Horkheimer.

Toen deze week Rouvoet en de Christen Unie hun ware gedaante toonden moest ik aan een uitspraak van Max Horkheimer denken. Horkheimer (1895-1973) is een van de grondleggers van de Frankfurter Schule en zijn uitspraak ‘geen enkel idee of theorie is een mensenleven waard’ maakte op mij als jongeman een grote indruk. Ik ben die dan ook nooit meer vergeten.
Ik was vannacht zo kwaad op Rouvoet en de zijnen dat ik er letterlijk misselijk van was. Ik ging de tuin in en werd weer rustig door het vingerhoedskruid en schreef mijn blog over de digitalis.
Tijdens de verkiezingen hebben Michiel en Eliane mij indringend gewaarschuwd: ‘wacht maar af, je zult eens zien als ze (de Christen Unie) hun ware gedaante tonen!’. Ik stemde op Femke en hoopte dat er voldoende tegengif voor Rouvoet en de zijnen zou zijn. Nee dus. De fundamentele fout is dat de politiek zich het recht heeft toegeëigend om over inhoudelijke medische zaken mee te beslissen. Welke wetenschap ook, als de politiek zich ermee denkt te moeten bemoeien gaat het fout. Is dat het?
Het is toevallig dat Michiel, Eliane , Piffin en Otger lang in Frankfurt am Main hebben gewoond. Horkheimer, Adorno en andere filosofen hebben daar begin vorige eeuw vanuit het Institut für Sozialforschung (foto) de zogenaamde Frankfurter Schule opgericht. Een soort sociaal-filosofische beweging, de Frankfurter Schule werd wereldberoemd en is dat nog steeds.

Digitalis in de Rode Bessen.

Met een verrast ‘hè?’ zag ik hem ineens. Verstopt middenin de rode bessenstruik. Sinds gisteren bloeit het vingerhoedskruid hier in de tuin met dank aan Erica. De digitalis was een echte lieveling van Erica en in deze tijd van het jaar gingen we soms fietsen op de Hoge Veluwe om hem te zien. Langs de fietspaden daar zie je hem met honderden in veel paars en wit op de overgangen tussen veld en bos. Dat zie je ook hier in haar tuin, hij gedijd goed op schaduwrijke plekken.
Op de tweede foto zie je het gisteren vernieuwde schelpenpad. Anique moet maar gauw schelpen komen zoeken voor ze stuk gelopen worden en misschien is dat ook leuk voor Laura?
De rode bessenstruik is elk jaar een wonder, dikwijls moet ik takken ondersteunen omdat ze dreigen te breken onder het gewicht van de bessen.
Tenslotte voor Esther, ik liet haar gisteren schrikken door te zeggen dat de digitalis giftig is. Dat valt wel mee. Het ‘boekje’:
Digitalis is giftig!
Wees dus voorzichtig met het verplanten van Digitalis als u een open wond aan handen of armen hebt. Het 'gif' van Digitalis is weliswaar niet dodelijk, maar kan tot hartritmestoornissen leiden. De 'giftige' stof is digitaline en wordt onder andere gebruikt om de hartspier te beïnvloeden.
Echt iets voor mij dus. Klik vooral op de eerste foto's voor een vergroting dan zie je wat je hier kunt verwachten over veertien dagen. Goeie vrienden en vooral vriendinnen mogen hier dan gratis plukken!

De Sahara in mijn tuin.

Vandaag is een bijzondere dag voor de tuin.
1.Via een groot wolkentransport is woestijnzand uit de Sahara de tuin ingebracht. Het dak van mijn auto toont aan hoeveel mooier de natuur moleculen kan rangschikken dan wij. Toen Erwin Krol heel trots deze week een foto van het zand uit de Sahara liet zien en daar een enthousiast verhaal bijhield werd ik gelijk jaloers.
Ik ging mijn auto laten wassen en zette hem klaar voor het zand uit Afrika en prompt stuurde de natuur me een portie. Dankjewel natuur, de milieu jongens laten het wel uit hun hoofd om hier kamervragen over te stellen
2. Nicolaas heeft 7.45 uur (voor één dag) twee deskundige potige mannen de tuin ingebracht.
Proportioneel geweld als ik hun spieren zie maar mannen die hun afspraken zullen nakomen dat zie je zo. Die afspraken hebben we vanmorgen vroeg gemaakt. Ik geef toe dat ik bevooroordeeld ben. Echte mannen die tot mijn verassing verzuchten ‘ah een echte bostuin, heel mooi!’, dezulken (ik kom ook uit het zuiden)) kunnen bij mij geen kwaad meer doen.

