Concert in Epse met kleren aan.

Vanmorgen met Janny het Koffie Concert in het kerkje in Epse bezocht. Die concerten zijn altijd mooi, de organisatie heeft een uitstekende neus om iets goeds aan te trekken,
Deze keer hadden zij het Doré Dubbelkwartet met als extra harpiste Rosanne Reitsema. Door de felle zon zijn mijn foto’s niet geweldig maar deze, met een van de glas in lood ramen er ook op, kan wel vind ik. Twee mensen uit het gezelschap kende ik, mijn clubgenoot Eric Goedhart (tenor) van onze schaakclub Pallas, de ander is Marjolijn Bekema een van de twee sopranen. Geregeld zit ik hier ’s morgens of ’s avonds tegenover haar in mijn blootje. Zij doet dan de verzorging van mijn huidige allergie terwijl ik haar inlicht over mijn medische toestand, maar ook over de egeltjes en dergelijke. Nu heeft ze mij ook eens in de kleren met zijden overhemd en colbert gezien!
Wat we vanmorgen te horen kregen was heel divers. Enerzijds bekenden als Mozart, Bach, Purcell, maar ook Ierse, Schotse, Spaanse en Italiaanse volksmuziek.
Klik op de foto voor een goed beeld.

De dermatoloog, de wasmachine, het pontje en de Cannenburgh.

De dermatoloog begon gisternacht in mijn gedachten om 04.00 uur, de jeuk was/is terug.
In werkelijkheid belde hij me om 11 uur. Helaas ben ik nu weer terug op de volle medicatie, je kunt ook zeggen op vol vergif.
Inmiddels kondigde de wasmachine een foutmelding C3, dat heeft Esther overgenomen, woensdag komt een monteur. Doordat ’s morgens en ’s avonds die lieve zusters mijn jeuk met giftige zalf aanpakken (ze hebben latex handschoenen aan) deed ik dagelijks ’s avonds alles in de was. Dat is nu even onmogelijk.
Leuntje redde me om 12.30 uur door met mij de IJssel over te steken met het pontje, en te gaan lunchen in “De Kribbe”.
In de middag kwam Suze en reden we langs de westkant van de IJssel naar de Cannenburgh. In het Koetshuis hebben we heerlijk gegeten.
Nu niet jaloers zijn, met pech moet ik nog een uur wachten tot een zuster me komt verlossen van de brandnetels.
Dit is zaterdagmorgen en niet vrijdag zoals de computer van Blogger denkt.

In touw.

Drie weken nadat de prinses mijn laatste witte druiven opat plukte ik vandaag deze eerste heerlijke rijpe tros blauwe in mijn kas. Ik hoop hiermee de prinses ook te kunnen verleiden. Vandaag vanaf 06.00 “in touw” geweest dus ik laat al het andere voor morgen en later. Straks alweer een etentje, wat een leven heb ik!

Het nieuws.

Sinds ik in 2005 in het Mauritshuis voor het eerst een schaaltje aardbeien van Adriaen Coorte zag ben ik een echte liefhebber van deze schilder. Vandaag is dan ook voor mij het belangrijkste nieuws dat Martine Lambrechtsen van Sotheby in Amsterdam twee onbekende werken van Coorte heeft ontdekt. Ze staan op bijna ware grootte in de NRC vandaag.
Het tweede nieuws is dat gisteren Anish Giri waar ik zaterdag over schreef Nederlands kampioen werd. Als je bedenkt dat Max Euwe in 1921 als 20 jarige Nederlands kampioen werd en tot nu toe niemand dat verbeterde, dan slaat Anish met 5 jaar jonger wel een heel groot gat in die prestatie.

Een dag alleen.

