De kunst en de kat hebben iets met elkaar, gisteren liet Theo dat nog eens zien. Misschien is het vooral Theo die de kunst naar zich toetrekt en dat gister ook letterlijk deed. Trouwens Bart van der Leck schilderde Theo al lang voor diens geboorte dus Theo moet een kunstgen hebben. Wat gebeurde gisteren?
Ik ging naar Den Haag om het hier afgebeelde bosgezicht van Jan Kiewiet uit 1942 bij Henny op te halen. Op de achterkant staat ‘Voor Henny 9/3/84 van Helen’.
Henny wilde kort geleden deze tekening wel wegdoen, als leek denk ik dat het pastel op karton is. Henny ging op speurtocht en Googlede Jan Kiewiet en vond uiteindelijk de kleindochter van Kiewiet in Toronto, deze Marilyn is een vriendin van mijn schoondochter Eliane. Wat Google niet allemaal kan aanrichten! Vrienden van Henny spoorden haar aan om Jan Kiewiet te laten taxeren enz., maar nee zij had het gekregen en wilde deze tekening aan de familie teruggeven. Vandaar mijn reis gisteren naar Den Haag/Loosduinen. Nu ga ik me informeren hoe ik zonder Theo deze tekening naar Toronto kan zenden.
Toen ik thuis kwam was ik moe en ging op bed liggen en sliep onmiddellijk. Na ongeveer een halfuur werd ik wakker van een harde klap beneden en een agressief mauwen van Theo. Hij zat naast zijn jachttrofee en had natuurlijk kans gezien er zelf niet onder terecht te komen. De foto laat zijn aanval op de rechterkant zien maar links had hij ook zo aangevallen. Nooit scherpt Theo zijn nagels in huis, altijd buiten aan bomen. Gelukkig zit deze tekening achter kunststof en niet achter glas en kon ik geen beschadiging vinden. Klik op de foto voor een vergroting.
Rechtsboven is mijn flits, zonder flits kreeg ik geen redelijke foto.
1 comment:
een soort bob ross maar wel mooi.
Post a Comment