1935-2009

Willem is overleden.

Gelegenheid tot afscheid nemen thuis op woensdag 11 november tussen 19.00 en 21.00 uur.
De afscheidsbijeenkomst zal plaatsvinden op donderdag 12 november om 12.15 uur in Crematorium Steenbrugge, Raalterweg 29, 7431 PA Diepenveen.
Na afloop ontmoeten wij elkaar in restaurant NuNu, Raalterweg 22,7433 RA Schalkhaar.

bald ruhest du auch

Dit is de laatse strofe van het gedicht van Goethe, Wanderer's
Nachtlied, getoonzet door Schubert dat hij voor Erica zong bij haar
crematie:

Über allen Gipfeln
Ist Ruh;
In allen Wipfeln
Spürest du
Kaum einen Hauch;
Die Vögelein schweigen im Walde.
Warte nur, balde
Ruhest du auch.

en de eerste versie van het nachtlied eindigt zo:

Der du von dem Himmel bist,
Alles Leid und Schmerzen stillest,
Den, der doppelt elend ist,
Doppeld mit Erquickung füllest,
Ach, ich bin des Treibens müde!
Was soll all der Schmerz und Lust?
Süßer Friede,
Komm, ach komm in meine Brust!

my body moves

Willem kreeg een brief van Mirte die Michiel hem nog heeft voorgelezen. Ze
beschrijft daarin zes schilderijen: Meisje aan het venster van
Rembrandt, Las Meninas van Velasquez, De Mona Lisa, De Dansklas van
Degas, Northam Castle, Sunset van Turner en Brandende Giraf van Dali.
Ze houdt het meest van Turner, want 'het is wel een schilderij, maar je
maakt er je eigen schilderij van'. Jij zal er iets anders in zien dan
ik, schrijft ze.

Ik weet bijna zeker dat Willem het schilderij van Turner in de
National Gallery gezien moet hebben, en hij vond het vast prachtig.

Mirte vraagt ook nog welk schilderij Willem dan het mooiste vindt. Dat
weet ik niet zeker, maar Willem hield heel veel van het werk van
Marcel Duchamp, en heeft diens schilderij 'naakt dat de trap afdaalt'
ooit gebruikt als illustratie in een van zijn wiskundeboeken. Net als
in het schilderij van Degas, zoals Mirte zei, lijkt het daarin alsof
alles beweegt.

Dat doet me dan weer denken aan een van de laatste dingen die Willem
nog heeft gezegd (in het Engels, net nadat ik hem Jeremy's brief heb
voorgelezen): "My body moves".

zaterdagochtend, saturday morning

Willem heeft de nacht rustig doorgebracht. Hij heeft nog koorts, ademt snel en oppervlakkig maar wel regelmatig. Hij praatte veel vanmorgen, is moeilijk te verstaan, maar glimlacht als hij "Piffin" en "Otger" hoort. Michiel denkt dat hij op Thijlbert, die er nu bijna is, wacht. Willem geeft aan dat hij pijn heeft. Hij krijgt daarvoor een injectie met morfine.

Willem had a quiet night. He still has a fever, breathes fast en superficially, but regularly. He talked a lot this morning, he is hard to understand, but he smiles when he hears "Piffin" and "Otger". Michiel thinks he is waiting for Thijlbert, who is almost there. Willem is in pain now, they gave him a morphine injection.

Update (2:00 PM): Thijlbert is aangekomen! Thijlbert has arrived from Australia!

Update 2 (7:00 PM): Michiel vroeg me om Willems mobiele nummer op dit blog te zetten, zijn Canadese iPhone gebruikt hij liever niet: 0649743330

het zeeuwse strand

Het is nu vrijdagavond, Willem is rustig, ademt alleen snel. Af en toe gaan zijn ogen open. Hij probeerde eerder vandaag nog wat tegen Piffin te zeggen aan de telefoon, maar we hoorden eigenlijk alleen adem. Hij wordt toch nog steeds een beetje gelukkig van zulke momenten. Hij knapt ook telkens gek genoeg een beetje op als hij bezoek heeft gehad. Willem heeft nog steeds graag iedereen om zich heen. We durven bijna te hopen dat hij Thijlberts komst morgenochtend nog meemaakt.