Vandaag wou ik alleen zijn. Daarom ging ik naar het Kröller Müller, vooral voor de beeldentuin maar ook wilde ik veel oefenen om mijn opvouwbare scootmobiel gemakkelijk in en uit de kofferbak van de auto te laden. Tot nu zocht ik dikwijls hulp van voorbijgangers maar die heb ik nu niet meer nodig, ik kan het nu efficiënt en snel.
Toen ik van het museum de beeldentuin inreed zat hij midden op het pad te knabbelen op een nootje. Eerst een foto en toen overleg met het toegestroomde publiek en vooral de kinderen. Het was daar te gevaarlijke, hij is met noot en al weer in het struweel gezet.
In de tuin is Maillol met l’air (1939) niet te negeren vandaar deze foto ik vind het ook een prachtig beeld. In het museum heb ik al diverse keren een mislukte foto van Rebecca gemaakt. Het is een groot wel 3m hoog beeld van appelhout van Zadkine (1927) heel mooi en nu eindelijk een goeie foto. Tenslotte voor mijn weblog “depaarden” deze prachtige Chinese paarden uit de Tang dynastie (618-906 voor Chr.). Ook deze foto is voor de eerste keer gelukt. Vandaag kennelijk een echt goeie dag!
Klik op de foto's voor een vergroting.

2005-2009.

Gisteravond een mooie foto van twee “wilde”zoogdieren in mijn tuin. Ik zag ze pas toen ze beiden al druk aan het eten waren en deden alsof ze de ander niet zagen.
Mijn “wilde” buitenkat Carel is vernoemd naar Carel Willink. Op een van Willinks schilderijen van zijn eerste vrouw heeft ze de kat in haar armen. Die kat heeft dezelfde tekening en snorharen als Carel.
Ook heb ik gisteravond nog meegedaan aan de landelijke egeltelling.
Vanmorgen heb ik een poos naar de zonsopkomst zitten kijken. Om dezelfde tijd in 2005 kwam na een afschuwelijke nacht de ambulance Erica halen en reed ik achter hen aan. Het was die nacht (met Skype aan, waardoor Michiel en Eliane meeluisterden en spraken) niet gelukt om de vrouwelijke arts van de huisartsen post te overtuigen dat Erica naar het ziekenhuis moest. Om halfacht ’s avonds was ze dood.
Klik op de foto's voor een vergroting.

Anish Giri

Sinds het Corus toernooi in januari in Wijk aan Zee is de toen 14 jarige Anish Giris 's werelds jongstegrootmeester.
Gisteren nam hij de leiding in het Nederlands kampioenschap in Haaksbergen door Friso Nijboer te verslaan. Hij is inmiddels 15 jaar oud en woont in ons land.
Ik geef wat Susan Polgar over hem op haar weblog schreef:
- Anish's father, Sanjay Giri, is of Nepalese origin. His mother is a Russian. Anish himself was born in St. Petersburg, the beautiful city that already boasts of famous names.
- Anish's father was working in Russia. They recently moved to The Netherlands.- His hero is the legend Garry Kasparov.
- Started playing chess at the age of 7, sparring with his mom and later improved by reading Chess books and playing on the internet.
- Anish stresses a lot on his school studies and tries to maintain a fine balance between Chess and School. No doubt this habit has been inherited from his Scientist father. He has earned the highest grades at school.
- Loves sports in general, Football and Table Tennis in particular.

Rosa.

Gister was Rosa jarig. Tante Wil wist precies wat Rosa graag voor haar verjaardag wilde. Dus kreeg ze van ons “De brief voor de koning”en “Geheimen van het Wilde Woud”van Tonke Dragt. Na een heerlijke maaltijd, muziek. Alleen aan de piano, en à Quatre Mains met zusje Emma. Rosa en Emma leerde ik schaken, we hebben gister niet meer gespeeld.
’s Middags was een van de egels al om vijf uur het katte eten aan het inspecteren en toen ik van de verjaardag terug kwam waren ze met z’n drieën. Dit is die van vijf uur. Ik zal extra veel katte eten moeten kopen.

Bolchrysant, of Chrysanthemums!

