Een eerste verjaardag in Deventer.

Gister maakte ik deze foto van het nieuwe Deventer ziekenhuis. Nou ja, een deel ervan het is te groot voor mijn camera. De poliklinieken zijn vandaag, 1 september, een jaar aan het werk en stadsdichter Heleen Bosma maakte een gedicht voor de jarige. Als ik goed geïnformeerd ben wordt haar gedicht vandaag in het ziekenhuis uitgedeeld.

Een jaar Deventer Ziekenhuis

Zo kom ik aan:
over het Mensinksdijkje of de Bolkesteinlaan
met sirenes of muisstil
omdat ik moet of omdat ik wil
in mijn eentje of met mijn lief
in mijn hand de brief
met adres, routes, cryptische termen,
een naam om over te ontfermen
Ik kom sprakeloos, ik kom met vragen
ik kom op afspraak of onverwacht
ik kom driehonderdvijfenzestig dagen
ik kom middenin de nacht
ik kom door regen, zon, mist, wind
ik kom voor vader, moeder, mijzelf, mijn kind
Ik kom per buik, ik kom met rollator
ik kom acuut, ik kom wat later
Ik blijf maar even, ben zo weer weg
of heb pech, blijf een nachtje
of zelfs langer
ben zorgeloos of banger
dan ik dacht dat ik zou zijn
hoop op cijfers en Latijn
hoop en wens
zie mij leven
zie mij, een mens

©2009 Heleen Bosma

N.B. De centrale computer van Blogger staat in het westen van de VS, vandaar het datum en tijdsverschil.

Paulus Potter en Adriaen Coorte.

Ook vandaag doe ik de naam van mijn blog weer eer aan.
Hier de panterbonte hengst van Paulus Potter waar ik 2 juni 2005 over schreef, Michiel vond hem hij hangt in het Getty Museum (The Piebald Horse) in Los Angeles.
De hele collectie van het Mauritshuis in den Haag is nu ook met de computer bereikbaar, geweldig! Daarom dit prachtige ‘Stilleven met bosaardbeien’ van Adriaen Coorte waar ik ook op 2 juni 2005 over schreef. Je kunt dit schilderijtje, het is heel klein, ook via de website van het Mauritshuis bekijken. Als je dan even doorzet krijg je op je cursor een loepje(!) om het in detail te bekijken.
Nu nog het Concertgebouworkest dat alle uitvoeringen van het laatste jaar op het net zet.
Vergeet niet op de foto's te klikken.

Van Pipi Langkous tot Heleen Bosma enEinstein.

