Willem Brakman.

Vannacht droomde ik van Willem Brakman. Ik kan drie oorzaken voor een droom over hem bedenken. Erica en ik hebben hem in de jaren zestig goed gekend. Eliane moest hem deze week tekenen voor het NRC Handelsblad en gisteravond schaakte ik voor Pallas in een externe wedstrijd.
'Ik droomde dat ik Willem bij de muur van een kerk tegenkwam. Hij was op de vlucht. Ik bedacht dat ik het niet kon maken nu wraak op hem te nemen en hem dus echt moest helpen. Ik raadde hem aan de veerpont van Hoedekenskerke naar Terneuzen te nemen. Hij zou dan in "t land van Ulst" (het land van Hulst) een hotelletje kunnen nemen en daar wachten op een gelegenheid om naar Frankrijk te ontkomen.'
Genoemde veerpont is al zo'n vijftig jaar uit de vaart maar zo iets is in een droom natuurlijk niet aan de orde.
Met zo'n droom kun je nog eens bij een psychiater aankomen lijkt me. Vooral als de psychiater de roman 'Nazomer' van Brakman kent want de hoofdpersoon daarin erfde een huis in Hulst!
Waarom wraak? Willem wilde graag een keer tegen mij (een "echte" schaker) spelen. Bij de volgende visite aan de Brakmannen had ik mijn schaakklok meegenomen want ik wilde Willem wel in het gareel houden en ik vertrouwde hem ook niet helemaal. Wat bleek? Willem had die avond een jongeman van schaakclub Enschede gevraagd om hem te seconderen! Gelukkig kon ik kort na de opening remise forceren, aannemen of verliezen dat is in zo'n geval de keus. Erica en ik hadden wel meer redenen om Willem niet helemaal te vertrouwen maar ik ga geen roddelrubriek van mijn blog maken.
In het diagram hierboven speelde mijn tegenstander gisteravond met zwart 23...h6 waarna ik de partij won met 24.Pe6+ Txe6 25.Txe6 Pd8 26.Db4+ en zwart gaf op omdat ik een volle toren voorkom.