prof.dr. enz.:
Hoyng over de magneetvelden van zon, aarde enz.
Rutten over het onderzoek met de Utrechtse telescoop op La Palma naar magnetische structuren op de zon.
Pols over de productie van zware elementen in sterren.
Vink over het einde van zware sterren door een supernova-explosie.
Achterberg over zijn onderzoek naar gammaflitsen bij het ontstaan van zwarte gaten.
Lamers over botsende melkwegstelsels.
Verbunt over zijn studie met behulp van röntgentelescopen naar de materie in het heelal.
Nou ja, jum jum ik word er nu al blij van.

Op het plaatje de resten van een supernova. De Wikipedia:
'Een supernova is het verschijnsel waarbij een ster op spectaculaire wijze explodeert: een supernova-uitbarsting is herkenbaar aan de enorme hoeveelheid licht die erbij wordt uitgestraald. De explosie is enorm. De ster vlamt op met de kracht van honderden miljoenen tot meer dan een miljard zonnen.'

Stephan.

Stephan won zaterdag in Emmen de b-groep van het
Open Seniorentoernooi NOORDELIJKE SCHAAKBOND.
Daarmee won hij een kilo zilver, een fantastische prijs! Gerard, Ruud en ik hadden het gevoel dat dit zilver ook op ons afstraalde. Dat kan natuurkundig niet want dit blok is gegarandeerd niet radioactief, wat je hieronder kunt zien. Het is niet zomaar gewoon zilver. Nee, het is voor 99,9 % zuiver zilver en het is ook niet zomaar 1 kilo. Het is 1000,- gram dat wil zeggen niet 1 gram meer of minder!
Deze prestatie straalt in ieder geval ook op het DSG Pallas af. Over de prestaties van Gerard, Ruud en mij in de a-groep heb ik niets te melden, wij proberen die te vergeten!

1 kilo zilver

Polonium.

We hebben de laatste dagen deze foto veel in het nieuws gezien. De rus en oud KGB agent Litvinenko stierf donderdagavond in een Londens ziekenhuis.
Het lijkt nu waarschijnlijk dat hij met polonium is omgebracht. Waarom zijn ze zo voorzichtig en hebben ze het lijk nog niet opengesneden? Nou, als het inderdaad Polonium is hebben ze wel uiterst deskundige mensen nodig. Over Polonium en Radium schreef ik in juni 2005 op mijn blog. Marie Curie kreeg in 1911 de Nobelprijs voor Chemie voor de ontdekking van deze twee materialen.
Op internet vond ik onder anderen:
'Polonium wordt in enkele laboratoria voor nucleair onderzoek bestudeerd. Dat vraagt om extra voorzorgsmaatregelen en extreme voorzichtigheid, vanwege de hoge radioactiviteit van de alpha deeltjes uit polonium.
Polonium-210 is aanwezig in sigarettenrook en het is de enige component daarin die kanker produceert in proefdieren door inademing; tumoren ontwikkelen zich al bij een blootstelling die vijf keer minder is dan die van de gemiddelde roker.'
Ik ben heel nieuwsgierig naar technische details. Hoe heeft de moordenaar, en in welke vorm, dit materiaal aangeboden aan Litvinenko?

Cadarache.

Tussen alle verkiezingsgedoe stond gisteren een onopvallend bericht in de krant: er zal in het Zuid Franse Cadarache nu definitief een kernfusiereactor gebouwd worden.
Het gaat om een gezamenlijk project van de EU, de VS, China, Rusland, India, Japan en Zuid-Korea.
De reactor in Cadarache is van het Tokamak principe waar ik in juni vorig jaar over schreef. Tot nu toe is dat de enige manier die de natuurkundigen bedachten om fusie in het groot te realiseren. Het bijzondere van dit project is dat eigenlijk niet zeker is of het gaat lukken. De technici zijn kennelijk zo overtuigend in hun optimisme dat de politici hen geloven en 10 miljard op tafel brengen. Vanaf 2016 moet blijken of de reactor werkt en rendabel kan worden. Die 10 miljard zal misschien wel 100 miljard worden.
Kernfusie is een totaal ander proces dan wat in onze "gewone" kernreactors gebeurd.
Het idee van de Tokamak is afkomstig van de Russische geleerden Igor Tamm en Andrej Sacharov die dit omstreeks 1950 ontwikkelden. Wanneer kernfusie echt blijkt te kunnen en de kosten kleiner zijn dan de opbrengst is het wereldenergieprobleem opgelost. Als je bedenkt wat er bij fusie gebeurt lijkt het iets onmogelijks, ik ben benieuwd. Het plaatje geeft de te bouwen centrale in Cadarache aan, het poppetje onderin geeft een idee van de grootte van de reactor.