Kijken in de 'Spiegel'.

Als mijn omgeving de spiegel is waarin ik kan zien wie ik ben dan is Laura voor mij een weldadige spiegel. Laura heeft net als ik veel begrip voor de dieren om haar heen, we begrijpen elkaar.
Voordat ik gisteren haar brief ontving piekerde ik over een artikel in het NRC Handelsblad van Maarten Huygen onder de kop ‘Er zijn geen morele gronden om het houden van nertsen te verbieden’. Ik vind zijn artikel zo smerig en zijn “argumenten” zo ver van onze moeizaam verworven beschaving afstaan dat ik niet weet hoe te reageren. Ik vind het verwonderlijk dat de NRC deze viezigheid plaatst.
Huygen en de nertsenhouders hebben natuurlijk volkomen gelijk als zij een moraal hanteren die het houden van nertsen in kooien als diervriendelijk beschouwt. Mijn probleem is dat ik met een heel andere moraal ten opzichte van dieren moet leven.
Gelukkig plaatste dezelfde krant gisteren een tegenartikel van de bioloog Frank Wassenberg onder de kop ‘Het welzijn van nertsen is aantoonbaar slecht’. Wassenberg is lid van de Provinciale Staten in Limburg voor de Partij van de Dieren.

'Mrs George Jackman'

Maandag 26 mei. Vanmiddag rijden Jeremy en Lisa weer terug naar London, daarom gisteren foto’s gemaakt in de tuin. Een heerlijk weekend waar Wil (voorheen de eenv …) veel van me overnam en ik geregeld kon uitrusten. Onze gasten sliepen bij Wil en aten hier.
De foto bij de rozen spreekt voor zich, bij de tweede hoort een toelichting. Het is de Clematis ‘Mrs George Jackman’ die behoort tot de Large creamy-white semi-double flowers in May-June. Zij is gekweekt bij de Jackmans in 1873 en kan 2,5 tot 3 meter hoog worden. Ik ga nu het ontbijt voorbereiden.
Klik op de foto's voor een vergroting.

In de tuin.

Esther wilde met het mooie weer vanmorgen liever in de tuin dan in huis werken. Het werd alleen het hoog nodige binnen en het zware werk voor haar buiten: snoeien, maaien en dergelijke. Esther mag als alfahulp helemaal de tuin niet in dat weten wij echt wel ook waarschijnlijk niet met mijn fiat. Zouden we samen wel koffie mogen drinken buiten?
Medelijden had ik met Anique, ze was maandagmorgen met haar moeder meegekomen omdat ze niet lekker was. Echter, zij had het hier geweldig naar haar zin stenen en schelpen zoeken binnen en buiten. Erica had een grote verzameling. Anique had haar jachtveld in drie gebieden verdeeld en mocht uit elk één prooi mee naar huis nemen beloofde ik haar. Woensdagmiddag was ze vrij van school wilde graag weer naar hier. Het werd een grote huilpartij toen dat niet bleek te kunnen. Goter compliment voor mijn aanwezigheid hier kan ik even niet bedenken. Ik kan haar natuurlijk niet mailen dat ze weer een keer ziek moeten worden, zal zeker gaan denken over andere oplossingen.
Heel veel bloemen in de tuin grote, wilde en kleine. Door het geweld van de vergeet mij nietjes had ik de mooie blauwe ereprijs over het hoofd gezien. De wilde roos, ik noem het ook wel boerenroos ruikt heerlijk. De grootste bloem begint aan haar tweede seizoen en doet het geweldig sorry, ik ben haar naam vergeten.
De wilderoos en de ereprijs hebben een wit voetje bij mij, de een omdat ik haar geur nog herinner uit de tuin van mijn grootvader en de ander omdat ze zo prachtig blauw is.

