De waitress.

Een van Eliane’s sterke punten van haar tekeningen is de research die ze vooraf doet. Ik schreef daar al eerder over, laatst nog in verband met een Afrikaanse koe.
Ook deze tekening van het dorpje Finley in North Dakota in Amerika is weer goed herkenbaar. Erica en ik trokken in 1989 zes weken door de VS en hebben deze sfeer ook dikwijls meegemaakt. Op Eliane’s blog kun je lezen dat deze keer de tekening vooraf ging aan het artikel van Freek Staf, dat is voor haar altijd vervelend. Leuk is deze keer dat de nieuwe vriendin van Piffin, die in North Dakota woonde, hard moest lachen toen ze Eliane’s tekening zag
Heel erg herkenbaar hier zijn die kerels en de waitress. Op de parkeerplaats wist je al dat die mannen binnen waren. In de bak van hun enorme pick-up lag hun prachtige hond (een Siberische Husky) braaf te wachten. Eenmaal binnen nam de waitress de leiding over. Altijd zag ze kans je de indruk te geven dat juist jij de belangrijkste gast vanmorgen was. Erica en ik waren dol op die meiden en gunden hen dus ook graag de flinke fooi die ze dan van mij kregen. In die tijd kreeg je in ons land niet altijd de indruk dat je welkom was in een restaurant, dat is de laatste jaren gelukkig aan het veranderen hoewel voor sommigen een stage in de VS zeer leerzaam zou zijn. Die mannen waren ook niet mis hoor als ze je met een kaart zagen waren ze helmaal niet meer te houden. De beste gids van de ANWB kan nauwelijks tegen hen op. Tot in details vertelden ze je hoe te rijden en wat de mooiste plekken waren.