Droom.

Eliane's tekening van Willem Brakman in het NRC Handelsblad heeft gevolgen gehad. Mijn droom over Brakman, die ik woensdag beschreef, is al door zijn biograaf aan de schrijver voorgelezen.
Ik veronderstelde dat mijn droom wel naar een psychiater kon, maar naar de schrijver zelf vind ik ook ruim voldoende eer.
Mijn verhaal over de bosuil zal ik naar Marianne Thieme zenden dan moet zij mij maar eens meenemen naar het Boekenbal. Kennelijk ben ik door de race van onze politici om dagelijks bekender te worden aangestoken! Help, waarschuw me voor ik verdrink.
Mijn voorspelling dat er een splitsing zal ontstaan tussen auteurs die wel en die nog niet door Eliane getekend zijn lijkt me steeds dichterbij te komen. Klik bovenaan op haar naam en oordeel zelf.

Theo

Ik gebruikte deze mand om hout bij de schuur weg te halen voor mijn houtkachel. Een sterke mand en vol net te dragen. Juist nu het guur weer is en ik de hele dag stook moet ik me behelpen met een boodschappen tas. Bij een hond ben jij de baas bij een kat is hij de baas. Theo is wel heel sympathiek hij groet als je langs komt, wil zelfs zijn kopje soms even optillen. Een meter afstand van de kachel dat is de ideale plek.

Nobelprijswinnaars.

Deze week twee alarmmeldingen over ons onderwijs in het NRC Handelsblad. Eerst een van de hoogleraar virologie Goudsmit en gister een van Renata Loll, hoogleraar Theoretische Natuurkunde.
Goudsmit wil rondom rondom Crutzen een instituut opbouwen dat wereldwijd intellect aantrekt om Nederland weer terug te brengen tot een kennisland zoals ons land dat eind 19de en begin vorige eeuw was. Loll wil ook zo'n instituut rondom Gerard 't Hooft, dus een instituut zoals het Duitse Max Planckinstituut.
Was er maar een politicus in een van onze politieke partijen die Goussmit en Loll begreep en hun ideeën ging realiseren. Die is er niet blijkt in dezelfde NRC, in de Wetenschapsbijlage ging Leo Prick op zoek om ons een stemadvies in verband met het onderwijs te kunnen geven. Hij schrijft tenslotte: 'Het spijt me, beste lezer, terwijl ik altijd zo positief ben, kom ik dus niet verder dan een negatief advies. Sterkte woensdag.'
Zelf had ik helaas die conclusie ook getrokken en daarom zal ik woensdag op Marianne stemmen. Mijn stem gaat deze keer naar wezens die geen enkele verantwoordelijkheid dragen voor de teloorgang van het onderwijs in dit land.

Marietje en de Bosuil.