VPRO

Eliane tekende de cover van de VPRO gids. Op haar blog legt ze aan niet-Nederlanders uit wat de VPRO is. Het verhaal van de Ark van Noach weet u nog wel?

Drie mannen.

In het NRC Handelsblad las ik een artikel over Sywert van Lienden die afscheid neemt als voorzitter van het LAKS. Iedere Nederlander die krant en TV in de afgelopen jaren volgde kent Sywert. Ik was altijd onder de indruk van hem als natuurtalent voor wat hij deed en moest doen. Ik hoop dat het hem goed zal gaan.
De tweede man in de krant waar ik over las is cartoonist Gregorius Nekschot. Ik kom bij hem niet los van zijn naam. Ik vind het moedig dat hij zijn mening blijft uitten met zijn cartoons maar godslastering, Mohammed enzovoort heeft niet echt mijn interesse. Bij van het Reve genoot ik van de humor en daarom volgde ik zijn ‘godslasteringen’ met groot plezier.
De derde man Cai Guo Qiang heb ik niet van krant of TV maar komt uit de kunst. In het Kröller Müller is een grote “tekening” van hem te zien waar ik maar een deel van kon fotograferen. Zijn tekening heet ‘Internal and External Universe a Drawing for 1 Myth – Shooting the Suns’. Zelf ben ik nooit zo gecharmeerd van de teksten bij kunstwerken en kijk liever of ik het werk mooi vind. Cai Guo Qiang maakt bijzondere en enorm grote kunstwerken.

Onbekend kunstwerk Kröller Müller.

Vanmiddag met Wil naar het Kröller Müller geweest. Veel moois natuurlijk op de bovenste foto werk van een waarschijnlijk jonge kunstenaar op het asfaltpad in de beeldentuin. Wie maakte deze mooie rij steentjes? Op de tweede ‘Twee vrouwen met rok’ zondag 18 mei 2008. Daaronder naamloos werk van Tom Claassen, het object is heel mooi gemaakt van latex, zand, jute en synthetisch textiel. Tenslotte ‘Venus en Amor’ van Hans Baldung 1524-1525, olieverf op lindenhout foto Jeremy.

Alice Springs, Gorssel, San Francisco.

Toen ik vanmorgen om 8 uur de computer inschakelde meldde Thijlbert zich onmiddellijk via Skype. Hij en Kate waren juist thuisgekomen, hij met een flinke jetlag Kate had er minder last van. Woensdagavond hier vertrokken en zaterdagmorgen weer thuis in Alice Springs. Toch nog snel in vergelijking met de twee boeken die ik 5 februari verzond en die nu ook aangekomen zijn!
De foto is van zonet en laat het voeren van de vissen zien, waar ik tijdelijk voor zorg.
’s Nachts hoor je de kikkers, het is voorjaar en duidelijk paringstijd. Deze vijver heeft de grootte van een zwembad maar het was koud en het regende flink.
Nu in de politiek de normen en waarden weer hoogtij vieren tengevolge van een cartoon moest ik bij dat “zwembad” van de vissen denken aan juli 1989. Ik zag toen in een echt zwembad op een naturistenterrein ten oosten van San Francisco ’s morgens vroeg een (mooi)stel de paringsdaad bedrijven. Dat is nou zo leuk aan Amerikanen ze kunnen vreselijk preuts zijn maar ook juist helemaal niet. Het was een naturistenterrein, maar eigenlijk meer een tientallen hectare groot natuurrein. ’s Nachts hoorde je de mountain lion (poema) en ’s morgens vroeg kon je dus dit beleven!
N.B. Ter ‘geruststelling’ op Europese terreinen zagen Erica en ik dit nooit hoor, zelfs niet op Franse waar meestal veel minder regels zijn.

De KLM en dan?

