Wednesday, December 31, 2008

Een mis in Joppe.



Vandaag de begrafenis van Huub Wintraeken. Huub en ik hebben vele malen getracht de gebeurtenissen op deze aardbol te begrijpen, hij als gelovig katholiek en ik als ongelovige. Huub was een mensenman sprak iedereen aan en was volkomen ongevoelig voor status. Bij hem kon je alleen jezelf zijn en geen aanspraak maken op wat dan ook van buiten. Een heerlijke man, een beminnelijke man zei Janny Korenblik, die hem bij mij leerde kennen.
Een prachtige mis met een koor in de kerk in Joppe. Huubs zwager pater Joop Banning leidde de mis. Het mooiste waren voor mij de kleinkinderen op de voorste rij in de kerk.. Daar waren drie prachtige dochters met hun (ook prachtige) mannen voor verantwoordelijk. Acht kleinkinderen ze kwamen van verre: Soesterberg, Peachtree City, U.S.A. en Accra, Ghanna.
N.B. Deze mis in Joppe was een bijzondere gebeurtenis die tot stand is gekomen met hulp van het toeval. Toeval dat Huub een zwager had die pater is. Toeval dat een vriendin de relaties had om tijdig het koor bijeen te krijgen. Nee, dit is zeker tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend. Mijn vriend Ern vertelde me dat het hem voor de begrafenis van zijn moeder niet lukte om een mis te organiseren zoals zij die graag wilde. Het ontbrak de katholieke kerk aan de mensen en middelen ondanks dat het geld geen probleem was!
Klik op de foto's voor een vergroting.

Sunday, December 28, 2008

Arthur Japin.


In het katern Opinie & Debat van de NRC van gister schrijven een aantal bekende Nederlandse intellectuelen waarover zij van gedachten zijn veranderd. Een mooi onderwerp en zeer plezierig te lezen wat de schrijvers daarover vertelden.
Zelf verander ik gelukkig ook nogal eens en juist gisteravond heel sterk (toeval?). Zo sterk zelfs dat ik daar kond van moet doen vind ik. Het gaat om mijn mening over Arthur Japin, ik vond hem nogal gemaniëreerd echt aanstellerig.
Gisteravond zag ik hem in het programma QI van de VARA als presentator. In dat programma gaat het niet om de juiste maar om de interessantste en humoristische antwoorden. Ik ben 180 graden gedraaid over Arthur Japin. Een bijzonder aardige en warme man, spits zeer snel veel humor enzovoort. Niemand afkatten maar juist inspirerend om de deelnemers nog leukere antwoorden te laten geven. Mijn excuses voor mijn vroegere vooroordeel en mijn hoed af voor de echte Arthur Japin!

Saturday, December 27, 2008

Zoals het gaat.



Een moeilijke dag voor de werkelijkheid. Vanmorgen stierf Huub, zijn familie en vrienden hebben dit verwacht maar je zweeft toch tussen die wereld die je niet kent (niet bestaat) en de realiteit. Veel plezier hebben wij samen gehad over het niet geloven (ik) en het wel geloven (hij). Vele gesprekken soms wekelijks en later ook als hij wist dat Esther, mijn thuiszorg, er was omdat zij iets toevoegde wat wij kennelijk niet wisten of hadden.
Maar vandaag sprak ik ook een champagnebrunch af voor vier personen (Esther, Janny, Wil en ik) op mijn verjaardag in een klein restaurant in de Spijkerboorsteeg in Deventer, ja ik weet wel hoe je jezelf kunt verwennen.
Ook diende ik nog als kennisbron voor Ellen de Bruin die een passage, in het Nederlands, uit Hamlet zocht. Michiel leidde me door mijn eigen boekenkast naar Hamlet: “Neen, neen, het is maar gekheid; vergiftiging uit gekheid; geen sprake van enige aanstoot.”
Het ging hier om een vertaling Van Dr. L. A. J. Burgersdijk van Shakesspeare.
Het artikel in het Economiekatern van het NRC Handelsblad van vandaag waar Eliane deze tekening voor maakte heb ik ook gelezen.
Ik kon alles goed afsluiten met mijn laatste oesters en een heerlijk glas wijn. De twaalf oesters gingen in drie fasen: gisteren vier rauw met citroen en wijn, vandaag in tweemaal vier onder de gril. Ik heb het oestervocht nog over voor een sausje morgen

Thursday, December 25, 2008

Branden en broeien.