Vannacht hield de bosuil me weer wakker, dat is een voorrecht van deze streek waar ik geweldig van geniet. De bosuil is een enorme opschepper, Marietje zou dat beaamd hebben.
Jarenlang hield ik kippen, voornamelijk de Noord Hollandse kriel. In de zomer in de ren en in de winter vrij in de tuin. Meestal een toompje van vijf kipjes en een haan. In de winter wilden mijn kipjes ook 's nachts niet in het hok, maar gingen in de berk ernaast. De haan het laagst om zijn kipjes te beschermen tegen rovers die de boom in zouden willen. Helemaal bovenin Marietje omdat zij de oudste was en het meeste wist en kon. Wanneer ik in de tuin de krant las kwam ze naast me of op schoot en las mee, dat kunnen maar weinig kippen.
Op een nacht was er plotseling een enorm lawaai in de berk. Natuurlijk was ik zeer snel ter plekke maar luid roepend werd Marietje door een bosuil afgevoerd. Ik sprak de overlevenden toe en zei hen dat het leven soms zwaar kan zijn en dat we moesten berusten in de natuur zoals die was.
Marietje deed dat niet, maar dat wist ik toen nog niet. Twee dagen later werd ik gebeld. 'Was ik die man die verstand van kippen had en of ik misschien een kip mistte?' Ik zei dat ik geen kip tekort kwam, maar dat ik er laatst wel een verloren had aan de bosuil. Er was sinds kort een kip in hun tuin en of ik toch eens wilde komen kijken en hen raad geven wat ze nu moesten doen en ze woonden maar een honderd meter van me af. Ik beloofde tegen de schemer te komen dan kon ik de kip ook eventueel pakken en meenemen. Ik ging, eerst kennis maken en luisteren naar twee lieve oude mensen die door de komst van een kip toch danig ontregeld bleken. Ik beloofde in ieder geval die kip mee te nemen en wij naar de tuin. Ja hoor, daar zat Marie die zich via een ladder door mij gewillig liet pakken.
We hebben toen binnen een reconstructie bedacht. De bosuil vloog met een veel te zware vracht zuidwaarts. De vracht, Marie dus, wurmde zich los en vloog oostwaarts tot in de tuin van deze aardige mensen. Marie wist het toen ook niet meer en liet zich verder vertoedelen door de lekkere hapjes die voor haar bij de Welkoop werden gehaald. Eenmaal weer thuis kreeg Marietje enorme praatjes ze kakelde de hele omgeving bij elkaar.
Het mannetje van de bosuil (vooral bij Geluid 2, hoort u het verschil) heeft een prachtige melodieuze stem het vrouwtje is een schreeuwlelijk.

Willem Brakman.

Vannacht droomde ik van Willem Brakman. Ik kan drie oorzaken voor een droom over hem bedenken. Erica en ik hebben hem in de jaren zestig goed gekend. Eliane moest hem deze week tekenen voor het NRC Handelsblad en gisteravond schaakte ik voor Pallas in een externe wedstrijd.
'Ik droomde dat ik Willem bij de muur van een kerk tegenkwam. Hij was op de vlucht. Ik bedacht dat ik het niet kon maken nu wraak op hem te nemen en hem dus echt moest helpen. Ik raadde hem aan de veerpont van Hoedekenskerke naar Terneuzen te nemen. Hij zou dan in "t land van Ulst" (het land van Hulst) een hotelletje kunnen nemen en daar wachten op een gelegenheid om naar Frankrijk te ontkomen.'
Genoemde veerpont is al zo'n vijftig jaar uit de vaart maar zo iets is in een droom natuurlijk niet aan de orde.
Met zo'n droom kun je nog eens bij een psychiater aankomen lijkt me. Vooral als de psychiater de roman 'Nazomer' van Brakman kent want de hoofdpersoon daarin erfde een huis in Hulst!
Waarom wraak? Willem wilde graag een keer tegen mij (een "echte" schaker) spelen. Bij de volgende visite aan de Brakmannen had ik mijn schaakklok meegenomen want ik wilde Willem wel in het gareel houden en ik vertrouwde hem ook niet helemaal. Wat bleek? Willem had die avond een jongeman van schaakclub Enschede gevraagd om hem te seconderen! Gelukkig kon ik kort na de opening remise forceren, aannemen of verliezen dat is in zo'n geval de keus. Erica en ik hadden wel meer redenen om Willem niet helemaal te vertrouwen maar ik ga geen roddelrubriek van mijn blog maken.
In het diagram hierboven speelde mijn tegenstander gisteravond met zwart 23...h6 waarna ik de partij won met 24.Pe6+ Txe6 25.Txe6 Pd8 26.Db4+ en zwart gaf op omdat ik een volle toren voorkom.

Historie.

