Erica en ik hebben minstens vijftien jaar lang wekelijks van Lennerd Oosthoek zangles gehad. Elke week leerden we iets beter zingen. Hersenonderzoekers vertellen ons nu dat we met de juiste begeleiding of training onbeperkt kunnen blijven leren. Dat klopt want iedere vrijdagmorgen vijlt Lennerd ergens een hobbeltje weg en zing ik weer iets beter. Van die hersens kan ik begrijpen maar dat mijn stem ook vooruit gaat is haast niet te geloven.
Zo’n vrijdagmorgen gaat als volgt, we beginnen met 'Morgengruss' van Schubert. Dat is mijn lievelingslied uit ‘Die schöne Müllerin’ van Wilhelm Müller daar zijn prachtige vertolkingen van. Een lied als dit moet gezongen worden door een bas of bariton, een echte mannelijke stem, bijvoorbeeld Thomas Quasthoff.
Tot slot mag ik aan het eind van de les een uitsmijter kiezen. Meestal is dat ‘Lili Marleen’, ‘Non je ne regrette rien’ of ‘La vie en rose’. We, Lennerd zingt altijd mee, kunnen dan heerlijk uit volle borst zingen.
Afgelopen vrijdag was emotioneel, voor het eerst zong ik weer ‘Wanderers Nachtlied’. Lennerd en ik zongen dat lied bij de crematie van Erica op 26 oktober 2005. Ik kon dat lied toen zingen dankzij Lennerd. In dat crematorium bij die piano vormden we twee mannen die allebei veel van Erica hielden dat gaf mij toen de steun die ik nodig had.
Waarschijnlijk zijn Erica en ik bij Lennerd begonnen omstreeks de tijd van deze foto.
No comments:
Post a Comment