It is Friday night now, Willem is calm, he just breathes really quickly. Every now and then his eyes open. Earlier today he tried to say something to Piffin on the phone, but we really only heard his breath. Those moments still make him a little happy. And oddly enough he seems to bounce back a little after he has had visitors. Willem still really enjoys company. We have some hope he will still be there when Thijlbert arrives tomorrow morning.

het einde nadert

Willem is erg verslechterd. Michiel is aangekomen, Willem zegt dat hij hallucineert dat Michiel er is. Hij kan niet meer alleen drinken. Hij neemt afscheid van vrienden die langskomen. We hopen erg dat hij nog op Thijlbert zal wachten, die komt morgen.

Willem is weakening rapidly. Michiel arrived, Willem says he is hallucinating that Michiel is there. He can't drink by himself anymore. He is saying his goodbyes to visiting friends. We really hope he will wait for Thijlbert, who will be there tomorrow.

bange dagen

Het gaat helemaal niet goed met Willem, en hij vroeg me om het volgende hier op te schrijven.

Gisterochtend besloot hij voor zichzelf dat hij te ziek is, hij heeft inderdaad longontsteking. Zijn medicijnen zijn wat gereduceerd in de hoop het aantal bijwerkingen te verkleinen. Hij neemt nog wel antibiotica. We hopen natuurlijk, en dat kan ook nog steeds, dat het daardoor snel beter zal gaan. Maar als er maandag nog steeds geen verbetering is dan is het in Willems eigen woorden "finito", en wil hij alleen nog pijnbestrijding en houdt hij op met eten. Hij drinkt nog wel bier, om maar met een vrolijke noot af te sluiten.

Michiel en Thijlbert zijn trouwens onderweg.

longontsteking?

Als ik -Eliane- een blogpost voor Willem schrijf weet de lezer wel hoe laat het is. En ja, hij ligt weer in het ziekenhuis. Hij kreeg gisteren flinke koorts, en is onmiddellijk opgenomen. Willem had eerder deze week met zijn internist afgesproken dat hij zich zou laten opnemen mocht hij koorts krijgen. Misschien heeft hij longontsteking, maar dat hoort hij pas later vandaag. Hij heeft veel geslapen en dat heeft hem goed gedaan, want ik geloof dat hij de laatste tijd veel te weinig sliep vanwege de jeuk. Zijn koorts is wat gezakt, en hij is nu goed aanspreekbaar. Op zijn verzoek dus maar weer zijn telefoonnummer: 0570-711297

Plaatje hier gevonden.

Uit Gorssel, Amsterdam en Harfsen.

De vis die ik in het ziekenhuis van Wil kreeg is aangekomen bij de Prinses en dat is de beste bestemming zo te zien.
Het lukt me de laatste dagen niet mijn lichaam als autonoom object met rust te laten, ik was te veel voor controles in het ziekenhuis. Door een val heb ik er nu twee wonden bij die ’s morgens en ’s avonds verzorgd worden door de zusters van Sensire, die kan ik voorlopig niet missen.
Tegen de jeuk tijdens een allergieaanval heb ik nu een piepklein pilletje, Hydroxyzine HCL 25 mg. Ik mag er 5 per etmaal maar gebruik er hoogstens 1 of 2 per nacht, het pilletje maakt mij bijna bewusteloos.
De Beatrixschool in Harfsen start weer met twee plusgroepen, Maaike de coördinatrice neemt mijn les over tot december en dan hoop ik zelf weer iets echts te doen.

De VIS won bijna.

Vanmiddag in Epse weer een mooi concert gehoord. De sprookjes van Maurice Ravel vond ik het leukste, het meest sprankelend. Ze werden eerst in het Frans en daarna in het Nederlands voorgedragen. De belangstelling was groot er moesten veel stoelen bij.
De eerste foto is van de vis die Wil voor me meebracht bij haar bezoek maandag in het ziekenhuis, die had ook succes bij alle zusters. Zondagavond werd ik opgenomen in het ziekenhuis en vrijdag mocht naar huis omdat de zusters me komen verzorgen.
Ik krijg nu driemaal per dag wondverzorging van het team zusters van Sensire, een geweldig team.
Dankzij deze vrouwen kan ik zelfstandig blijven wonen, er is dus ook veel goed geregeld in ons land.
De vis van Wil moet naar de prinses in Amsterdam, voorlopig hangt ie hier en ook nu is hij weer een succes bij alle zusters. Klik op de foto's en het programma.

betere berichten

Een wat prettiger plaatje bij een prettiger bericht. Willem voelt zich stukken beter dan gisteren, hij heeft drie zakjes bloed gehad, en dat scheelt enorm. Hij kan zijn vingers bewegen, zijn hand is niet meer opgezet, en de wond geneest goed. Hij hoopt stiekem dat hij dit weekend naar huis mag.

