Gisteren bezocht ik de boekpresentatie van de schrijver A.L. Snijders ten huize van ‘voorheen de eenvoudige boekverkoopster uit Zutphen’ Voor diegenen die de schrijver niet kennen geef ik het woord aan Tommy Wieringa, die niet alleen een groot bewonderaar maar ook een vriend van Snijders is.
‘Ver van de wereld werkt een man aan een geheimzinnig oeuvre. Bijna elke dag schrijft hij een zkv, een zeer kort verhaal. Na de haiku is het zkv het kleinste betekenisdragende literaire genre. Het zeer korte verhaal is de kruimeldief van de literatuur, het zuigt in hoekjes waar de roman niet kan komen.
A.L.Snijders (1937) beheerst dit atomaire genre als geen ander. Sinds hij e-mail heeft, stuurt hij zijn verhalen aan een geprivilegieerd aantal mensen, dat zich een paar keer per week verheugt en verbaast over de ongewone diepte van zo weinig woorden (…).’
Al ruim een jaar behoor ik tot het door Tommy Wieringa genoemde geprivilegieerd gezelschap zodat ik Peter Müller (zijn paspoortnaam) al een beetje kende, hij kende mijn naam alleen van een e-mail adres.
Ik kreeg de indruk dat ook van zijn kant de kennismaking aangenaam was gisteren. In ieder geval verzekerde hij me blij en verrast te zijn met een paar zkv’s die ik hem vertelde. In mijn familie waren mijn grootvader, mijn vader en ikzelf de ‘verhalenvertellers’. Mijn grootvader was, moet ik aannemen, een gelovig man.Hij was voorganger in de kerk in Goes en kon zo beeldend verteller dat gevoelige toehoorders geesten op de witgekalkte kerkmuren voorbij zagen komen! Mijn vader was een liefhebber van een mooie preek maar was niet gelovig. In de opdracht die Peter voorin ‘Heimelijke Vreugde’schrijft verwijst hij naar het atheïsme van hemzelf en mij. Vier generaties tegen ‘maar’ twee, de pikorde!
No comments:
Post a Comment