Het toverstokje.

Gister bezocht prinses Isabel met haar mammie en oma mijn huis.
Ik mag dan een atheïst en een republikein zijn als zo iemand tegenover je staat ben je gewoon een onderdaan en je kunt hooguit in bewondering wachten op wat er gaat gebeuren. Ineens wordt de loop van de geschiedenis je uit handen genomen.
Een mooi voorbeeld is de koninklijke kushand: de prinses steekt haar wijsvinger in haar mond en wijst de gelukkige aan. Duidelijkheid daar gaat het haar om, je bent de gelukkige of je hebt verschrikkelijk pech gehad.
Koninklijk is ook, uiteraard, het royale gebaar. Ze krijgt het toverstokje en laat dan eerst de tekenaar Jan Jutte voor haar oma een mooi huisje toveren.

Kwartetten

In het gedicht “De man in huis” vraagt Erica zich af ‘Wat denkt hij dan als hij de koffie voor mij zet, …’. Meestal denk ik alleen aan onbenullige dingen tijdens het koffiezetten. De interessantere zaken komen hooguit bij me op als ik ’s nachts wakker lig.
Vanmorgen bedacht ik bij het koffiezetten: -een wiskunde kwartet! – dat moet er komen en dan maar zelf maken. Bijvoorbeeld voor de kleintjes: 'Anique, mag ik van jou de golf', maar voor de groten (zelfde plaatje) ‘Mirre, mag ik van jou de sinus’.
De kegelsneden maken het mij heel gemakkelijk:
‘Mariette, mag ik van jou de ellips, ja en dan ook de parabool, ja en dan moet je ook de hyperbool hebben, mooi dan heb ik een kwartet want de cirkel heb ik zelf’.
Een klein probleempje geven de regelmatige veelvlakken. Daar bestaan er vijf van hoe stop ik die in één kwartet?
Sinds Euclides, de Griekse wiskundige (265-200 v.Chr.), weten we dat er precies vijf regelmatige veelvlakken bestaan.

De prinses naar Frankrijk?

Mijn ouders hebben een rijschool dus ik wil wel al beginnen. Frankrijk is mooi staat er “C’est bien ça” dus dat is leuk voor de vakantie. Sorry dat jullie me een poos niet zagen, mijn moeder had het heel druk

Een Upside-Down gans.

Eliane stuurde me dit uit de Belfast Telegraph.
This is the moment a goose was caught performing an extraordinary upside-down contortion as it battled to land in heavy winds.
The bird was captured by a wildlife photographer flying with its neck twisted 180 degrees and its body seemingly facing the wrong way.
The manoeuvre may look painful but it is a known tried and tested way of braking, called whiffling.
In amazing twists and turns, birds spill air out of their wings and can slow down rapidly and reduce height. The results, however, are not usually this extreme.
This bird, a greylag goose, was photographed as it came in to land on a freshwater lake at an RSPB reserve in Strumpshaw, Norfolk. It was captured by wildlife photographer Brian McFarlane (73) who said he couldn’t believe his eyes.

Naar Goor geweest.

Gister kwam Leuntje me halen voor een excursie naar het industrieterrein van Goor en wel om kennis te maken met dit gebouw “Aan de Stegge Bouw & Werktuigbouw”.
Is het Gaudi, is het Hundertwassr? Nee, het is B. Scherpbier van Beltman Architecten & Ingenieurs b.v.
Binnen en buiten tot en met de steentjes waar je op loopt alles is ontworpen in deze kleuren en vormen.

Twee boeken.

Gister kocht ik deze beide boeken. Bij Praamstra lag het boek van Tommy Wieringa in stapels op verschillende tafels en in de etalage. Het boek van Bregje Boonstra was zeker in voorraad, maar waar was het? Ik was al een flink stuk in Caesarion toen het me gebracht werd. In 2005 las ik van Tommy Wieringa zijn roman Joe Speedboot in een paar dagen uit. Ook Caesarion is moeilijk weg te leggen. Als ik er over nadenk is niet alleen de inhoud de oorzaak daarvan, maar ook de zinnen. Sommige zinnen zijn zo mooi/lekker dat ik ze nog eens over lees.
‘Wat een mooite’ kocht ik in eerste instantie vanwege het omslag van Eliane, maar ook daarin bleef ik lezen omdat het heel veel leuke informatie geeft over de wereld van de kinderboeken die ik niet ken.

Wiskunde in Harfsen.

Woensdag werd ik opgehaald door mijn nicht Hanneke en haar man voor een tocht langs de IJssel en een etentje in hun zomerhuis bij Schaveren. Nee, ik had nog nooit van Schaveren gehoord. Toen we eenmaal met een glas wijn voor hun boshuis zaten kwam dit dikbilkalfje ons begroeten. De Belgische dikbil is even nieuwsgierig als alle andere koeien, het is een vleeskoe en de kalfjes kunnen lekker bij hun moeder blijven.
Langs de IJssel zagen we pa en ma Grauwe Gans met negen kleintjes. Dat is iets van de laatste tijd, een aantal ganzen blijft ’s zomers in ons land en gaat niet meer naar Siberië om te broeden. Vroeger moest de vogelspotter naar het hoge noorden om de jonge gansjes te zien. Waarom blijven sommigen nu hier?
Gistermorgen hadden we in Harfsen voor de twee “plusgroepen”een “wiskundeworkshop”georganiseerd. Het was een idee van Mariette Tromp en mij. Wij hebben elkaar leren kennen in Utrecht bij de colleges van prof. Frans Oort waar ik al eens over schreef.
Mariette was tot haar pensioen lerares wiskunde in het VWO.
Samen met de juf die de plusgroep natuur en scheikunde van de Beatrixschool doet werd de workshop een feest. We hebben echt genoten van het enthousiasme en de werklust van de kinderen. Mariette had een prima programma opgesteld.
De geodriehoek is een geweldig stuk gereedschap waar ook gisteren alles mee gedaan werd.
De geodriehoek bestond nog niet in mijn schooltijd en een hoek meten als op de foto konden we toen nog niet. Op de foto(op klikken) blijkt hoek B 65,5 graden, weet u nog?