Dringend Verzoek

Op verzoek van Willem een zo gruwelijk mogelijk plaatje. Willem belt me gelukkig vaak met verzoekjes, zo heb ik ook nog het gevoel dat ik wat doen kan. Zijn tweede verzoek van vandaag willig ik dan ook graag in. Het is een oproep. Een Zeer Dringende Oproep, in zijn woorden. De Dringende Oproep ging met krachttermen gepaard, dus het is hem ernst. Als jullie hem bellen, of als jullie bij hem op bezoek gaan in het ziekenhuis, wat allebei zeer gewaardeerd wordt, zeg dan NIET, NIET, ik herhaal NIET, dat hij zo goed of opgewekt klinkt, of er goed uitziet!! Willem zei, ik ben (krachtterm) bijna dood, en dan gaan ze zeggen dat ik er goed uitzie!

Plaatje: Francisco Goya, Saturnus die zijn zoon verslindt.

Pietermanvergiftiging

Deze blogpost is niet door Willem geschreven, want hij ligt in het ziekenhuis. Ik ben Willems schoondochter Eliane. De Pietermanvergiftiging blijkt ernstiger dan we hoopten. Willems hand zag er al niet fraai uit, dat hebben jullie op dit blog kunnen zien, maar dit weekend begon zijn lichaam ook te zwellen, en de thuiszorg vertrouwde het niet. Hij was ook erg ziek van de vergiftiging, en hij kon zijn evenwicht niet meer goed houden, dus dat was geen doen. Hij ligt nu met zijn hand omhoog in een soort mitella en hij wordt goed in de gaten gehouden. Willem is altijd blij met telefoon als hij in het ziekenhuis ligt: 0570711669.

Esther, Peters en het ongelooflijke.

Nadat ik over de Pietermannen had geschreven werd ik heel beroerd en werd mijn linkerhand dikker en dikker en pijnlijker. Peters, huisarts in opleiding, liet mijn bloed onderzoeken constateerde een forse infectie en startte een antibioticumkuur.
Maar… toen kwam vrijdagmorgen mijn thuiszorg Esther. Als brandweervrouw ging ze bij het zien van mijn hand op zoek naar de brandhaard en toen Peters kwam werd hij bedolven onder documentatie over de gevaren van de Pietermannen tot en met amputaties van de vergiftigde ledematen. Peters belde het gifcentrum en ja hoor de (dode) Pietermannen hebben me op drie plaatsen te pakken gehad.
Nu begrijp ik waarom ik deze vis nog nooit gezien had. Hij mag alleen gefileerd (met rubber handschoenen!) verkocht worden en dat wist onze visboer hier niet.
Die twee Pietermannen zijn inmiddels de duurste vissen die ik ooit gekocht heb, gelukkig betaalt Menzis de rekening.

Pietermannen.

Gistermiddag op de markt zag ik bij de visboer twee vissen liggen die ik niet kende. ‘Wat zijn dit voor vissen?’ vroeg ik. Na onderling beraad besloten de drie vrouwen van de kraam tot “Pietermannen”. Twee mooie slanke vissen van ca. 40cm lang, samen ruim 500 gram, voor 5 euro, ik kocht ze onmiddellijk.
Wikipedia: De grote pieterman of gewone pieterman (Trachinus draco) is een vis van de familie van de pietermannen die vooral voorkomt in de Middellandse Zee.
Ik heb ze met verse rozemarijn en thijm in aluminiumfolie ingepakt en 10 á 15 in de oven gebraden.
Prachtig stevig, heel sappig vlees en heel lekker! Voor de Pietermannen laat ik de bekende vissoorten staan in het vervolg.

Oud?