Gisteravond vertrokken ze met de trein van 18.38 naar Schiphol, dit is 18.25 voor station Deventer. Ze vliegen eerst naar Singapore en vandaar naar Melbourne. Ze passeren dan in de lucht Darwin waar een vliegveld is en waar ook vanuit Singapore op gevlogen wordt. Vanuit Melbourne hebben ze een klein toestel dat dan weer dezelfde route terugvliegt naar Alice Springs. Wie de wereldkaart een beetje in z’n hoofd heeft begrijpt dat zij eigenlijk 4000 km te veel vliegen! Waarom?
Omdat de KLM ruzie heeft met de maatschappijen die van Singapore op Darwin vliegen. Waarom ruzie? Dat weten wij niet, maar ik denk dat dit wel eens de door Balkenende zo geliefde VOC mentaliteit kan zijn. De KLM laat nu Thijlbert en Kate 4000 km meer vliegen en VOC’t het geld daarvoor.
Het gezond verstand, zonder VOC mentaliteit, zou een Aziatische vliegmaatschappij aansluitend op de KLM van Singapore naar Darwin laten vliegen en vandaar met een klein Australisch toestel naar Alice Springs. Dat zou voor Thijlbert en Kate honderden euro’s goedkoper zijn en duizenden kilometers minder vliegen.

Zoals het hoort.

Vandaag gaan Thijlbert en Kate weer terug naar Australië. Zij hebben heel veel in de tuin gewerkt, maar we zijn ook veel uitgeweest. Ook zoals het hoort op tweedepinksterdag naar een tuincentrum (in Eefde) en vorige week donderdag naar de Keukenhof. Het bezoek aan het tuincentrum is de tuin ten goede gekomen met veel nieuwe planten De keukenhof moest vonden Kate en Janny en ze hadden gelijk en natuurlijk moest Janny dan ook mee vonden wij.
Van boven naar beneden:
In de keukenhof, Janny in een gehuurde elektrische rolstoel.
Lunch met de vrienden van Thijlbert op de Hoge Veluwe waar ik vorige week woensdag over schreef.
Beeld/grote steen in het beukenlaantje van Kasteel Nijenhuis.
Klik op de foto's voor een beter beeld.

Proportioneel.

Het is ‘in’ het zat wel in het woordenboek maar we hoorden het niet. We danken het aan onze militairen. De generaals hadden moeite te erkennen dat hun optreden misschien niet evenredig was met het te bestrijden kwaad. Die tijd is voorbij ons leger speelt nu openkaart, is volledig doorzichtig geworden. We danken dat aan de woorden proportioneel en proportionaliteit.
Bij ‘niet evenredig met’ wist iedereen onmiddellijk dat er iets fout zat, maar van ‘we zullen onderzoeken of de ME proportioneel is opgetreden’ ligt niemand wakker. Leve de taal!
Jan Blokker dacht bij proportionaliteit onmiddellijk aan de Vietnamoorlog en in het bijzonder aan de officier die naar het hoofdkwartier verslag moest uitbrengen en schreef:
‘We had to destroy the village in order to liberate it’!
Ik denk bij proportionaliteit aan de notenboom in de tuin. De ‘jongetjes’ hangen in grote aantallen aan alle takken, bendes hangjongeren zeg maar. De ‘meisjes’ moet ik echt zoeken, ik vraag de natuur is dat proportionaliteit?
Er komt nog bij dat die ‘jongens’ zich binnenkort laten vallen en aan je schoenen gaan kleven en een smerige zwartbruine kleurstof vormen die je niet meer uit een kleed krijgt.

Oranje Hotel.

Omdat ikzelf in het voorjaar van 1957 twee maanden in onze beroemdste gevangenis zat heeft deze song van Peter een toegevoegdewaarde voor mij. Zie ook wat ik gisteren over hem schreef. Ik weet nu ook hoe ik video's van You Tube op mijn blog kan zetten, dankjewel Eliane.

De Meikever.

