50+

In de meeste sectoren van onze maatschappij kennen we het 50+ begrip, zo ook in de schaakwereld. In de laatste decennia is het "50+ toernooi" een wel bekend en veel voorkomend verschijnsel geworden.
Ongeveer twintig jaar geleden deed ik voor de eerste keer mee aan een 50+ toernooi. Om de een of andere reden had ik vrij van school (herfstvakantie?), het werd een heel leuke dag. Natuurlijk werd ik "als broekje van amper vijftig" niet voor vol aangezien.
Toch was men blij dat ik meedeed, want nu waren we met 18 deelnemers en voor 7 ronden Zwitsers moet je niet veel minder spelers hebben.Ook mocht ik best de eerste prijs meenemen (een door de echtgenote van de organisator zelf gemaakte pot aardbeienjam), als ik volgend jaar maar terug kwam.
Laatst deed ik weer eens mee aan een 50+ toernooi. Honderden meters voor de speelzaal stonden alle wegen vol met auto's, maar door mijn invalidenparkeerkaart kwam alles goed. Geen 18, maar ruim 350 spelers. Alle zalen propvol, de spelers werden in groepen en subgroepen ingedeeld en de organisatie liep rood aan.
Heel andere tijden! Wat is er gebeurd?
Twintig jaar geleden ging ik op zo'n schaakdag om 04.30 paardrijden op de Gorsselse Heide en vroeg me daarna af of er nog tijd over was om op mijn racefiets naar de speelzaal te "racen". Dit alles om bestand te zijn tegen een dag binnenzitten achter het schaakbord.
Nu word ik gebeld of gemaild door lieve vrienden of ik meespeel en natuurlijk word ik gehaald en gebracht en of ik op m'n krukken ga of met de rolstoel?
Nu zie ik "die broekjes" in speciale sportkleren met felle kleuren en met helmen op langs de wegen razen op fietsen uit andere zonnestelsels en in het wijkcentrum zoeken naar de douches en kleedkamers om zich om te kleden! Beste organisatoren van 50+ evenementen, wordt het tijd voor 65+ toernooien?
De foto: Max Ernst en Dorothea Tanning in 1948, Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen. Max Ernst was toen 57 jaar, vanzelfsprekend spelen zij met de beroemde door Ernst ontworpen stukken.