Eindelijk weer eens een schaakdiagram.
Gisteravond na een lange schaakstilte (van mij) gingen Gerard, Eric en ik als de nieuwe kopgroep van het derde team van Pallas naar Almen. Hebben wij als eens in een derde team van een club gespeeld? Worden we oud? In ieder geval neemt onze leeftijd toe en daalt onze rating.
Wij speelden gedrieën tegen een gemiddelde leeftijd van 75 en waren zelf gemiddeld 69. Gerard mocht tegen Van Rikxoort die 89 is (speelt dam, schaak en bridge, zwemt, fietst) en ziet eruit als iemand in de zeventig.
Ik had de eer aan het eerste bord te spelen, Gerard aan het tweedebord won snel en overtuigend, Eric aan het derde bord was geen moment in gevaar en gebruikte zijn bedenktijd, zoals we hem kennen voor het archiveren van de partijen van zijn teamgenoten.
Zelf moest ik wachten tot ik (diagram) 32. Te1-e7, … kon spelen en won. Alleen ons zesde bord verloor, zodat we met 5-1 wonnen.

Mantelzorg.

Klik op de brief voor leesbaarheid.
Zojuist ontving ik van de Sociale Verzekeringsbank een brief, waarvan hier de aanvang. Ik moest onmiddellijk aan de (mislukte?) opa en omaregeling denken waarbij die betaald werden voor het op de kleinkinderen passen.
Dit vind ik echter nog veel onaangenamer. Ik heb geen mantelzorg en ik wil die ook niet. Met een beetje ander karakter is het een klein kunstje om een vriendin 250 euro te bezorgen, ook als je de rest van de brief en voorwaarden leest. Het is moeilijk te geloven dat niemand hier mee zal frauderen.

Gorssel op de schop.

Vandaag vertrok ik 7.30 uur van huis.
Dat huis ligt nu geregeld achter putten en zandbergen, heel Gorssel lijkt op de schop te gaan. Het regenwater in Gorssel komt op een aparte riolering en dat is beter voor het milieu.
Het milieu op de weg naar Deventer was niet geweldig, ik had een afspraak om 8.00 uur voor het aanmeten van steunkousen, maar kwam om 9.00 uur aan.
De afstand zal 7 km zijn, dat komt op een snelheid van 4,6 km/uur!
Ze wilden me toch onmiddellijk helpen, volgende week krijg ik de steunkousen, zodat ik nog een poos de zusters alleen al voor die kousen ’s morgens en ’s avonds nodig zal hebben.
Het team zusters van Sensire dat voor me zorgt is geweldig en ik prijs me zeer gelukkig met hen.
Morgen en overmorgen zal ik ook nog even met mijn fysieke toestand bezig zijn en ik hoop dat cardiologie me iets wijzer kan maken, maar dat wordt wel steeds moeilijker.
Gelukkig ga ik vanavond met Marian uit eten en zal ik een heerlijke avond hebben.

Een operatie.

Woensdagmorgen bracht Clementine me naar Zwolle. In mijn rolstoel werd ik door haar naar alle onderzoeken gereden die vooraf gaan aan een operatie, in dit geval het vervangen van mijn ICD+pacemaker. Dankjewel Clementine, ik hoop dat je nu geniet van je vakantie bij je vrienden in Domborg.
Hoe verging het mij daarna?
Na het intakegesprek en de planning, ik zou om 13.30 geopereerd worden, kwam de chirurg.
Onmiddellijk zag ik dat er iets mis was. Hij was woedend.
Eigenlijk wou hij zeggen/schreeuwen:
“Hoe krijgen jullie het daar in Deventer in je malle hoofden om deze patiënt naar mij te sturen om te opereren?”
In werkelijkheid zei hij: “meneer Duvekot, weet u dat u ernstige bloedarmoede heeft en de cijfers van uw bloedcellen veel te laag te laag zijn?” Ja, dat wist ik maar al tegoed! “Onder zulke omstandigheden opereren wij niet, hebt u dit allang?”
Ik heb hem toen mijn geschiedenis geschetst en hij is met mijn internist dr. Kessels gaan bellen, om 16 uur werd ik geopereerd.
Het is voor velen een beetje vreemd en ongeloofwaardig, maar ik vind zo’n operatie, met een plaatselijke verdoving, meestal interessant en zelfs leuk om mee te maken en zeker niet vervelend.
Zo ook deze van woensdag.
Een perfecte operatie. Rechts van me een vrouwelijke technicus van Guidant die de oude en nieuwe ICD/pacemaker regelde via haar computer. Zij deed dat zo goed dat ik de overgang van de oude naar de nieuwe niet heb gevoeld. Dat was de vorige keren niet zo.
Links van me de chirurg en daar omheen de assistenten. Alles liep optimaal en om vijf uur was ik alweer op zaal. De eerst foto is gemaakt tijdens bezoekuur ’s avonds en op de ander zie je mijn oude machientje en mijn nieuwe pasje dat ik altijd bij me draag.
Donderdagmiddag kreeg ik een uitbundig welkom thuis van Wil en Janny met grote boeketten bloemen.