Panterbont.
Weer terug in de gewone wereld. Medische perikelen waren de oorzaak dat ik een paar dagen de kluts kwijt was, s.v.p. niet naar vragen.
Ik ben er weer en met een beroemd paard vooral bekend voor de volwassenen die toen kind waren: de Knabstruper het paard van Pipi Langkous.
Eigenlijk was ik op zoek naar het schilderij van Paulus Potter van een Panterbonte hengst dat veel mooier is als die stier, ik schreef daar juni 2005 op mijn blog over. Maar deze Panterbonte/ Tijgerbonte of Knabstruper is toch prachtig?
Waarom de mooie Knabstruper? Omdat ik bedacht dat ik in de jaren negentig van de vorige eeuw ieder voorjaar nieuw leven bracht aan de Dommerholtsweg hier in Gorssel. Ik had twee pony’s Liesje (panterbont) en Suzy (zwartbont) en daarbij behoorden de “ponymeisjes” Marian voor Liesje en Margot voor Suzy.
Elk voorjaar liet ik daar via een hengstenhouder het panterbonte hengstje Sunny Boy een week bij lopen. Dat was grootfeest tot zelfs in donker ’s avonds stonden mensen te kijken wat er in de wei gebeurde, dikwijls ook moeders met hun kinderen, hoe een hengst dat doet in de vrije natuur. Dat krijgt de moderne mens niet meer te zien tegenwoordig. Sunny Boy wist hoe de natuur van een merrie is. Eten vooral de eerste dagen kon hij niet er was maar een doel: zolang de merries met zijn aanwezigheid confronteren tot zij hengstig werden. Dat duurde een of twee dagen, zolang liep hij continu, dag en nacht, achter de dames net buiten bereik van hun achterhoeven. Heel leuk was een keer toen het hengstje op een avond teruggehaald werd er stonden veel mensen langs de draad. Ik hield Liesje, de leidende merrie, vast zodat de twee mannen die Sunny Boy kwamen halen hem konden pakken. Liesje zou dat heel moeilijk hebben gemaakt, maar er gebeurde iets anders. Tot groot enthousiasme van het publiek liet de hengst zich niet pakken maar rende naar Suzy en gaf een pracht demonstratie van zijn kunnen! Nu Liesje vast zat hadden die twee eindelijk vrij spel!
Het volgende voorjaar waren er weer twee veulentjes. Dikwijls lagen die dezelfde dag nog bij de meisjes te knuffelen, ik had hen geleerd vooral de laatste weken voor de geboorte tegen die veulentjes te praten en reken maar dat die hun stemmen herkenden.
Belofte.
Het gedicht van de Deventer stadsdichter Heleen Bosma dat ik beloofde plaats ik dinsdag aanstaande. Heleen schreef me
“Hij wordt op 1 september in het ziekenhuis uitgedeeld, dat is de officiële datum waarop de poli's werden geopend. Dus dan kan hij de ether in.”
Ik had eerder op mijn blog dinsdag 25 aug. genoemd, dat was dus fout.
De algemene uitdrukking “de ether in” die Heleen gebruikt is interessant. De ether was een natuurkundig begrip van Lorentz, Nobelprijs winnaar en de grootste Nederlandse natuurkundige eind 19de eeuw en eerste helft vorige eeuw. Zelfs Einstein had ontzag voor hem en dat was heel zeldzaam. Lorentz had het begrip ether nodig voor de voorplanting van de elektromagnetische golven (radiogolven, licht enz.). Einstein heeft aan de ether een eind gemaakt, hij bewees dat ie niet bestaat.

De prinses, Duchamp en Max Ernst.

De prinses.
Gisteren bezocht de prinses Gorssel. Ook zij ontkomt niet aan de problematiek van de kredietcrisis. Op foto 2 vroeg ze zich of haar spaarcentjes in dat grote varken veilig waren voor het graaien van die bankiers.
Haar favoriete spelletje is lopen in dat grote bed en zich dan achterover laten vallen, foto 3. Klik op de foto’s voor een vergroting.
Algemeen.
In een comment op mijn vorige blog schrijf Foxx over het bord van Max Ernst. Iedere schaker struikelt natuurlijk onmiddellijk over de ligging van het bord. De foto is uit The World of Chess, Random House 1974. Max Ernst ontwierp dit bord en stukken voor een tentoonstelling in Yew York in 1944. Kunstsammlung Nordrein- Westfalen bezit een prachtige foto waarin Ernst in 1948 met dit bord en stukken tegen Dorothea Tanning speelt.
Over het schaken van Duchamp hoeft Foxx niet te twijfelen, Hij speelde eind jaren twintig in de vorige eeuw aan het tweede bord van Frankrijk, direct achter wereldkampioen Aljechin.
Ik beloofde maandag 17 aug. het gedicht van de stadsdichter over het Deventer Ziekenhuis op mijn blog te zetten. Dat komt nog.

Twee vrienden en een vriendin.

Gistermiddag kwamen Carla, Gerard en Stephan de grijze massa in mijn hoofd weer op orde brengen. Ze hebben dat heel goed gedaan en ik ben hen daar dankbaar voor.
Eerst een bespreking van de actualiteit naar aanleiding van de snor en het sikje voor de Mona Lisa waar ik donderdag over schreef.
Daarna schaken dubbelrondig 10 min.p.p.p. Carla won met 4 punten, Gerard en ik 3 punten en Stephan 2. De mooiste partij ging naar Stephan voor zijn winstpartij met wit tegen mij.
Een heerlijke middag.
Voor mij een goeie reden voor deze foto van Duchamp, hij zit hier achter het bord en stukken die zijn vriend Max Ernst voor hem maakte. Ook Max Ernst was een sterke schaker.
Klik op de foto.