Dezer dagen werd ik veel uitgenodigd voor een drankje en een hapje. Daarbij ontmoette ik twee vrouwen die de thuisslacht van het varken van vroeger kenden. Dankzij hen ontdekte ik dat mijn beschrijving (28maart 2005) van het branden van het varken in een vuur van stro maar een deel van het verhaal is. In deze streken werd het ontharen gedaan door het varken vrij lang met heet water te besproeien, het dier werd “gebroeid”, en dan met een schraper schoon geschraapt. Zou het kunnen dat in Zeeland waar ik vandaan kom en waar veelmeer graanboeren voorkomen dan hier stro niets kostte? Waar werd gebrand en waar gebroeid?
Deze foto maakte ik vorig jaar onder Ruurlo bij een biologische boer. Ja ook deze schatjes worden geslacht.

Monday, December 22, 2008

Vandaag.


Van Esther, mijn thuiszorg, kreeg ik een kerstpakket dat is natuurlijk de omgekeerde wereld maar het zal me prima smaken. Daarna de garage waar het mankement verholpen werd terwijl ik wachtte en mijn diagnose juist bleek (lek in vacuümslangetje, ik trots). Vanmiddag de bank die me waarschuwde dat ik in mijn onschuld bijna de belastingen aan het flessen was. Tja eenvoudiger kunnen ze het niet maken maar dan moet je dat eenvoudige wel weten en begrijpen. Gelukkig leidt mijn vroegere buurvrouw me altijd door het belastingenbos. Daarna om te bekomen van de schrik een glas wijn bij Janny waarbij ik haar kon wijzen op Venus die in al haar pracht om 5 uur haar rol als ‘avondster’ waarmaakte. Voor ik mocht drinken moest ik wel eerst een gedicht declameren dat is de afspraak. Toen de grootste verrassing van de dag: Zeeuwse oesters bij Super de Boer ik vroeg de bedrijfsleider of dit voor het eerst was, hij wist het niet zeker.
Het gedicht: waarom werd het Geerten Gossaert? Weet ik niet, dat plopt dan plotseling naar boven. Ik heb De Moeder van Neeltje Maria Min er nog wel bijgedaan als toetje om hier geen moeilijke reacties te krijgen.

De Moeder
Hij sprak en zeide
In 't zaal zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
En door de lanen
Zag zij hem gaan en
Sprak geen vervloeking maar weende zeer.
Sprak geen vervloeking
Doch, bijna blijde,
Beval den maagden:
Laat immermeer
De zetels staan en
De lampen aan en
De poort geopend, de slotbrug neer.

En toen, na jaren,
Melaatsch een zwerver
Ter poorte klaagde:
Uw zoon keert weer...
Zag zij hem aan en
Vond geen tranen
Voor zoveel vreugde geen tranen meer.

Morgen eet ik oesters!

Sunday, December 21, 2008

Binnen en buiten.





Buiten.
De eerste foto is het zuidelijk deel van de tuin na vrijdag 19 december 2008. Richard en Pamela leverden die dag acht uur lang strijd tegen het geweld van bomen en struiken en wonnen. Nu kan ik de overkant van de tuin in alle richtingen weer zien en er ook heen lopen.
Binnen.
Dit is het paard dat Laura voor me maakte en dat ik op pakjesavond van Sinterklaas kreeg.
Het paard heeft een ereplaats in de kamer. Gisteren was ik op de verjaardag van Laura in Zutphen. Ze kreeg een glazenbol van me waarmee ze de wereld van alle kanten kan bekijken.
Er zijn mensen die dat niet genoeg vinden en er ook de toekomst in denken te vinden, daar zal Laura te verstandig voor zijn.
Buiten.
De derde foto is een afscheid. Richard en Pamela komen 2 februari nog een keer terug om deze beuk tot brandhout om te toveren. Van de gemeente Lochem heb ik een echte kapvergunning gekregen. Mijn buren van Thuyalaan 3 krijgen komende zomer weer zon en in het najaar geen bladeren meer. Ze zij heel blij.

