Shang-Kie, het Chinese schaakspel.

Hans Ree schreef er gisteren over in het NRC Handelsblad.
Xie Jun, de eerste Chinese wereldkampioen, huilde toen zij als kind te horen kreeg dat zij nu verder alleen ons schaakspel mocht spelen! Op het plaatje de beginstelling.
Hier het artikel van Hans Ree:
Dwaze tegenstelling tussen schaakspelers.
In de tijd van de Koude Oorlog werd wel eens opgemerkt dat de Amerikanen pokeraars waren en de Russen schakers, en dat ze el­kaar daarom nooit zouden begrijpen. James Pinkerton bedacht in het artikel 'Schakers zullen Chine­zen nooit begrijpen' (zaterdag 16 april) weer eens iets anders.
Nu zijn de Amerikanen juist schakers, die de Chinezen niet kunnen be­grijpen omdat die go spelen.
Sommigen doen dat inderdaad; er zijn ongeveer 10 miljoen go-spe­lers in China. Dat is echter maar een klein groepje vergeleken met de Chinese schakers. Het Chinese schaak is het meest beoefende bordspel ter wereld en er zijn in China meer dan 100 miljoen men­sen die het spelen. China is juist het schaakland bij uitstek.
Pinkerton zag in China overal go-spelers. Schakers zag hij ken­nelijk niet, hoewel er daar tien keer zoveel van zijn. Hoe kan dat? De stukken van het Chinese schaak zien er anders uit dan bij ons, het zijn schijfjes met Chinese tekens er op. Pinkerton moet ze in China wel gezien hebben, maar hij heeft waarschijnlijk niet beseft dat her schaakstukken waren.
Zijn dwaze tegenstelling tussen 'Amerikaanse schakers' en 'Chine­se go-spelers' is niet onschuldig. Pinkerton beschrijft een komende nucleaire oorlog tussen de Ver­enigde Staten en China als een bij­na vaststaand feit en hij sugge­reert dat de Chinezen als bekwame go-spelers kernbommen onder Amerikaanse steden verstoppen. Zo worden vreedzame bordspelen, op onzinnige manier misbruikt om de Amerikanen de stuipen op her lijf te jagen.