13 November 2000 kreeg ik in het ziekenhuis het eerste "boekje". Op de foto zie je alle twintig die Erica voor me heeft gemaakt. Zij kocht een voorraad dummy's van 10x15 cm, versierde die aan de buitenkant en plakte ze vol met gedichten, teksten foto's en plaatjes.
Het werden stuk voor stuk kleine kunstwerkjes. Gedreven verzamelde ze mooie plaatjes, in tweedehands boekwinkels kocht ze stapels oude National Geographic's. Er ontstond een kleine poëziebibliotheek en een plaatjesarchief waarmee ze elk boekje vulde. Een prachtig gedicht, uit een van haar boekjes:
Voor hobo en piano.
Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling snaren klonken.
Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit.
Zij stelt.
Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg.
Wat nu?
Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast gebit van mijn klavier, ik vang mijn grote kind nog in een uitgerekt accoord maar ga haar toevertrouwen aan de tegenwind.
Anna Enquist.
No comments:
Post a Comment