In bruikleen.

Na de brand in het Armando Museum in Amersfoort is het begrip BRUIKLEEN weer in het nieuws. Er zijn meerdere keuzes om deze brand een ramp te vinden: vanwege het verlies van Armando’s werk, vanwege het teloor gaan van een prachtig stuk Amersfoort en ook vanwege de kunstwerken die het Museum in bruikleen had. Diegenen die ik sprak kiezen allen zonder voorbehoud keuze twee en drie. Het verlies van Armando’s werk wordt niet algemeen als een ramp gezien.
Erica was wel een liefhebber van het werk van Armando, dat wil zeggen van zijn grote zwart-witte doeken. In 2000 en 2002 bezochten we het museum nog. In 2005 is Erica overleden en gecremeerd in de prachtige kimono die ze al heel lang bezat. Michiel had de leiding over de crematie en koos voor zover ik me herinner ook de kimono, ik was daar ook heel blij mee. Haar as heb ik later in onze tuin op haar lievelingsplekjes uitgestrooid.
In de woonkamer ontstond een grote lege witte plek toen Erica’s kimono weg was. Die plek is sinds gisteren met een mooie paarse kimono opgevuld. Het ‘kunstwerk’heb ik in BRUIKLEEN van de eenvoudige boekverkoopster uit Zutphen die vrij lang in Japan woonde en deze kimono daar kocht (of kreeg?). Nu maar hopen dat deze kunst in bruikleen niet in vlammen opgaat.