Eliane’s tekening van Eva Gerlach gisteren in het NRC Handelsblad voor het eerst in kleur. Ik dacht dat Gerlach niet in mijn A4-scanner zou passen en dat ze weg zou vliegen als ik even niet oplette.
Op dezelfde pagina van de krant bespreekt Arjen Fortuin het nieuwste boek van Herman Brusselmans. Eliane schrijft op haar weblog een mooi stukje over Brusselmans.
In ‘boekje 19’ dat Erica voorjaar 2005 voor mij maakte, nam zij het volgende gedicht van Eva Gerlach op:
Terwijl ik aan je denk, beginnen er
blaadjes van de kalender te vallen. Slecht
weer vanmorgen, slechter nog de Tijden.
Het beste dat je had, ontplofte tussen
oeverwoud kreken bramen
kwaken van kikkers rommelig beramen
van vlucht door waadvogels ik weet niet welke
(‘steltlopers’, zie het voor je!); slapeloos
lag ik schimmelig schrijfwerk in mij te bewaren.
Uit mij ontplofte het slechtste, het verlangen
de jaren ongedaan te maken. Tijd,
die van de duizend listen, te verslaan.
Het heet dat ik niets geloof, op wonderen na,
ik weet niet wat jij gelooft, jezelf misschien
of laat je je door anderen zien en scheppen?
Ai, dat is bovenmenselijk; voorrecht van
wie wereld vasthoudt zonder haar te kennen.
No comments:
Post a Comment