Concert in Epse met kleren aan.

Vanmorgen met Janny het Koffie Concert in het kerkje in Epse bezocht. Die concerten zijn altijd mooi, de organisatie heeft een uitstekende neus om iets goeds aan te trekken,
Deze keer hadden zij het Doré Dubbelkwartet met als extra harpiste Rosanne Reitsema. Door de felle zon zijn mijn foto’s niet geweldig maar deze, met een van de glas in lood ramen er ook op, kan wel vind ik. Twee mensen uit het gezelschap kende ik, mijn clubgenoot Eric Goedhart (tenor) van onze schaakclub Pallas, de ander is Marjolijn Bekema een van de twee sopranen. Geregeld zit ik hier ’s morgens of ’s avonds tegenover haar in mijn blootje. Zij doet dan de verzorging van mijn huidige allergie terwijl ik haar inlicht over mijn medische toestand, maar ook over de egeltjes en dergelijke. Nu heeft ze mij ook eens in de kleren met zijden overhemd en colbert gezien!
Wat we vanmorgen te horen kregen was heel divers. Enerzijds bekenden als Mozart, Bach, Purcell, maar ook Ierse, Schotse, Spaanse en Italiaanse volksmuziek.
Klik op de foto voor een goed beeld.

De dermatoloog, de wasmachine, het pontje en de Cannenburgh.

De dermatoloog begon gisternacht in mijn gedachten om 04.00 uur, de jeuk was/is terug.
In werkelijkheid belde hij me om 11 uur. Helaas ben ik nu weer terug op de volle medicatie, je kunt ook zeggen op vol vergif.
Inmiddels kondigde de wasmachine een foutmelding C3, dat heeft Esther overgenomen, woensdag komt een monteur. Doordat ’s morgens en ’s avonds die lieve zusters mijn jeuk met giftige zalf aanpakken (ze hebben latex handschoenen aan) deed ik dagelijks ’s avonds alles in de was. Dat is nu even onmogelijk.
Leuntje redde me om 12.30 uur door met mij de IJssel over te steken met het pontje, en te gaan lunchen in “De Kribbe”.
In de middag kwam Suze en reden we langs de westkant van de IJssel naar de Cannenburgh. In het Koetshuis hebben we heerlijk gegeten.
Nu niet jaloers zijn, met pech moet ik nog een uur wachten tot een zuster me komt verlossen van de brandnetels.
Dit is zaterdagmorgen en niet vrijdag zoals de computer van Blogger denkt.

In touw.

Drie weken nadat de prinses mijn laatste witte druiven opat plukte ik vandaag deze eerste heerlijke rijpe tros blauwe in mijn kas. Ik hoop hiermee de prinses ook te kunnen verleiden. Vandaag vanaf 06.00 “in touw” geweest dus ik laat al het andere voor morgen en later. Straks alweer een etentje, wat een leven heb ik!

Het nieuws.

Sinds ik in 2005 in het Mauritshuis voor het eerst een schaaltje aardbeien van Adriaen Coorte zag ben ik een echte liefhebber van deze schilder. Vandaag is dan ook voor mij het belangrijkste nieuws dat Martine Lambrechtsen van Sotheby in Amsterdam twee onbekende werken van Coorte heeft ontdekt. Ze staan op bijna ware grootte in de NRC vandaag.
Het tweede nieuws is dat gisteren Anish Giri waar ik zaterdag over schreef Nederlands kampioen werd. Als je bedenkt dat Max Euwe in 1921 als 20 jarige Nederlands kampioen werd en tot nu toe niemand dat verbeterde, dan slaat Anish met 5 jaar jonger wel een heel groot gat in die prestatie.

Een dag alleen.

