Historie.

Ik vroeg me eergisteren af waarom Eerelman en Quadekker in hun Paardenrassen het Friese paard niet hebben opgenomen.
In de tijd dat Eerelman en Quadekker hun kunstalbum maakten verkeerde het Friese ras op het diepste punt van haar bestaan. Op een gegeven moment waren er begin vorige eeuw nog maar drie dekhengsten in Nederland. Pas in de laatste decenia heeft het ras zich kunnen herstellen en is nu niet alleen zeer populair maar in binnen en buitenland een zeer goed en prachtig paard geworden.
Eerelman en Quadekker hebben zich met hun album gericht op de meest voorkomende rassen en dat was nu juist in hun tijd de Fries niet. Het ras is tweemaal bijna ten onder gegaan. Eerst eind 19de en begin 20ste eeuw en later in de jaren zestig en zeventig toen de mechanisatie in de landbouw wereldwijd het aantal paarden dramatisch verminderde. De eerste crisis had diverse oorzaken. Alleen de rijke boeren die 's zondags met hun vrouw in de sjees naar de kerk gingen konden zich nog een luxe paard veroorloven. De boeren hadden het in die tijd niet gemakkelijk en kozen liever een sterker en eenvoudiger paard bijvoorbeeld het Groninger paard of kruisingen daarvan. Een paard dat niet 'danste voor de ploeg'. Deze en waarschijnlijk nog andere oorzaken brachten het Friese paard dus tweemaal aan de rand van zijn bestaan, het heeft maar weinig gescheeld of het ras was uitgestorven.
Het Friese paard is het oudste ras van Europa en het enige oorspronkelijke Nederlandse paard. In de Middeleeuwen werd de Fries gefokt als rijpaard voor de ridders in hun zware harnassen.
De Fries zoals wij die nu kennen is veel slanker en altijd zwart. Dat is pas van de laatste tijd, vroeger kwamen meerdere kleuren voor.