Thursday, December 18, 2008

Pikorde.


Gisteravond zaten de schrijvers A.L.Snijders (pseudoniem van Peter Müller) en Tommy Wieringa gezellig naast elkaar bij Mathijs van Nieuwkerk in De wereld draait door. Het was sowieso een literaire avond want daarna kwam op Nederland 1 het Groot Dictee met als ster Kristien Hemmerechts. Drie auteurs die ik bewonder en ik weet dat niet iedereen mijn mening zal delen. Waarschijnlijk is Peter de minst en Kristien de meest omstreden auteur van deze drie.
Mathijs noemde enkele malen ‘de selecte groep’ lezers (ook ik behoor daar toe) waar Snijders zijn zeer korte verhalen (zkv’s) per e-mail naar zendt. Mathijs was jaloers op hen en wilde ook in die groep. Ik noem enkele redenen waarom Snijders mij misschien in zijn groep opnam:
1. omdat ik een vriend van Wil ben (voorheen de eenvoudige boekverkoopster uit Zutphen)
2. omdat ik net als hij mijn kippen zelf slachtte
3. omdat ik net als hij atheïst ben, ondanks dat ik dat slechts in de tweede rij en hij dat in de vierde rij is. Hij wees mij uitdrukkelijk op het belang van deze pikorde van de niet gelovigen. In de tweede rij omdat mijn ouders niet gelovig waren maar mijn grootouders wel. De tweede rij komt al weinig voor de vierde rij is zeer zeldzaam.
Ik geef u, als bevoorrechten, de zkv die Peter mij 12 dec. zond:

Tommy Wieringa bezoekt het Museum van de Literatuur in Odessa. In de folder staat iets over schrijvers van 'de tweede rij'. Over hen wordt gezegd: 'Hun aandeel in de ontwikkeling van de cultuur van dit land was niet onbelangrijk'. Hun namen worden niet genoemd.
Tommy schrijft: 'Gewoonlijk ben ik een tegenstander van de opvatting dat de pen machtiger is dan het zwaard, maar voor dit met inkt veroorzaakte bloedbad onder de schrijvers van de tweede rij maak ik een uitzondering. De kwalificatie raakt aan de diepe angst die elke verstandige kunstenaar soms uit de slaap houdt: dat hij er ook een is van de tweede rij, gedoogd in een zijkamer van het museum, terwijl het licht in de grote zaal op anderen valt'.

Ik ontmoet een Japanner bij het Centraal Station. Hij is een schrijver van de tweede rij. Ik laat hem de woorden van Tommy Wieringa lezen en vraag hem of hij die angst ook kent. Hij zegt: 'Nee, ik ben bang dat ik gewoon doodgeschoten word'.

Tuesday, December 16, 2008

Kunst met Jeremy.




Vandaag vertrok Jeremy weer naar Londen, nadat hij eerst bij de Pelikaan in Zutphen de lekkerste koffie had ingeslagen.
Over ons bezoek aan Den Haag schreef ik maandag al. Ons bezoek aan het Kröller Müller van zaterdag leverde zoveel foto’s op dat ik er toch wel twee van moet tonen.
Eerst Jeremy bij het houten beeld ‘Cavallo e Cavaliere’ van Marino Marini en dan bij l’Homme qui marche van Alberto Giacometti. Aardig om de te weten dat die mannen van de tweede foto even oud zijn en wel beide geboren in 1960.
Ik geef toe dat beide beelden zich wel erg duidelijk presenteren om er je bezoek naast te zetten, sorry.
Klik op de foto's voor een vergroting.
Nog even Marini(1901-1980). Hij moet zelf gereden hebben denk ik. 's Morgens om 5 uur over de Gorsselse heide in galop en dan de teugels los en met je oergeluid je armen zo! Op die zeldzame momenten waande je je van de wereld los, alleen mijn paard Kitty en ik bestonden dan nog. Marini moet het gekend hebben!

