Piffin is terug in Toronto. Opa kan dus weer van vroeger vertellen. Het NRC Handelsblad plaatste deze zwemmende das op de achterpagina bij een artikel over Jaap Dirkmaat en de vereniging Das en Boom. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw werkte ik als vrijwilliger voor die vereniging. Een of tweemaal per week had ik dan nachtdienst van acht uur 's avonds tot acht uur 's morgens. De telefoon van Das en Boom werd dan doorgeschakeld op ons toestel.
Das en Boom moest 24 uur bereikbaar zijn voor dassen in nood. Dikwijls ging het om aangereden dassen, ik riep dan de dichtstbijzijnde medewerker van ons op. Eenmaal kreeg ik een telefoontje over een das bij Ommen die niet uit het water kon omdat de betonnen rand van de kade te hoog was. Ik zei dat ik de brandweer zou oproepen maar omdat het midden in de winter was vroeg ik mezelf af of het niet sneller kon. Een ingeving redde de das. Ik zei tegen de man aan de kade dat hij kon proberen of de das in zijn broekriem (mits hij die had) wilde bijten en waarschuwde hem het dier niet aan te raken en op afstand te blijven. Een das in nood is levensgevaarlijk. De das beet en liet zich zo uit het water trekken!
No comments:
Post a Comment