Ik vroeg me eergisteren af waarom Eerelman en Quadekker in hun Paardenrassen het Friese paard niet hebben opgenomen.
In de tijd dat Eerelman en Quadekker hun kunstalbum maakten verkeerde het Friese ras op het diepste punt van haar bestaan. Op een gegeven moment waren er begin vorige eeuw nog maar drie dekhengsten in Nederland. Pas in de laatste decenia heeft het ras zich kunnen herstellen en is nu niet alleen zeer populair maar in binnen en buitenland een zeer goed en prachtig paard geworden.
Eerelman en Quadekker hebben zich met hun album gericht op de meest voorkomende rassen en dat was nu juist in hun tijd de Fries niet. Het ras is tweemaal bijna ten onder gegaan. Eerst eind 19de en begin 20ste eeuw en later in de jaren zestig en zeventig toen de mechanisatie in de landbouw wereldwijd het aantal paarden dramatisch verminderde. De eerste crisis had diverse oorzaken. Alleen de rijke boeren die 's zondags met hun vrouw in de sjees naar de kerk gingen konden zich nog een luxe paard veroorloven. De boeren hadden het in die tijd niet gemakkelijk en kozen liever een sterker en eenvoudiger paard bijvoorbeeld het Groninger paard of kruisingen daarvan. Een paard dat niet 'danste voor de ploeg'. Deze en waarschijnlijk nog andere oorzaken brachten het Friese paard dus tweemaal aan de rand van zijn bestaan, het heeft maar weinig gescheeld of het ras was uitgestorven.
Het Friese paard is het oudste ras van Europa en het enige oorspronkelijke Nederlandse paard. In de Middeleeuwen werd de Fries gefokt als rijpaard voor de ridders in hun zware harnassen.
De Fries zoals wij die nu kennen is veel slanker en altijd zwart. Dat is pas van de laatste tijd, vroeger kwamen meerdere kleuren voor.

VRIJHEID

In het NRC Handelsblad van zaterdag schrijft Jonathan Israel, hoogleraar moderne Europese geschiedenis, over geloof en de vrijheid van meningsuiting. Kunnen zeggen wat je wilt stelt hij boven kunnen geloven wat je wilt.
Centraal in zijn artikel staat Spinoza. Toen ik laatst over de Stemwijzer schreef en, toch een beetje tot mijn verrassing, het CDA er bij mij het meest negatief uitkwam had ik het wel bij het rechte eind blijkt nu.
Israel schrijft:
'Volgens Spinoza kon geen enkele religieuze organisatie een rechtschapen, loffelijke en gerechtvaardige organisatie zijn. Het zijn namelijk allemaal carrièrestructuren en politieke organisaties, en dus corrupte lichamen, zodat de religieuze doctrine in de praktijk niets anders is dan een werktuig om invloed te verkrijgen en een wapen om rivalen te verslaan. Alle kerken zijn er uiteindelijk, als ze de kans krijgen, op uit de onwetendheid en de lichtgelovigheid van de mensen uit te buiten om invloed en macht te vergaren.'
Vooral Balkenende en Donner hebben allebei in de afgelopen periode laten zien het niet met onze grootste filosoof eens te zijn. Ik griezel van die twee.

Paardenrassen.

Vorig weekend werd "De Redding" van de paarden in Friesland wereldnieuws en kon ik het filmpje van Omroep Friesland op mijn blog plaatsen. Ik schreef toen ook over het Groninger paard. Vandaag weer een Groninger hengst en ook weer een Eerelman, ik zal toelichten waarom. Begin vorige eeuw verscheen:

PAARDENRASSEN, KUNSTALBUM van EEN EN VEERTIG AFBEELDINGEN naar
SCHILDERIJEN VAN OTTO EERELMAN met BESCHRIJVINGEN door A.L.QUADEKKER
Chromolithographie van J.L.Goffart. Uitgaaf van Schillemans en Van Belkum te Zutphen.

De litho's zijn 45x60 cm. Bij voorintekening kostte dit album 975 gulden.
In 2003 verscheen bij het Veenkoloniaal Museum te Veendam een boek van dit album. Tot nu kon ik mijn Eerelmannen brengen dankzij een verzameling prentbriefkaarten die ik nog van mijn vader heb. De Eerelman hierboven heb ik gescand uit genoemd boek dat ik deze week kocht. In het album en dus ook in dit boek vinden we drie Nederlandse rassen, namelijk het Gelderse, Groningse en Zeeuwse paard en niet het Friese paard. Waarom niet? Wanneer ik het weet of een lezer mij een comment hierover stuurt kom ik ermee op mijn blog. Dankzij de uitgave van het museum van Veendam kan ik nu ook meer te weten komen over de paardenrassen eind 19de en begin 20ste eeuw, ik zal verslag doen.

