Twee Eeuwen.

In de krant lees ik over Nederland, Europa, het Koninkrijk en het Water.
Ter relativering van al die noodkreten geef ik de lezer een mooie foto van de grootste waterval van Europa in de Rijn en de kijk van iemand van 200 jaar geleden op het een en ander.

AAN DE RIJN
Zo rust dan eind’lijk ’t ruwe Noorden
Van hageljacht en stormgeloei,
En rolt de Rijn weer langs zijn boorden,
Ontslagen van de winterboei.
Zijn waat’ren drenken de oude zomen,
En ’t landvolk, spelende aan zijn vloed,
Brengt vader Rijn de lentegroet,
Als grootvorst van Europa’s stromen,
Die van de Alpentop gedaald,
De stranden kust of scheurt de dijken,
De wereld splitst in koninkrijken,
En ’t vorst’lijk rechtsgebied bepaalt.

Borger 1784-1820.
’Kent ge Borger niet, Borger van het Rijntje? Ook een dichter en geen kleintje!’