Sinds de 15e eeuw werd in Zeeland, vanwege de goeie kleigronden, op grote schaal meekrap (Rubia tinctorum) geteeld. Dit omdat de wortel van de plant de kleurstof alizarine bevat. Eind 19e eeuw kwam een eind aan de teelt van meekrap omdat men een methode ontwikkelde om de kleurstof alizarine langs chemische weg te maken.
Nu er weer belangstelling is voor millieuvriendelijk geproduceerde kleding en de chemische industrie met argusogen wordt bezien krijgt de meekrapplant weer kansen.
Directeur Anco Sneep hoopt dat zijn pas opgerichte bedrijf Rubia Pigmenta Naturalis half september op volle kracht zal draaien.
De fabriek heeft onder anderen als klant de gordijnfabriek De Ploeg.
'Nergens krijg je nog zo'n dieprood als met de op meekrap gebaseerde kleurstof' zegt Sneep.
Akkerbouwer Jan de Wilde uit Sint-Maartensdijk wil wel meekrap blijven verbouwen als Rubia genoeg blijft betalen.
Mijn overgrootvader van moeders kant verbouwde wel meekrap. Zelf heb ik nooit een akker met meekrap gezien. De gewassen vlas en papaver die ook niet meer voorkomen in Zeeland heb ik nog wel bij mijn vader gezien. Ik weet zelfs nog dat er mannen 'van de overkant' (Zeeuws Vlaanderen) in de keuken zaten die het vlas kwamen kopen. Vlas werd 'van het land' verkocht omdat de koper op de akker de kwaliteit van het gewas beoordeelde.
Met dank aan Theo Tervijlen die me een artikel uit het Financieel Dagblad gaf over Rubia Pigmenta Naturalis.
No comments:
Post a Comment