Mijn jeugd.

Na de meisjes in de klederdracht van Zuid-Beveland, gisteren en eergisteren op mijn blog, dan nu het mooiste huis van dat schiereiland. Helaas is dit huis het slachtoffer geworden van de dijkverhogingen in Zeeland na de watersnoodramp van 1953, ondanks het feit dat de polder Borssele toen niet is ondergelopen. De foto is genomen van de kant van de Westerschelde in NO richting u ziet de voorkant van het huis.
In 1945 werd het huis als ambtswoning aan mijn oudste broer toegewezen. Mijn ouders, zusje en tweelingbroer en ik trokken bij hem in omdat onze boerderij tijdens de bevrijding volledig was verwoest. Wij hebben tot 1950 bij mijn broer ingewoond.
Ik heb in dit huis een geweldige tijd gehad. In de zomer zwom ik 's morgens voor schooltijd en 's avonds na schooltijd. Als het tij het toeliet zetten mijn tweelingbroer Piet en ik 's morgens vroeg onze twee palingfuiken uit en haalden s'avonds de buit binnen. De volgende dag werd er dan gebakken zeepaling gegeten!
Ik kreeg deze foto dinsdag van de oudste dochter van mijn zuster. In januari 2005 schreef ik ook vrij uitvoerig over het dijkhuis, het is interessant om de foto's van het huis te vergelijken.

's-Heerenhoek.

Een foto van de zusterschool uit 's-Heerenhoek. Dat dorp ligt 5 km van mijn geboortedorp Borssele. Borssele was protestant en 's-Heerenhoek katholiek. Deze aandoenlijke foto is uit het begin van de vorige eeuw. De meisjes hebben voor de foto hun zondagse bovenmuts op.
Dit is, net als gisteren van Nellie, de katholieke klederdracht van Zuid-Beveland.
Foto: 'De Zeeuwse streekdrachten 1800-2000'.

Zeeuwse klederdracht.

De achtjarige Nellie Schrieks op de Goese kermis in 1938.
Aan de gouden "stikken" zie je dat Nellie uit Zuid-Beveland komt. Haar bovenmuts laat zien dat ze katholiek is. Onder de binnenmuts droeg een katholiek meisje of vrouw ook nog een blauw mutsje, wat je op deze foto niet kan zien.
Op de lagere school in Borssele heb ik geen kinderen in klederdracht meer meegemaakt. In katholieke gemeenten en ook op Walcheren werd in 1940 nog wel door kinderen de authentieke klederdracht gedragen.
De foto komt uit het kortgeleden verschenen 'De Zeeuwse streekdrachten 1800-2000' dat ik gisteren kocht.
Ach die Nellie, aan haar mondje te zien lijkt het toch een beetje eng.

De redding.

De redding van de paarden afgelopen weekend was gisteren ook bij Pauw & Witteman. Een van de vrouwen van de reddingsoperatie was in de studio. Het fantastische van deze vrouw was dat ze zichzelf bleef en Pauw en Witteman geen invloed op haar hadden. Deze vrouw heeft het karakter van haar paard en andersom en daarom kon ze met haar vriendinnen en hun paarden dit kunststuk uitvoeren! Wat voor paarden reden die vrouwen? Zeer waarschijnlijk merries of ruinen met veel Groningsbloed. Hierboven een foto van de Groningerhengst Folkert. Het Groninger paard is het ideale paard voor operaties zoals we die wereldwijd dit weekend zagen, leve de TV.
Als je hierboven op "redding" klikt dan start media player en kun je een filmpje bekijken van de redding. Met dank aan Peter Meijboom voor het zenden van de URL.
Van mij mogen die meiden een standbeeld of tenminste een groepsschilderij van Peter!

Paarden.

Vanaf het begin van mijn weblog illustreer ik mijn tekst geregeld met schilderijen van paarden van Otto Eerelman (1839-1926).
Dit weekend stonden paarden volop in onze belangstelling. Voor mij een reden om weer met een Eerelman op mijn blog te komen. Dit schilderij is uit het Rijksmuseum. Ook hier zie je net als dit weekend op de TV dat een paard een kuddedier is. Weinig andere diersoorten zullen zich zo mak massaal laten geleiden.
Eerelman werd vooral bekend met zijn schilderijen van honden en paarden. Kortgeleden werd er nog een aquarel van hem met drie jonge hondjes in Deventer geveild voor 28.575 euro.
Met dank aan E.N. voor de artikelen over de hondjes.