Monday, December 15, 2008

The beauty and the beast.


Sinds vrijdag logeert Jeremy hier. We hebben een druk programma. Zaterdag het Kröller Müller en gisteren Den Haag met eerst het Fotomuseum en daarna het Gemeentemuseum.
Jeremy had geen herinneringen aan Den Haag en misschien bezocht hij onze hoofdstad voor de eerste keer.
Beide musea gisteren waren een groot succes en zeker ook ons bezoek daarna aan de Posthoorn waar live muziek was.
In het Fotomuseum was Jeremy zeer enthousiast over de expositie van Erwin Olaf. In het Gemeentemuseum bezochten we de tentoonstelling van vader(Jozef) en zoon(Isaac) Israëls. In de eerste zaal was het gelijk raak, plotseling was ze daar ineens uit het niets waar kwam ze vandaan? Jeremy begon te fotograferen en gebruikte mij als ‘the beast’ om van haar ‘the beauty’ een prachtige foto te kunnen maken. Ik voorzag een catastrofe met een inval van de politie, aangifte van privacyschending in beslagname van Jeremy zijn foto’s enz. Het enige wat nog kon was naar haar toegaan, een rolstoel is nooit bedreigend, en vragen of ze wilde exposeren naast een Isaac Israëls. Met plezier, en ik zond haar gisteren de mooiste foto. Haar e-mail wijst naar de Universiteit van Groningen, ze is al drs. misschien gaat ze promoveren op de Israëls? Jeremy zegt nu tegen iedereen dat ik als een blok voor haar viel, gelukkig heb ik mijn rolstoel.
Klik op de foto voor een vergroting.

Tuesday, December 09, 2008

Isabelle op schoot.




Van de prinses kreeg ik een briefje met foto’s.
"Lieve Willem,
Zie mij, op schoot bij Sint en Piet.
De Sint, ook een leuke oude man met een grijze baard.
Ik moest meteen aan je denken!
Veel liefs van Isabelle!"
Dat ze meteen aan mij moest denken is knap van haar. Vele malen ben ik Sinterklaas geweest ook met een echte schimmel en een Piet te paard. Ook ik, zoals elke echte Sint, was er altijd op uit de kinderen op schoot te krijgen dat is het bewijs van je vakmanschap. Bij de hele kleintjes lukte dat soms alleen door de moeder ook op schoot te nemen dat is dan een extraatje bij deze topbaan.

Monday, December 08, 2008

Kat en kunst.



De kunst en de kat hebben iets met elkaar, gisteren liet Theo dat nog eens zien. Misschien is het vooral Theo die de kunst naar zich toetrekt en dat gister ook letterlijk deed. Trouwens Bart van der Leck schilderde Theo al lang voor diens geboorte dus Theo moet een kunstgen hebben. Wat gebeurde gisteren?
Ik ging naar Den Haag om het hier afgebeelde bosgezicht van Jan Kiewiet uit 1942 bij Henny op te halen. Op de achterkant staat ‘Voor Henny 9/3/84 van Helen’.
Henny wilde kort geleden deze tekening wel wegdoen, als leek denk ik dat het pastel op karton is. Henny ging op speurtocht en Googlede Jan Kiewiet en vond uiteindelijk de kleindochter van Kiewiet in Toronto, deze Marilyn is een vriendin van mijn schoondochter Eliane. Wat Google niet allemaal kan aanrichten! Vrienden van Henny spoorden haar aan om Jan Kiewiet te laten taxeren enz., maar nee zij had het gekregen en wilde deze tekening aan de familie teruggeven. Vandaar mijn reis gisteren naar Den Haag/Loosduinen. Nu ga ik me informeren hoe ik zonder Theo deze tekening naar Toronto kan zenden.
Toen ik thuis kwam was ik moe en ging op bed liggen en sliep onmiddellijk. Na ongeveer een halfuur werd ik wakker van een harde klap beneden en een agressief mauwen van Theo. Hij zat naast zijn jachttrofee en had natuurlijk kans gezien er zelf niet onder terecht te komen. De foto laat zijn aanval op de rechterkant zien maar links had hij ook zo aangevallen. Nooit scherpt Theo zijn nagels in huis, altijd buiten aan bomen. Gelukkig zit deze tekening achter kunststof en niet achter glas en kon ik geen beschadiging vinden. Klik op de foto voor een vergroting.
Rechtsboven is mijn flits, zonder flits kreeg ik geen redelijke foto.

