Vierkanten.

Van Peter Müller ontvang ik per e-mail geregeld zijn laatste gedachtenspinsels. Maandag ontving ik een column over Otto van Rees:
'Een van de eerste Nederlandse dadaïsten, Otto van Rees, die voor W.O.1 rusteloos door Europa trok met vrouw + kind, werd in 1917 opgeroepen voor de militaire dienst. De commandant van zijn onderdeel organiseerde een schilderijententoonstelling van zijn manschappen. Hij had verf, kwasten en linnen uitgedeeld en het bevel 'schilderen' gegeven. Van Rees negeerde het bevel en maakte van wikkels van sigarettendoosjes en zilverpapier een collage. Dit kunstwerkje trok tussen de soldatenlandschapjes zozeer de aandacht dat hij bij de commandant werd geroepen, die hem vroeg wat dit voorstelde. Van Rees antwoordde: een danser. (Want dat was het, hij had gewoon een danser gemaakt.) De commandant zei dat hij gek was, en ontsloeg hem uit dienst. In maart 1917 kon hij zich alweer bij vrouw en kind in Zürich voegen. Oscar Wilde heeft gezegd 'art is quite useless', maar uit deze gebeurtenis blijkt dat hij ongelijk had.’

Onmiddellijk moest ik aan Michiel denken die ruim twintig jaar geleden niet voldeed aan de oproep voor de militaire dienstplicht. De psychiater vroeg wat zijn beroep was? ‘Schilder’. Wat schilderde hij dan? ‘Vierkanten’. Net als van Rees kon Michiel onmiddellijk naar huis. Saillant detail, Michiel had kort daarvoor de jaarlijkse prijs voor jonge kunstenaars van Beatrix gewonnen met een geel vierkant!

Op de foto Michiel vorige week tijdens de vakantie van de familie. Orbit voelt zich kennelijk veilig als de baas leest. Foto, Piffin.