Hoe was het?

Velen vragen me hoe het was in Canada. Vier mensen en een hond, ik bespreek ze kort:
Michiel: mannen met zware banen kunnen alleen overleven als ze ook een hobby hebben.
Ja, ik ben op de hoogte van de ontwikkelingen in de psychologie . Het basement is een complete werkplaats geworden en uitgerust met een zeer geavanceerde cirkelzaag. Het gaat heel goed met hem.
Eliane: heeft als illustratrice vele en interessante opdrachten, werkt heel hard. Gelukkig dwingt Orbit, en een uitgebreide kennissenkring haar niet alleen te tekenen. Het gaat heel goed met haar.
Piffin: doet na het behalen van haar middelbareschooldiploma het laatste jaar van Rosedale Heights School. Ze heeft het daar geweldig getroffen. Ik pluk wat van internet over haar school, zie hieronder. Ik mocht haar kamer of atelier (zie foto) bezoeken en dat mogen verder alleen wat vriendinnen. Het gaat heel goed met haar.
Otger: groeit en groeit. Heeft in het afgelopen jaar flinke vorderingen in het schaken gemaakt constateerde ik. Verder heeft hij Orbit, vriendjes en zijn computer. Het gaat heel goed met hem.
Orbit: blijkt de perfecte gezinshond. Let goed op iedereen. Het gaat heel goed met hem.

Over Rosedale Heights is heel veel op internet. Twee voorbeelden:
A leading institution in Toronto for each of the main arts, Rosedale Heights has garnered a reputation as a free spirit and fantastic learning environment. Their annual productions which include music, art, dance, theatre and musical theatre have been major success stories in their community and nation. The school was featured in a 2005 Macleans article as one of the best schools in Canada.[1] Rosedale Heights continues to be a rewarding and fun environment for students with both futures in the arts and in other fields.

Rosedale Heights School of the Arts is a unique secondary school located near Castle Frank station on Bloor Street. Rosedale Heights school combines a focus on academic courses and a curriculum that emphasises art, music, and drama..

'The Antipope', Max Ernst 1942.

In het NRC Handelsblad van gisteren een heel mooi artikel van Joost Zwagerman over Peggy Guggenheim, de mensen om haar heen en haar enorme kunstcollectie. Zwagerman heeft me een slechte nachtrust bezorgd, want nu wil ik naar Bonn. Als de Kunsthalle daar een rolstoel voor me heeft moet het met twee overnachtingen in een hotel een prachtige reis kunnen worden.
Zwagerman is een verademing als schrijver over kunst, hij heeft niet dat onaangename toontje van sommige beroeps kunstbeoordelaars. Erica en ik bezochten in 1989 in New York het Guggenheim en met kleindochter Piffin bezocht ik deze zomer het Guggenheim Berlin. Op mijn blog schreef ik 29 juli over Peggy Guggenheim en ook over Hilla von Rebay. Zwagerman gaat uitvoerig in op het kunsttijdperk van de eerste helft van de vorige eeuw en geeft veel wetenswaardigs. Nu mis ik wel heel erg Piffin om in Bonn met me rond te sjouwen en haar echte Duits te laten horen.

Femke of Marianne?

Ik deed mee aan de stemwijzer en kwam tot mijn verassing uit op de Partij voor de Dieren. Op zo'n 60% van Marianne kwam Femke pas. D66 zat als derde nog net in de plus, de rest in de min en helemaal als laatste en dus maximale "niet-partij" het CDA. Dat het voor mij zo erg is met Balkenende wist ik ook niet. Bij de vorige verkiezingen deden Erica en ik beide ook de stemwijzer en werd Femke bij ons ruimschoots nummer 1.

Wat nu, stemmen op wat ik politiek blijk te zijn of op wat ik dacht dat ik ben? Ik kies voor de eerste optie dus Marianne. Ik ben al jaren lid en donateur van Das en Boom, Varkens in Nood en Comité Anti Stierenvechten dus mijn geloofsbrieven moeten goed genoeg zijn voor Marianne.