Wednesday, December 03, 2008

Afsluiting toeval.


Gisteren sloot prof. Ronald Kleiss met zijn college (10de) de serie over het toeval af. Ik heb van deze HOVO cursus geweldig genoten. Vooral de formule van deze cursus waar wetenschappers van verschillende disciplines het onderwerp behandelden was heel interessant.
Wat Kleiss gister behandelde vindt je hier. Alles samenvattend: het zuivere toeval bestaat. Tot ca.1960 hadden de deterministen de overhand. De quantummechanica en de wiskunde stelden daarna de deterministen in het ongelijk.

Monday, December 01, 2008

Wentelteefjes.


‘S nachts wakker liggen kennen we allemaal. Wat doen we dan? Ik zou wel eens een lijstje willen zien wat de gemiddelde man/vrouw bedenkt als hij niet kan slapen. Ik bedoel dan niet het piekeren en zorgen maken dat kennen we allemaal, dat is niet interessant.
Een van mijn oefeningen is, welke gedichten ik nog wel kan citeren en welke niet meer.
Vannacht wel:
Willem Kloos: Ik ween om bloemen
Jan Engelman: Vera Jannacopoulos-Cantilene
Neeltje Maria Min: Mijn moeder is mijn naam vergeten
Geerten Gossaert: De Moeder
Jan Greshoff: Ik groet u
Yeats: He Wishes for the Clots of Heaven.
Vannacht niet:
Hans Lodeizen: Uit ‘De buigzaamheid van het verdriet’ De Russische dame.
Paul Rodenko; Bommen.
Jan Engelman: En Rade
Welke ben ik vannacht helemaal vergeten?
De meeste gedichten van mijn lijstjes zijn redelijk bekend, ik verwacht dat het prachtige gedicht van Lodeizen het minst bekend is. Dat gedicht staat al op mijn blog van 18 augustus 2007. Daarom nu Greshoff:

Ik groet u

Ik groet u, buurman, kameraad,
Ik groet u, orgelman, soldaat,
Besteller, boer en bedelaar!
Ik groet u, blinde vedelaar!

Ik groet de honden op de straat
En 't paard dat voor de broodkar gaat.

Ik ben als gij, - ook ik bemin
Een vrouw, een kind, wat aardsch gewin -
Gejaagd, gedeukt en toch nog even
Gebrand op dit onzalig leven.

Waarom de wentelteefjes? Toen ik zo 12 of 13 was en bij mijn broer Adrie inwoonde in het dijkhuis bracht Hans Warren wel eens vrienden of bekende dichters mee bij zijn bezoeken aan mijn broer Adrie. Zo herinner ik me een zondagmiddag dat Hans de dichter (waarschijnlijk) Paul Rodenko meebracht. Mijn vijf jaar oudere zusje Nel was zeer onder de indruk, vooral ook omdat zij Nederlands ging studeren. Maar wat nu, Rodenko en Hans wilden best blijven eten en er was niets behoorlijks in huis. Oud brood, melk, eieren en suiker waren altijd wel huis.
Wentelteefjes zou dat kunnen? Het werd een geweldig sukses!