Ontheiligen.

In het hoofdredactioneel commentaar schreef het NRC Handelsblad gisteren onder de kop “Macht der Mona Lisa” over de grote topstukken in de kunst. Deze ‘onontkoombare kunst’veroorzaakt bij een aantal mensen agressie en woede is de stelling van de hoofdredactie en zij gaat dan ook in op de aanvallen die gekken pleegden op de Mona Lisa van Leonardo da Vinci, op Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue van Barnett Newman enz.
Een mooi voorbeeld is de tekening van een snor en sikje die Marcel Duchamp aanbracht op een reproductie van de Mona Lisa die je hier ziet. Dat was in begin vorige eeuw al wereldwijd een enorm schandaal en Duchamp werd daarmee nog bekender dan hij al was. Voor de onschuldige lezer: Duchamp was naast een groot kunstenaar en schaker ook een ontheiliger pur sang.
Maar nu het waarom van dit blog. Wat overkomt me vanmorgen? Gerard stuurt me het volgende mailtje:
Hallo Willem,
De NRC is ook niet meer wat het is geweest...
Zo staat vandaag in het hoofdartikel over de Mona Lisa dat Marcel Duchamp in 1930 op (een reproductie van ) de Mona Lisa een snor heeft getekend.
Dat is echter onjuist en onvolledig. Een beetje Googelen leerde me dat het jaartal 1919 was, en dat het niet alleen ging om een snor, maar ook om een geitensik.
Ik denk dat ook in jouw dikke boek over Duchamp hierover wel het e.e.a. staat.
Tot vrijdag, Gerard
Beste lezer, kritiek op mijn krant het komt voor maar kritiek op het hoofdredactioneel commentaar dan moet je lef hebben! U moet zich realiseren dat deze krant het intellectuele ijkpunt van de ontwikkelde Nederlander is en het dagelijkse commentaar van de hoofdredactie op pagina 5 of 7 de absolute top van dit hooggebergte.
Wat moet er van Nederland worden waar advocaten en rechters dagelijks onder vuur liggen en nu dus ook pagina 5 of 7 van de NRC?
Misschien kon ik zojuist dankzij de bloedtransfusie van dinsdag de 2,6 kilo wegende bijbel over Duchamp in deze enorme hitte uit de kast tillen?
Dit boek laat gelukkig Gerard en de NRC onbeschadigd. Duchamp was een kunstenaar die altijd weer een nieuwe versie of veranderingen in zijn werk aanbracht, zo ontstonden vele zogenaamde L.H.O.O.Q tekeningen. In 1919 maakte hij de eersten, maar pas in 1930 werden ze echt bekend.
Deze hier was nog in 2008 te zien op de tentoonstelling
Duchamp, Man Ray, Picabia, Tate Modern, London
Klik op de reproductie voor een vergroting.

Hoopgevend.

Vorigeweek maakte Jeremy op mijn verzoek deze foto van het schilderij ‘Port- en – Bessin, 1884’. De schilderijen van Signac bekoren mij altijd vanwege de prachtige kleuren, het zijn bijna altijd ‘lieve’ landschappen, havengezichten en dergelijke, Het Kröller Müller heeft meerdere werken van hem in haar vaste collectie.
Ik koos dit schilderij omdat ook aan mij gewerkt en afgebroken wordt. Gistermorgen was ik bij mijn internist mevrouw Kessels. Een technisch nogal flink verhaal, maar positief in die zin dat ik de laatste weken niet achteruit ga. Je zou kunnen zeggen dat in mijn toestand, dus met mijn conditie het laatste aneurysma aan mijn rechterbeen een te zware belasting van mijn lichaam was en ik die klap niet goed te boven kom. Om te proberen mij toch uit het dal te halen krijg ik vanmorgen een bloedtransfusie (2 zakjes). Clementine is zo lief me gister en vandaag heen en weer te brengen, ze komt me straks halen. Ik schrijf dit dinsdagmorgen vroeg.
Over het ziekenhuis:
Let op, volgende week dinsdag 25 augustus bestaat het ziekenhuis 1 jaar. Voor die gelegenheid maakte de stadsdichter van Deventer, Heleen Bosma een gedicht. Het is een van de mooiste gedichten die ik de laatste jaren las. Het lijkt een beschrijving (voor mij) van wat ik de afgelopen 10 jaar meemaakte, Heleen stuurde me het gedicht gister toen ik net uit het ziekenhuis thuis kwam. Ik zat het huilend te lezen, een geweldig gedicht! Jullie moeten nog een week wachten tot het embargo er af is.
Klik op de foto.
Volgende week zal ik het gedicht op mijn blog plaatsen.