Wat me wel doet twijfelen is al dat gedoe over halal. Als kind stond ik al voor de oorlog bij het slachten van het varken en van verdoven had men toen echt nog nooit gehoord. Jaren hield ik hier kippen en slachtte zelf de overtollige hanen ook heb ik op de boerderij thuis nog geleerd een konijn te slachten. Natuurlijk moet je alleen zonder verdoving slachten als je dat kan. Maar al dat afschuwelijks dat in ons land met dieren gebeurt zit niet bij een Halal slachter als het een vakman is. Het is jammer dat daar nu de aandacht naar uitgaat terwijl, bij wijze van spreken, om de hoek varkens en kippen worden gehouden en vervoerd op een manier waar je niet goed van wordt. Gelegaliseerd door het CDA onder de normen en waarden van Balkenende!
Update 28 okt., iemand die het veel beter zegt dan ik vindt je op onderstaand weblog:
http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2006/10/28/een-muzelman-in-de-dierenpartij/

Schaaktoernooi

Jan Nagel in een eindspel.
Hoe ziet een schaaktoernooi er uit? Nou overal hetzelfde. In mijn geval spreek ik over voornamelijk ervaring in Wijk aan Zee, Hoogeveen, Gent, Arnhem en Apeldoorn. We zitten in rijen opgesteld, te dicht op elkaar en het is er te warm. Maar we voelen dat allemaal niet. We denken over Pxf6 (paard maal f6) en rekenen dat vijf keer of meer door. Eergisteren schreef ik over Jan Nagel die minstens zo verslaafd is als Carla, Ruud, Gerard en ik. Je komt Nagel altijd weer tegen. Deze foto is op het jaarlijkse snelschaaktoernooi in Dordrecht genomen maar het had net zo goed ergens anders kunnen zijn.

Dick Dolman.

Vanmorgen heeft oud kamervoorzitter Dick Dolman mijn plaats overgenomen. Ik heb me in overleg met mijn huisarts teruggetrokken. Ik was/ben te verkouden om te kunnen autorijden en, veel belangrijker, te schaken. Dolman is net als wij de laatste jaren in veel amateurtoernooien te zien. Vandaag was een slechte dag: Carla, Ruud, Gerard, (en Dick) verloren.
Met Dick Dolman sprak ik tot nu toe alleen over schaken. Wat me bij hem opviel is het, net als bij Jan Nagel die ook weer in 'onze groep' speelt, fanatisme waarmee hij elke partij speelt. Zelf heb ik altijd de neiging, zeker na de partij, om wat afstand te nemen en te relativeren. Dat lijkt bij deze politici niet het geval. Er spelen meer politici in het amateurschaak dus ik zal mijn onderzoek moeten uitbreiden. Twee is te weinig voor een conclusie.

Judit in Hoogeveen.

Morgen speelt ze in Hoogeveen en zie ik haar weer, Judit Polgar. Ik ben een hartstochtelijke fan van haar, de enige vrouwelijke schaakster die al jaren tot de wereldtop behoort. Als meisje van 11 jaar was ze al wereldberoemd.
In het Amateurtoernooi Groep1 ging het bijna spiegelbeeldig aan gisteren. Ruud en ik verloren, Gerard won en Carla speelde remise. Alles staat 's avonds al op internet:
www.essentchess.nl/
Eliane reageerde op mijn suggestie om blindenschaak te zien:
'Ja, ik wil wel weten hoe een blinde schaakt. Blind?'
Elke redelijk sterke schaker kan blind schaken. Hij heeft alleen geen bord met stukken voor zich. In de vorige eeuw speelde Aljechin wel tegen meer dan 30 sterke clubspelers blind.
Wereldwijd doen blinden aan schaakwedstrijden mee. Zij hebben dan een speciaal bord en een speciale klok voor zich en kunnen zo de zetten en de verbruikte tijd voelen.
Reken maar dat Judit blind kan schaken!

Essent Schaaktoernooi.

