Geschiedenis.

Het Gelderse Paard, naar Otto Eerelman.
Dat ik dinsdag zo enthousiast over Suzanne en Carla schreef zullen sommigen misschien wel afgedaan hebben met ‘daar hebben we Willem weer over dieren’. Vanmorgen zocht ik mijn gelijk in de geschiedenis.
Allereerst dit schilderij van Eerelman (1839-1926), naast de merrie van Eerelman kun je zo Suzanne en Carla zetten. De kleur en de witte bles, ze zouden zusjes kunnen zijn. De geschiedenis van deze bijzondere paarden gaat echter veel verder terug dan Eerelman.
In de zestiende eeuw was het Gelderse Paard buiten ons land al zo beroemd dat Karel V in 1532 de uitvoer van dit paard verbood omdat hij bang was dat de tophengsten en merries naar elders zouden verdwijnen. Ruim honderd jaar geleden schreef Quadekker in “Paardenrassen naar Otto Eerelman” over het Gelderse Paard: ‘Gelderland neemt onder de paardenfokkende provinciën een zeer voorname plaats in, en onder de inlandsche paarden is er bijna geen enkel dat in vroeger jaren zulk een goede reputatie had.’
Het Gelderse paard werd en wordt zowel onder het zadel als voor de koets zeer hoog gewaardeerd. We hebben het aan een klein aantal fokkers met gevoel voor historie, paardennormen en -waarden te danken dat een ras als de Gelderlander nog bestaat.