Deze meikever heeft twee of drie jaar als larve (de engerling) onder de grond gezeten. Daar overleefde hij de gevaren van de mol, de kraai enzovoort en nu lag die dan op zijn rug in een schaaltje in de keuken.
Elk jaar vind ik ze op een tegel een tafel enzovoort. Zonder onze hulp zijn ze ten dode opgeschreven, ik vond op de tuintafel al de restjes die een kauwtje of een ekster had overgelaten. Een foutje van de evolutie? Nee zegt Thijlbert in de natuur vindt hij die schaaltjes, tegels en tafels niet. Thijlbert heeft gelijk maar voordat hij de keuken invloog had hij toch wel blaadjes genoeg om te kiezen. Zelfs de haagbeuk (links op de foto, als je erop klikt zie je ook de paarse sering), jaarlijks de allerlaatste met z’n blaadjes had hem al verse te bieden. Aan de bloesem te zien zal ik dit jaar veel sterappels krijgen, maar de natuur houdt zich meestal niet aan mijn verwachtingen. De sterappel was Erica’s lieveling, omdat ze zo mooi zijn gebruikte ze de appels ook als kerstversiering.

Peter Meijboom

Sinds enkele maanden ken ik Peter nu ook als folkzanger. Ik ontmoette hem voor het eerst in de jaren tachtig als schaker, hij bleek ook leraar Duits. Daarna begreep ik dat hij al diverse prijzen bezat als dichter totdat ik in zijn atelier terecht kwam en zijn schilderijen zag. Ik plaatste het prachtige gedicht ‘Zeeland’ op mijn blog en ook schilderijen van hem. Nu blijkt zijn kunstenaarscarrière als folkzanger te zijn begonnen. Als jongeman trok hij met een vriend door Ierland in de jaren zeventig en verdiende de kost op deze manier. Eliane plaatst een lied van Peter op mijn blog want dat lukt mij niet. Peter zingt en doet hier de begeleiding zelf. Er is veel op You Tube van Peter en meestal is Evert Jan dan op de gitaar.

Nog *een* keer dan Willem: je kopieert gewoon de html regel rechts bovenin Youtube in Blogger. Dat is alles!

BORSSELE.

Klik op het artikel voor betere leesbaarheid.
Op 9 januari 1935 ’s avonds om halfzeven ben ik in Borssele geboren. Artikelen als hierboven (deze week in de NRC) hebben dus mijn speciale aandacht. Al meer dan 50 jaar heeft kernenergie mijn extra aandacht.

Door mijn vak elektrotechniek en mijn verbondenheid met mijn geboortegrond maar vooral ook door het teloorgaan van ‘De Kaloot’ volg ik wat er in Borssele gaande is. Wie ‘Geheim Dagboek’en vooral ‘Ik ging naar de Noordnol’ van Hans Warren kent weet van ‘De Kaloot’. De Kaloot was een van de mooiste natuurgebieden van ons land en door zijn ligging aan de Wester Schelde een bijzonder natuurgebied. Door de aanleg van de Sloehavens en de bouw van de kerncentrale is de Kaloot teloor gegaan.

Al sinds jaar en dag mis ik in discussies over kernenergie “mijn probleem?” van de toevoer van uranium. In het verleden heb ik daar naar de NRC en ook naar het ECN (Energy research Centre of the Netherlands) over geschreven. De antwoorden waren altijd nietszeggend of misschien beschouwden ze mij als gek want uranium was er genoeg dacht men. Ik krijg nu gelijk op mijn oude dag, niet omdat ik zo verstandig ben maar omdat ik altijd mijn “boerenverstand” koesterde. Waar output is moet ook input zijn en geen enkel element is in onze aarde onbeperkt aanwezig dat weet je toch met je gewone verstand, daar heb je dat “boerenverstand’ van mij niet eens voor nodig!

P.S. In een comment wijst Michael erop dat het geen koolmezen maar pimpelmezen zijn op mijn blog van vrijdag!

Spanje.

Veel te veel foto’s voor mijn blog van de vakantie van Kate en Thijlbert in Spanje. Voor ze aanstaande woensdag weer teruggaan naar Alice Springs toch enkele die ik het mooist vind. Van bovenaf:
1.Kate voor het Prado in Madrid.
2.Granada, uitzicht van Alhambra op de Sierra Nevada.
3.Cordoba interieur van het Alhambra (toen ze eenmaal bogen konden maken wilden ze het dat kennelijk ook laten zien!).
4.Exterieur Alhambra in Cordoba
Vooral bij de laatste foto loont het om erop te klikken en de prachtige details te zien.