Vandaag was de eerste ronde van het Essent Schaaktoernooi in Hoogeveen.
Carla, Gerard, Ruud en ik spelen in het Amateurtoernooi groep 1.
Een jaarlijks terugkerend probleem is dat wij een rating hebben waarmee we in de eerste ronde tegen "veel zwakkere" spelers moeten spelen. Er wordt dan 'op papier' van ons verwacht dat we winnen omdat wij een veel hogere rating hebben. Ruud en ik slaagden voor ons examen, Gerard ontsnapte nog net aan een nederlaag: remise. Carla verloor, maar er was ook goed nieuws.
Mevrouw Lidy Paalman had een nieuwe blindengeleidehond. Haar vorige, een zwarte Labrador heeft ze moeten laten inslapen. Deze nieuwe, een blonde Labrador Retriever teef, is weer net zo'n goedzak en ik kreeg ook een lekker likje van haar. Ze ligt eventueel de hele speeltijd van vijf uur braaf onder Lidy's tafel, maar er moet ook eenmaal gegeten worden en dan wordt de stille speelzaal opgeschrikt door luid krakende hondenbrokken en hard gesmak. Daar word ik altijd vrolijk van. Lezers die willen weten hoe een blinde in een wedstrijd schaakt zijn hartelijk welkom. We hebben dit jaar een schitterende kroongroep: de vorige wereldkampioen Veselin Topalov (Bulgarije), de sterkste vrouwelijke schaakster ooit Judit Polgar (Hongarije), de sterkste Nederlander Ivan Sokolov en de huidige jeugdwereldkampioen Shakhryar Mamedyarov uit Azerbeidzhan.

Hoogeveen.

Vandaag begint het Essent Schaaktoernooi. Carla, Gerard , Ruud en ik spelen 's middags. Stef en Piet 's morgens. Gisteravond was er een goeie warming-up tegen een team uit Arnhem. We wonnen met 6,5 tegen 1,5.
Hier het eind van mijn partij, wit gaf op na 26...Td3-c3 (hij kan de toren niet slaan want dan geef ik mat op f1) 27.Tc1-d1,Tc3-c2.

Toronto.

De CN Tower, Canada's nationale toren.
Lezers die niets van techniek willen weten kunnen de eerste alinia overslaan!
'Bij biventriculaire ICD's ligt er naast de standaard-elektrode in de rechterhartkamer ook een elektrode tegen de linkerhartkamer aan (in de sinus coronarius). Bij patiënten met hartfalen en ongelijke pompinitiatie van de linker- en rechterharthelft kan met deze extra draad ervoor gezorgd worden dat de twee hartkamers weer tegelijk gaan pompen, waardoor ze efficiënter werken. Dit verbetert bij een deel van de patiënten de conditie en levensverwachting.'
Zo is het bij mij.
Vrijdag 13 oktober pleegde het douanepersoneel in Toronto er helaas een aanslag op. De eerste twee beambten hadden mij nog net verzekerd dat ik niet met een elektronische detector onderzocht zou worden. Op hun verzoek ging ik rechtop staan met mijn armen omhoog, ik keek omhoog en de wereld draaide onder me weg. Op dat moment zag ik dat er toch een handdetector op mijn borst, precies boven mijn ingebouwde beschermengel, gehouden werd. Ik riep nog 'no, no, no' en viel toen achterover terug in mijn rolstoel. Toen ik weer bijkwam realiseerde ik me dat mijn ICD zich van de klap had hersteld, weer werkte, en ik weer leefde.
Donderdag gaan we bij Hartfalenpoli hier in Deventer alles nog eens goed bekijken, mijn kastje uitlezen enzovoort. Ik denk dat ik er onbeschadigd vanaf gekomen ben.
Ik heb een heerlijke tijd bij mijn oudste zoon en zijn gezin gehad, de nieuwe huisgenoot Orbit is daar getuige van geweest!

Zielig zijn.

Donderdag dronken Eliane en ik in een koffiebar nog eenmaal een kop koffie voordat ik terug vloog naar Nederland. In Toronto mogen honden in restaurants, bars enz. niet mee naar binnen. Orbit moet in de auto wachten. Eliane en ik vinden dat natuurlijk ook heel erg, maar hij wrijft ons dat nog eens extra in 'kijk eens hoe zielig ik ben'. Hij is zojuist nog heerlijk uitgeweest op het strand van Lake Ontario maar kennelijk is dat nu al geen reden meer om niet dramatisch te kijken. Als het heel erg werd drukte hij zijn neus stevig tegen het raam om nog dichter bij te zijn.