Jeremy.

Dinsdag kwam Jeremy en vanmorgen vertrekt hij weer naar Londen.
Dinsdagavond maakte hij gelijk een heerlijke maaltijd voor Wil en mij en woensdag gingen we lunchen in eetcafé De kribbe waarvan hier twee foto’s van de heenreis (ca.1 km).
Enkele heerlijke dagen met voor mij 100% verzorging. Afgezien van zijn werk. advocaat/strafpleiter in Londen kan hij goed schaken, (bijna?) professioneel fotograferen en is hij vogelspotter. Genoeg lof voor Jeremy?
Voor vogelspotters heb ik een enorme bewondering. Ze horen iets, wij niet, en wijzen naar een bosje waar wij niets zien. In dat bosje zit dan het betreffende zeldzame vogeltje. In 1998 logeerde Jeremy een week bij Erica en mij in Ierland. Aan het eind van die week had hij een lijst ven 35 soorten 20 gezien en 15 alleen gehoord. Hier een foto van gister op 100 m afstand aan de Sparrenlaan en een foto van mij in het Kröller Müller gistermiddag “Willem in green”.
Klik op de foto's voor groter en scherper beeld.

De prinses, engelen sirenen en heksen.

Artis werd dit weekend vereerd met een bezoek van de prinses. De directie bood haar dit statieportret aan. Je ziet de prinses met haar grote broer, haar ouders en haar oma. De prinses liet zich ook vooral uitvoerig informeren over de andere zoogdieren.
De mysterieuze bloem van eergisteren is de Datura en inderdaad mysterieus. Indianenstammen gebruiken hem om hallucinaties op te wekken. De werkzame stof is zeer giftig en bij 50mg dodelijk. De bloem heet ook wel Engelentrompet en wij weten natuurlijk van de Grieken al dat wanneer de goden Engelen en of Sirenen op ons af sturen we in ernstig gevaar zijn. Ook de moderne hekserij gebruikt de Datura

Over alles maar weer.

Deze week zag ik hem voor het eerst, Janny heeft de naam genoemd maar die ben ik vergeten. Dit is de tweede bloem al en er zitten nog knoppen voor vijf stuks.
Een nieuwe prachtig bloeiende plant dus. Hoe kom ik er aan en hoe heet ie?
Ook nieuw is het Museumcafé De Krippe aan de andere kant van de IJssel op ca. 1000 meter van ons voetveer. Tweemaal al geluncht daar, gister met Janny en Hella en het is zeer goed! Voor een eetcafé echt uitzonderlijk goed.
Nog meer reclame? Ik ben Maurise de Hond niet!
Misschien voor mijn opvouwbare scootmobiel? Hella heeft een iets anderen en ze is nu al jaloers op die van mij. Die van mij vindt ze mooier, is iets sneller en is ook nog veel goedkoper. Ik heb dat toch aan een speurtocht op Internet te danken en dat is een wereld die zij niet kent en wil kennen.
Geen ongezondheidsnieuws deze keer. Ik zal nog minstens een week moeten wachten voor ik (misschien) iets zinnigs te horen krijg.
Ik weet al lang geen antwoord op de vraag “hoe gaat het met je?”. Het gaat er bij mij al jaren om mijn ongezondheid te beperken en in toom te houden. De medici zijn experts hierin en ik heb veel aan hen te danken.
Hoe verloopt de schaal van ongezondheid? Is het een lineaire of een logaritmische schaal. Welk getal moeten we een pasgeborene geven en welk getal een net gestorvene? Hier ligt nog een leuk stukje filosofie!