Vandaag wou ik alleen zijn. Daarom ging ik naar het Kröller Müller, vooral voor de beeldentuin maar ook wilde ik veel oefenen om mijn opvouwbare scootmobiel gemakkelijk in en uit de kofferbak van de auto te laden. Tot nu zocht ik dikwijls hulp van voorbijgangers maar die heb ik nu niet meer nodig, ik kan het nu efficiënt en snel.
Toen ik van het museum de beeldentuin inreed zat hij midden op het pad te knabbelen op een nootje. Eerst een foto en toen overleg met het toegestroomde publiek en vooral de kinderen. Het was daar te gevaarlijke, hij is met noot en al weer in het struweel gezet.
In de tuin is Maillol met l’air (1939) niet te negeren vandaar deze foto ik vind het ook een prachtig beeld. In het museum heb ik al diverse keren een mislukte foto van Rebecca gemaakt. Het is een groot wel 3m hoog beeld van appelhout van Zadkine (1927) heel mooi en nu eindelijk een goeie foto. Tenslotte voor mijn weblog “depaarden” deze prachtige Chinese paarden uit de Tang dynastie (618-906 voor Chr.). Ook deze foto is voor de eerste keer gelukt. Vandaag kennelijk een echt goeie dag!
Klik op de foto's voor een vergroting.

2005-2009.

Gisteravond een mooie foto van twee “wilde”zoogdieren in mijn tuin. Ik zag ze pas toen ze beiden al druk aan het eten waren en deden alsof ze de ander niet zagen.
Mijn “wilde” buitenkat Carel is vernoemd naar Carel Willink. Op een van Willinks schilderijen van zijn eerste vrouw heeft ze de kat in haar armen. Die kat heeft dezelfde tekening en snorharen als Carel.
Ook heb ik gisteravond nog meegedaan aan de landelijke egeltelling.
Vanmorgen heb ik een poos naar de zonsopkomst zitten kijken. Om dezelfde tijd in 2005 kwam na een afschuwelijke nacht de ambulance Erica halen en reed ik achter hen aan. Het was die nacht (met Skype aan, waardoor Michiel en Eliane meeluisterden en spraken) niet gelukt om de vrouwelijke arts van de huisartsen post te overtuigen dat Erica naar het ziekenhuis moest. Om halfacht ’s avonds was ze dood.
Klik op de foto's voor een vergroting.

Anish Giri

Sinds het Corus toernooi in januari in Wijk aan Zee is de toen 14 jarige Anish Giris 's werelds jongstegrootmeester.
Gisteren nam hij de leiding in het Nederlands kampioenschap in Haaksbergen door Friso Nijboer te verslaan. Hij is inmiddels 15 jaar oud en woont in ons land.
Ik geef wat Susan Polgar over hem op haar weblog schreef:
- Anish's father, Sanjay Giri, is of Nepalese origin. His mother is a Russian. Anish himself was born in St. Petersburg, the beautiful city that already boasts of famous names.
- Anish's father was working in Russia. They recently moved to The Netherlands.- His hero is the legend Garry Kasparov.
- Started playing chess at the age of 7, sparring with his mom and later improved by reading Chess books and playing on the internet.
- Anish stresses a lot on his school studies and tries to maintain a fine balance between Chess and School. No doubt this habit has been inherited from his Scientist father. He has earned the highest grades at school.
- Loves sports in general, Football and Table Tennis in particular.

Rosa.

Gister was Rosa jarig. Tante Wil wist precies wat Rosa graag voor haar verjaardag wilde. Dus kreeg ze van ons “De brief voor de koning”en “Geheimen van het Wilde Woud”van Tonke Dragt. Na een heerlijke maaltijd, muziek. Alleen aan de piano, en à Quatre Mains met zusje Emma. Rosa en Emma leerde ik schaken, we hebben gister niet meer gespeeld.
’s Middags was een van de egels al om vijf uur het katte eten aan het inspecteren en toen ik van de verjaardag terug kwam waren ze met z’n drieën. Dit is die van vijf uur. Ik zal extra veel katte eten moeten kopen.

Bolchrysant, of Chrysanthemums!

