PIFFIN

Vandaag wordt kleindochter Piffin zestien.
Toen zij pas in Duitsland woonde ( twee á drie jaar oud?), stonden we samen op het balkon van haar ouderlijk huis in Stuttgart. We keken naar beneden in de tuin bij de buren. Daar was duidelijk een kinderfeestje en Piffin werd er heel opgewonden van. Niet aardig dat zij niet was uitgenodigd vond ik. Toch was dat niet echt waar zij zo kwaad om was, het ging haar om dat Duits. Ze woonde nu al een poosje in Duitsland en die taal daar zat haar flink dwars.
Opeens schoot ze zover mogelijk naar voren en stak in prachtig accentloos Duits een woedend verhaal af. Ik kon het niet zo goed volgen en zeker niet toen ik begreep dat er geen Duitse woorden aan te pas kwamen.
De intonatie en de zinsovergangen waren heel mooi, het was echt volmaakte "jabbertalk". Ik genoot, maar had ook met haar te doen. We zijn toen samen onze hond Jozef gaan uitlaten, daar kon je gewoon Nederlands mee praten.
Enkele weken later waren Erica en ik weer in Stuttgart. Met Eliane gingen we haar van de Kindergarten (Eltern-Kind-Gruppe Bad Canstatt) afhalen, Piffin kletste met de andere kinderen vloeiend Duits. Niets aan de hand wat haar betrof, zij was tweetalig geworden.
Ik heb altijd in haar gewaardeerd dat ze alleen met Duitsers Duits sprak. Nederlandse vrienden
van Michiel en Eliane die probeerden om met haar Duits te spreken kregen geen antwoord. Of ze nou vond dat die eerst maar eens echt Duits moesten leren of dat zij zich niet als proefkonijn liet gebruiken weet ik niet.

Hierboven zie je haar met Michiel in de tijd die ik beschrijf. Hieronder tweemaal op iets latere leeftijd in Gorssel.