Records en Serendipiteit

Op last van Hartfalen ging ik gister een personenweegschaal kopen. Ik had voldoende informatie verzameld om te weten waar dat kan: Blokker.
Op naar Zutphen met mijn opvouwbare scootmobiel in de kofferbak. Het was daar zo heet dat ik geen kans zag om mijn vierwieler in elkaar te zetten. Geen nood een man kwam me onmiddellijk helpen.
Bij Blokker zocht ik een geschikt lijkende van ca.30 euro uit, er waren ook goedkopere. Bij de kassa meldde het meisje 3 euro! Ik vroeg of dat geen vergissing was? Nee, nee het was uitverkoop en korting en dan nog een extra korting. Voor zover mijn herinneringen teruggaan heb ik nog nooit 90% korting voor iets gekregen! Eerste record dus.
Voor het uit elkaar laten vallen en in de kofferbak doen van mijn minivoertuigje schoten onmiddellijk twee lieve meisjes toe.
Vanmorgen bracht Wil me voor een driemaandelijkse controle naar de Trombosedienst, ze controleren dan of ikzelf mijn INR wel goed gemeten heb. Alles is opgeslagen in de computer van het meetinstrument.
Voor het eerst sloeg vanmorgen mijn apparaat op tilt, alarm en knipperen met de mededeling INR >7,5 idem op het instrument van de verpleegster. Mijn INR behoort tussen de 2,5 en 4,0 te liggen, boven de 7,5 kan het apparaat niet meer meten. Ik wist onmiddellijk wat de oorzaak is en heb na mijn operatie op last van dokter Kessels de Trombosediest ook gewaarschuwd.
Voor de leek: mijn bloed is dus nu zo (dun) vloeibaar dat enz. Tweede persoonlijke record dus.
Maar nu het leukste: serendipiteit.
Je koopt een scootmobieltje om mobieler te zijn en je krijgt daarmee een enorme schare vriendjes en vriendinnetjes! Ja, sinds ik op hun niveau of zelfs dikwijls daaronder ben terecht gekomen kijken en lachen de kinderen op fietsen en in wagentjes naar me. Ik ben een van hen geworden!! Ik wist niet dat er zo’n solidariteit onder hen heerst!

McDonald’s

Wat doe je als ‘scootmobieler’ wanneer het de hele dag blijft regenen zoals gisteren, je geen eten meer in huis hebt en al je vriendinnen je in de steek laten? Zielig of actie? Ik koos voor het laatste natuurlijk.
Je krijgt dan fantasieën van auto rijden en Drive In Restaurants!
Na ruim twee maanden weer auto rijden, heerlijk. Ja, ook wij hebben hier bij Deventer een McDonald’s: bestelling: 1 zakje frites mediun- zonder mayonaise – geen zout.
’s Avonds zomergasten. Tot nu toe juich ik niet. Margriet van der Linden kan ook geen ijzer met handen breken. Drie uur lang een orkaan van geluid, nee herrie! Wat maakt die man een lawaai, ze hadden hem moeten ondertitelen dan had het geluid uit gekund!
Vorige week hadden we volgens mij twee poppen die een enorme schop onder hun kont moeten krijgen om mens te worden. Toch blijf ik nog even vertrouwen op Margriet van der Linden.
Oh ja: prima frietjes!

Mobiel.

Dit is de opvouwbare scootmobiel die ik deze week kocht.
Kort voor de foto, die mijn buurman maakte, heb ik hem inderdaad “opgevouwen”. Hij viel daarbij in vijf stukken die gemakkelijk in de kofferbak van elke auto passen. Hiermee ben ik dus niet meer afhankelijk van iemand die mijn rolstoel moet duwen. Inclusief verzekering, nummerplaatje enz. 1450,- euro. Op de achtergrond de scootmobiel van Janny die ik van haar te leen heb voor de grotere afstanden. Deze kleine is in de supermarkt inderdaad veel handiger dan zo’n grotere.
Klik op de foto voor Theo en de bloemen!