Terecht gewezen uit eigen land en uit Engeland:
1. Lieve Opa Willem,
Als u op de bijlage drukt dan ziet u mij op de step, ziet hij er niet mooi uit?
Ik heb hem helemaal opgepoetst samen met mijn vader. Mooi hé?
Van mama moet ik zeggen dat de bloemen niet dahlia’s maar bolchrysant heten, het blijven de zelfde mooie bloemen hoe ze ook heten.
En heel erg bedankt voor de leuke step, wij noemen hem “de step van opa Willem”
Groetjes, Laura en ook van mama en papa.
*De step bleef achter in Gorssel toen Michiel met Eliane en kleinkinderen naar Canada vertrok. Aan de foto zien we dat ie nu een goeie bestemming heeft gevonden.
2. Dear Willem,
I am very jealous of your three hedgehogs. I have none in my garden. yesterday we saw a very lovely little mouse. He was collecting seeds that had fallen from the bird feeder and storing them in a whole in the wall.
Your flowers (on your blog) are chrysanthemums - surely not dahlias!
Today we went to buy dahlias from a lovely old man in Kent. We bought two big bunches for £2.50. We are waiting for the first chrysanthemums.
I send you a photo I took this afternoon of a rose in the garden of a castle. I've never seen one with these two colours in stripes. Very unusual?
I hope that you are finding some relief for your itch. It must be very hard for you. It makes me feel itchy just looking at the photographs.
Enjoy the rose! With best wishes, Jeremy
Klik vooral op de foto's voor een vergroting.

Familie Egel.

Als de zuster ’s avonds komt voor de verzorging van mijn allergie die ik i.v. met mijn verzameling medicijnen heb, vindt ze meestal de egel op haar pad. De zusters nemen nu hun zaklamp mee om niet op hen(dikwijls twee, ik denk moeder en kind) te trappen.Dit is de kleine, het is al een lekker rond bolletje dat moet ook om straks de winter door te komen. Op foto 1 bleef hij/zij nog zitten, op foto 2 loopt ie al weg en op foto 3 denkt hij misschien dat ie al veilig is? In de voormalige stal van ons paard Kitty kan de egel, of beiden, zeker een veilige plek voor de winter vinden. Volgens de egelkenners is het kattenvoer prima eten voor een egel.
Klik op de foto's voor een duidelijke vergroting.
Het laatste nieuws van de avondzuster met zaklamp: drie egels vanavond om negen uur!!

Warhol, Beatrix, Ellian en Luther.

Jeder Konsequenz fürt zum Teufel.
Deze uitspraak is van Maarten Luther, Martin Luther 1483-1546.
Luther geeft me de vrijheid om over het nieuws uit de krant te schrijven en deze keer niet over de prinses maar over de koningin.
Dit portret van Beatrix is een van de vier die Andy Warhol van haar maakte, waarschijnlijk ook het kostbaarste. Het verdient een plaats op mijn blog omdat deze week bekend werd dat in Los Angeles elf portretten, kleuren drukken, van Andy Warhol zijn gestolen. Het gaat om een miljoenen collectie en u krijgt van de politie een miljoen dollar voor de gouden tip.
Meer Warhol vindt u op You Tube, veel video’s
Over Beatrix citeer ik uit de column van Afsin Ellian uit het NRC Handelsblad van gisteren.
Mr.dr. Afshin Ellian, geboren te Teheran (Iran), 27 februari 1966. Hij is Universitair hoofddocent encyclopedie van de rechtswetenschap aan de Universiteit van Leiden (2003 - )
Ellian:
… De sprookjesfamilie werd op 30 april wakker - niet in een Efteling waar de prinsessen wakker gekust worden – maar in een land waar soms de dreiging van terreur en geweld zonder aanzien des persoons de overhand neemt.
Ja, lieve Oranjes, jullie leven in een land waar niet alleen politici en opiniemakers, maar ook de monarch kan worden gedood. Inderdaad dat is heel eng.
Vergeef mij mijn cynische ondertoon. Het ware Hare Majesteit Koningin Beatrix die indirect na de moord op Fortuyn, en met name na de moord op Van Gogh, niet de daders maar de slachtoffers bekritiseerde. Want als de vermoorden een beetje respect hadden getoond voor anderen, dan had al die narigheid niet hoeven plaatsvinden, zo luidde toen de boodschap. De majesteit zag de ongebreidelde vrijheid van meningsuiting als de oorzaak van al die ellende met agressieve moslims. Als er een familie in Nederland is die bijna nooit iets schokkends en serieus te berde brengt, dan is dat de familie van Oranje. Vrijwillig hebben ze, omwille van een eerdbiedwaardig sprookje en grote rijkdom, hun recht op vrije meningsuiting opgegeven. En toch wilde een Karst deze aardige jetsetfamilie op een gewelddadige wijze ombrengen. Soms doet het niet ter zake wat je zegt – ze komen toch wel achter je aan.
Het ergste is dat Karst niet op instructies van buitenlandse vijanden of ideologieën heeft gehandeld. Karst vond de Oranjes te duur. Misschien zag hij zijn afschuwelijke daad als een postmoderne vorm van bezuiniging. We weten het gewoon niet. En dit maakt het nog erger voor de Oranjes. …
De gehele column van Ellian vind u in Opinie&Debat in de NRC van gisteren.

