Herinnering aan mijn moeder.

Foto: Hans Warren 1948.
Weer een mooie foto van het dijkhuis waar ik al meerdere malen over schreef. Ronny Boogaart en Eric de Rooij attendeerden me op 280 foto’s van Hans Warren in de Beeldbank van de Zeeuwse Bibliotheek. Ik zal daar voor mijn blog nog dikwijls gebruik van maken. De man die voor het huis met een groepje staat te praten is mijn broer Adrie.
Mijn kleinzoon Otger heeft me gevraagd wat meer over mijn moeder te vertellen, zijn overgrootmoeder.
Dat is heel moeilijk, mijn broers en zuster zijn overleden. De enige die haar ook goed gekend heeft en waar mijn moeder ook bij ingewoond heeft is mijn schoonzuster Janny. Janny woonde in 1948 met haar man, mijn broer Adrie, in dit prachtige dijkhuis. Mijn ouders, zuster Nel en tweelingbroer Piet woonden bij hen in, vanaf 1945 tot ’49-’50. Toen ik Janny laatst belde en haar vroeg wat voor iemand mijn moeder was zei Janny, 'ze zei nooit wat dus hoe moet ik dat nou weten. Je vader die sprak en vertelde, maar je moeder gaf niets van zichzelf bloot. Ze las en zag alles om zich heen, maar zei niets'. Een rake typering van Janny en zo ben ik weer terug bij af en blijf de enige die dus veel over haar zou moeten weten.
Een kijkje in het binnenste van mijn moeder:
In 1953 –‘ 54 werd ik omstreeks middernacht door haar gebeld. Ik liep toen stage bij de NSF in Hilversum. Mijn moeder: ‘Is er iets met Piet? Hij is vanavond met zijn paarden en wagen niet thuis gekomen en het is daar (bij Auxerre in Frankrijk) noodweer geweest met veel onweer. Je tante en oom hebben me gebeld’. Ik begreep onmiddellijk dat mijn moeder alleen van mij, Piets tweelingbroer, de juiste informatie verwachtte. Ik zei haar: ‘er is niets met hem mis, ik weet niet waar hij is maar er mankeert hem niets’. Inderdaad was ikzelf overtuigd van mijn gelijk.
Zuster Nel vertelde later dat mijn moeder die nacht volkomen gerust ging slapen. De volgende dag bleek Piet tijdens het noodweer in de dichtstbijzijnde boerderij onderdak voor hemzelf en zijn paarden gevonden te hebben.