Ik reageer even op enkele vragen van mijn lezers.
Allereerst willen Ruud, Stef en Peter weten hoe mijn vreselijke partij tegen Schuit verder ging. Beste vrienden jullie kennen mijn stelling ‘de werkelijkheid kun je niet verzinnen’. De eerste twee zetten waren: 35.g4,e4 36.xe4,f4 de rest heb ik niet genoteerd en is zo bizar dat ik ze niet meer kan verzinnen!
Verder wil Gerrit Jan wel een vervolg op mijn verhaal over tante Nel. Ja, zeker zal ik dat schrijven en daarin kom ik ook uitvoerig terug op de oudste van de twee die naar Zeeuws Vlaanderen vluchtte. Daarom deze foto uit de jaren zestig van een vrouw uit ‘het land van Axel’. Gerrit Jan vraagt zich ook af of er augustus ’45 een lijndienst Rotterdam- Terneuzen voer. Nee, de schipper was een kennis van mijn oom Corstanje. Het was een vrachtschip met passagiers accommodatie zou je met een beetje goeie wil kunnen zeggen. Ik werd uitdrukkelijk aan de zorg van de schipper overgegeven. Tot mijn plezier leende hij me ook weer uit aan de machinist zodat ik in de prachtige glimmende machinekamer terecht kwam.
1 comment:
Wilt u wel geloven dat ik niet alleen in Terneuzen heb gewoond, maar ook jarenlang in Axel. En dat ik me die oude dames in klederdracht en gouden krullen stekend uit hun hoofdkapjes nog heel goed kan herinneren. De meesten huisden allemaal samen in het enige bejaardenhuis van Axel, De Walle geheten. Ze leken weinig lol te hebben met elkaar.
Het waren de meest gruwelijke jaren van mijn leven en ik wil er nooit meer heen.
Post a Comment