Ouderwets.

Vanmorgen moest ik met Janny naar de jaarlijkse rommelmarkt van de kerk in Gorssel.
En ja, bij het kraam met speelgoed hadden ze nog een “ouderwets” kwartet voor mij.
Tien eurocent voor een landenkwartet met 6x4 steden van België, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Oostenrijk en Zwitserland.
“Ouderwets” omdat het kwartetspel niet meer door uitgevers wordt gemaakt. Wij spelen het niet meer volgens “de markt”. Vorig jaar kon ik het in Deventer en Zutphen al niet meer kopen.
Ik ben een voorstander van het kwartetspel. Het scherpt vooral het geheugen en combinatievermogen, maar ook het sociale aspect lijkt me heel belangrijk. We worden gedwongen aandacht aan de kinderen te geven. Spelenderwijs leren we hier vier steden van zes landen.
Misschien is kwartetten gezonder dan voetballen?

Verleden en toekomst.

Dit is letterlijk “een kat in de zak”. Theo ligt nu, onzichtbaar precies op mijn weg van keuken naar kamer. Leven, doen en laten van de kat staan wij geheel buiten. Ik zorg voor zijn eten doe overdag zowel als ’s nachts de deur voor hem open, haal teken weg en aai hem wanneer hij dat wil en dat is het. De koning van de dieren is niet voor niets een grote kat.

De gesprekken met vrienden en kennissen gingen de laatste dagen voornamelijk over de tweede wereldoorlog. Veel historie en ook wel vragen over de toekomst.
In de afgelopen twee maanden ging het in de cursus astronomie in Nijmegen ook over verleden en toekomst en wel in het bijzonder over dat van sterren. Sterren van ongeveer de grootte van onze zon hebben een lang leven en hebben een rustige oude dag als zogenaamde “witte dwerg”. Natuurkundig is zo’n witte dwerg zeker niet eenvoudig en ik heb daar in acht colleges van twee uur ook veel over te verwerken gekregen.
Het hoofdthema was de toekomst van sterren. Grofweg kun je stellen dat sterren tot ongeveer 1,5 maal de grootte van onze zon een witte dwerg worden. Grotere sterren leven veel korter en eindigen na eerst als Super Nova geschitterd te hebben als neutronenster of als zwart gat.
Neutronenster moet je letterlijk nemen en van een zwart gat kregen we van prof. Groot een prachtige definitie: ‘een zwart gat is een lichaam waarvan de ontsnappingssnelheid groter is dan de lichtsnelheid’.
Voordat onze zon een witte dwerg wordt gaat het nog een keer heel heftig toe bij ons. We komen dan binnen de hete gasbol van de zon te liggen zeeën enz. verdampen en de aarde blijft als een verschroeid lichaam achter, zie het plaatje.
Ik ontving een mailtje van Mirre. Zij is het buurmeisje van vriendin Marian en vraagt me precies wat neutronen zijn en wat een zwart gat. Ik geef mezelf 24 uur voor de goede antwoorden aan dit bijzondere meisje van negen(?) jaar. Jammer dat kleindochter Piffin met vakantie in Vancouver is, zij weet veel en heeft meer verstand van meisjes dan ik

Wat je niet wil.

Gisteren was het even oorlog bedacht ik vannacht. Mensen die van het ene moment op het andere plotseling dood zijn. Je had naast hen kunnen staan.
Alles in je lichaam en geest verzet zich tegen de werkelijkheid maar je kunt niets aan die werkelijkheid veranderen. In mijn herinnering was het soms ook zo in de oorlog. Kort voor de bevrijding van Zuid-Beveland eind november 1944 kwam mijn vader uit het ziekenhuis weer thuis. De volgende ochtend gaf ik de koeien op stal hooi toen ik de Spitfires hoorde. Kort voor het dorp doken ze omlaag en begonnen hun mitrailleurs. Ik hoorde een kogel in de staldeur slaan. Direct daarna rende ik naar huis om voordat ze draaiden en hun tweede (en altijd laatste) salvo zouden afvuren veilig te zijn. Mijn ouders en mijn tweelingbroer stonden bij de achterdeur te wachten. We haalden de kelder niet meer. We moesten in de gang op de grond. Mijn moeder ging op mijn broertje liggen en mijn vader op mij. Maar dit wilden we niet zag ik ook aan gezicht van broer Piet. Wat moet je in godsnaam als kind als je ouders, ter bescherming van jou, boven je doodgeschoten zijn?
Op de foto een Friese zwartbond zoals mijn vader fokte. Ik heb nog een doos met medailles!