Thursday, May 18, 2006

Anna Blaman.


Anna Blaman door Paul Ctroen.
Mijn krant had gisteren nog net wat ruimte gereserveerd voor kunst, dus even geen Rita.
In Rotterdam is Anna Blaman herontdekt. Burgemeester Ivo Opstelten sprak dinsdag over de belangrijke rol die Blaman voor Rotterdam heeft gehad in het culturele leven van de jaren veertig.
De schrijfster en dichter krijgt dit jaar nog een standbeeld in Rotterdam!
Waarom herinner ik me Anna Blaman zo goed? Mijn zuster Nel studeerde tussen 1947 en 1950 Nederlands. Broer Adrie en zijn vriend Hans Warren spraken dikwijls over poëzie, literatuur en schilderkunst. Misschien heb ik het wel aan Anna Blaman en Hans Warren te danken dat ik al vroeg wist wat lesbisch betekende?
Hier een gedicht dat ik als aankomende puber met rode koontjes las!

Vrouwen

Haar armen glad en blank in 't lome
van donker tule, veel parfum en lippen
van karmijnrood - ik zie de tippen
van haar borsten deinend gaan en komen.

Winkel schemering, veel stoffen op de toonbank
Zij buigt voorover in begerig kijken
Ik zie haar blouse soepel open wijken
en ben verzonken - diep en blank.

Haar benen lang en glad - zij lacht en ligt
loom achterover - ik zie hoe diep en ver de lijnen
van haar benen zijn en
denk eraan met afgewend gezicht.

Zij lacht me door de spiegel toe, en let
daarbij op het effect van haar geschminkte ogen
Wat denk je, zegt ze traag, heb ik de bogen
van mijn wenkbrauwen goed aangezet?

Anna Blaman

1 comment:

Anonymous said...

Ik vind de pointe van dit gedicht super.