De koolmezen.

Zojuist gemaakte foto's, de koolmezen hebben kleintjes want er wordt enorm in en uit gevlogen door beide ouders. Het uitvliegen, wat je op de onderste foto ziet, gaat met een snelheid die mijn camera niet kan volgen. Even rondkijken voor het naar binnengaan is zeldzaam, maar ik had geluk.

Eylem Aladogan.

Vandaag een geweldige dag gehad. Met vrienden van Thijlbert (Milène en Han) uit Heerlen zijn we (Thijlbert, Kate en ik) naar het Kröller Müller geweest. Ondergedoken in de kunst zowel oude als nieuwe. Tot slot konden zij vieren zelfs nog een rondleiding in het Jachtslot meemaken en mocht ik in de auto uitrusten/slapen.

De vaste collectie van het museum ken ik wel en misschien daarom maakte het verbazend mooie werk van Eylem Aladogan veel indruk op me. Maar ook de anderen vonden haar installaties heel mooi, zij is nog jong (1975) dus er komt nog wel meer van haar. Over deze die ik het mooist vond zegt het museum:

Haar nieuwe installatie
Before Departure (all my changes were there) wordt voor het eerst vertoond. Ontwerpster Claudy Jongstra heeft hiervoor de vilten kabels ontworpen en Koninklijke Tichelaar en het Europees Keramisch Werkcentrum hebben een deel van de keramische objecten geproduceerd.

P.S. Vanuit mijn rolstoel kan ik fotograferen zonder te bewegen."Wat hep zo'n nadeel toch veel voordelen!".

Belangeloos opofferen.

In het NRC Handelsblad gisteren een grote tekening van Eliane bij een artikel over muziek voor gescheiden mannen.. Eliane's tekeningen geven altijd veel leuke details (klik op de tekening) te zien en op afstand is haar werk al herkenbaar. De hond is niet Orbit, de hond van mijn familie. Misschien wou Orbit niet? Het artikel van Auke Kok over Country voor gescheiden mannen kon me niet boeien, misschien omdat het scheiden mij gelukkig nooit getroffen heeft.

Veel interessanter vind ik het levensverhaal van Veronica Diepenveen (56) over haar analfabetisme, een pagina eerder van hetzelfde katern. Een vrouw die door de vuurwerkramp in Enschede haar leven zag veranderen en nu dolgelukkig haar kleinkinderen voorleest maar ook voorlichting aan scholen en instellingen geeft. Een prachtvrouw.

Een mooie coïncidentie geeft Veronica met het artikel van Marcel aan de Brugh, in Wetenscap & Onderwijs, over de stelling dat de mens de enige diersoort is die zich belangeloos kan opofferen. Het is een uitvoerig artikel over de strijd tussen wetenschappers over ons gedrag. Zelf ben ik een van die mensen die nauwelijks afwacht of er anderen in het water springen om te gaan redden. Ik herinner me nog goed dat ik, na een tweede heupoperatie, op twee krukken met Erica in Deventer liep en een vrouw met haar fiets viel. Erica viel woedend naar me uit toen ik ‘krukkend’ naar die vrouw op weg ging. Ze blokkeerde me en schreeuwde ‘nee, jij nu eens niet ben je gek geworden, dat doen nu eens anderen’ en ze had gelijk.

Servicemonteur?

Klik op de foto.
Een foto van zonet. Eindelijk weer leven in de tuin en eindelijk ook een foto van Esther op mijn blog. Ik kreeg daar al vragen over omdat ik wel over haar schreef maar zij niet te zien was. Thijlbert en Kate vertelden Esther dat ze in Alice Springs zo aan de slag kan als servicemonteur voor trucs (ze is gediplomeerd) gelukkig beloofde ze mij al eerder me niet in de steek te laten. Thijlbert en Kate zijn hard aan het werk in de tuin, snoeien, planten, potten vullen enzovoort maar het wordt geen perkjestuin. Dat laatste tot ergernis van Stef die daarmee zal moeten leren leven, sorry Stef.

Ik kom nog met prachtige foto’s uit Cordoba enz., cultuur dus, nog even geduld.