Laura, v.d.Scheur en de zusters.

Laura bracht me gisteren dit boeket dahlia’s. Dank je wel Laura. Dit jaar was ik te laat met dahliaknollen te planten in de tuin. Hoop op volgend jaar maar moet dan wel tijdig de slakken vernietigen.
Ik wacht nu op een mooie actie foto van Laura op de step die ze van me kreeg. Het is een step voor volwassenen die zich snel in het moderne stadsverkeer willen verplaatsen. Dus Joop, stuur me een mooie foto.
Een lintje voor van der Scheur, de dermatoloog waar ik gister over schreef. Vanmorgen werd ik verdoofd en versuft wakker, ik kan me de tijd niet heugen dat ik zo sliep. Het brandnetelbed was flink platgeslagen na de zalf en pillen die ik heb meegekregen. Leve van der Scheur, de kuur gaat 10 dagen duren hopen we. Elke morgen en avond komen de zusters me helpen. Leve de zusters!

Overval.

Vanmiddag bij dermatoloog van der Scheur geweest. Vorige week vrijdag was ik ook op de poli dermatologie. In die tussentijd ben ik overvallen door wat je op de foto’s ziet en werd ik gek van de jeuk en pijn. Van der Scheur had met me te doen en heeft zijn zwaarste geschut ingezet. Tweemaal per dag komt een zuster me insmeren met een hormoon crème, een zogenaamd corticosteroïd , waarvan de bijsluiter zegt “dit middel hoort bij de zeer sterk werkende middelen”. De zusters moeten handschoenen dragen en ik moet mijn handen wassen. We gaan ook via de andere kant van de huid de aanval inzetten met 2 soorten tabletten.
De foto’s spreken voor zich, het bijbehorende gevoel lijkt op een brandnetel behandeling. Nee, brandnetel kun je beter opeten!
Deze foto’s kun je willekeurig nemen tussen mijn nek en knieën.
Deze allergie is een gevolg van een combinatie van meerdere medicijnen en is dus geen schurft waar de doktoren ook nog aan dachten.
Welke combinatie van medicijnen de boosdoener is gaan ze proberen te vinden. Voorlopig houden we het op symptoom bestrijding.
N.B. het is best mogelijk dat de medicijnen die ik al jaren zonder problemen gebruik nu ineens dit veroorzaken.

Koniklijk werkbezoek en wijze lessen.

Koninklijk.
Zojuist bezocht de prinses op werkbezoek mijn kas. Ze inspecteerde de witte druiven. Niet alleen goed gekeurd maar ook heel lekker bevonden. Mijn kas mag nu dus het predikaat koninklijk voeren. Met nog een paar dagen warmte en zon heb ik binnenkort ook een grote oogst van de blauwe druiven.
Wijze les.
De verpleegster die mij vanmorgen kwam helpen leerde me een wijze les.
Zij had van haar man geleerd:”zet de tas met boodschappen nooit op de grond, ook thuis niet op de vloer, er zit eten in”. Dat is nou net wat ik niet meer doe, met mijn scootmobieltje komt die tas tegenwoordig op de treeplank daarvan.
Het tweede is “drink nooit staande, ga eerst zitten”. Ook deze wijze les breng ik al lang in praktijk doordat ik invalide ben. Ook de omgekeerde route ken ik goed: je zult mij nooit staande zien plassen. Natuurlijk kun je als man met een beetje macho in je lijf niet zittend plassen, dat weet ik heel goed en dat deed ik zelf ook nooit. Maar zielig is het wel voor mijn soortgenoten want het is heerlijk om ontspannen zittend te plassen.
Verlicht ben ik nog lang niet, maar wel gelukkig met een prinses die mijn druiven eet!