Terecht gewezen uit eigen land en uit Engeland:
1. Lieve Opa Willem,
Als u op de bijlage drukt dan ziet u mij op de step, ziet hij er niet mooi uit?
Ik heb hem helemaal opgepoetst samen met mijn vader. Mooi hé?
Van mama moet ik zeggen dat de bloemen niet dahlia’s maar bolchrysant heten, het blijven de zelfde mooie bloemen hoe ze ook heten.
En heel erg bedankt voor de leuke step, wij noemen hem “de step van opa Willem”
Groetjes, Laura en ook van mama en papa.
*De step bleef achter in Gorssel toen Michiel met Eliane en kleinkinderen naar Canada vertrok. Aan de foto zien we dat ie nu een goeie bestemming heeft gevonden.
2. Dear Willem,
I am very jealous of your three hedgehogs. I have none in my garden. yesterday we saw a very lovely little mouse. He was collecting seeds that had fallen from the bird feeder and storing them in a whole in the wall.
Your flowers (on your blog) are chrysanthemums - surely not dahlias!
Today we went to buy dahlias from a lovely old man in Kent. We bought two big bunches for £2.50. We are waiting for the first chrysanthemums.
I send you a photo I took this afternoon of a rose in the garden of a castle. I've never seen one with these two colours in stripes. Very unusual?
I hope that you are finding some relief for your itch. It must be very hard for you. It makes me feel itchy just looking at the photographs.
Enjoy the rose! With best wishes, Jeremy
Klik vooral op de foto's voor een vergroting.

Familie Egel.

Als de zuster ’s avonds komt voor de verzorging van mijn allergie die ik i.v. met mijn verzameling medicijnen heb, vindt ze meestal de egel op haar pad. De zusters nemen nu hun zaklamp mee om niet op hen(dikwijls twee, ik denk moeder en kind) te trappen.Dit is de kleine, het is al een lekker rond bolletje dat moet ook om straks de winter door te komen. Op foto 1 bleef hij/zij nog zitten, op foto 2 loopt ie al weg en op foto 3 denkt hij misschien dat ie al veilig is? In de voormalige stal van ons paard Kitty kan de egel, of beiden, zeker een veilige plek voor de winter vinden. Volgens de egelkenners is het kattenvoer prima eten voor een egel.
Klik op de foto's voor een duidelijke vergroting.
Het laatste nieuws van de avondzuster met zaklamp: drie egels vanavond om negen uur!!

Warhol, Beatrix, Ellian en Luther.

Jeder Konsequenz fürt zum Teufel.
Deze uitspraak is van Maarten Luther, Martin Luther 1483-1546.
Luther geeft me de vrijheid om over het nieuws uit de krant te schrijven en deze keer niet over de prinses maar over de koningin.
Dit portret van Beatrix is een van de vier die Andy Warhol van haar maakte, waarschijnlijk ook het kostbaarste. Het verdient een plaats op mijn blog omdat deze week bekend werd dat in Los Angeles elf portretten, kleuren drukken, van Andy Warhol zijn gestolen. Het gaat om een miljoenen collectie en u krijgt van de politie een miljoen dollar voor de gouden tip.
Meer Warhol vindt u op You Tube, veel video’s
Over Beatrix citeer ik uit de column van Afsin Ellian uit het NRC Handelsblad van gisteren.
Mr.dr. Afshin Ellian, geboren te Teheran (Iran), 27 februari 1966. Hij is Universitair hoofddocent encyclopedie van de rechtswetenschap aan de Universiteit van Leiden (2003 - )
Ellian:
… De sprookjesfamilie werd op 30 april wakker - niet in een Efteling waar de prinsessen wakker gekust worden – maar in een land waar soms de dreiging van terreur en geweld zonder aanzien des persoons de overhand neemt.
Ja, lieve Oranjes, jullie leven in een land waar niet alleen politici en opiniemakers, maar ook de monarch kan worden gedood. Inderdaad dat is heel eng.
Vergeef mij mijn cynische ondertoon. Het ware Hare Majesteit Koningin Beatrix die indirect na de moord op Fortuyn, en met name na de moord op Van Gogh, niet de daders maar de slachtoffers bekritiseerde. Want als de vermoorden een beetje respect hadden getoond voor anderen, dan had al die narigheid niet hoeven plaatsvinden, zo luidde toen de boodschap. De majesteit zag de ongebreidelde vrijheid van meningsuiting als de oorzaak van al die ellende met agressieve moslims. Als er een familie in Nederland is die bijna nooit iets schokkends en serieus te berde brengt, dan is dat de familie van Oranje. Vrijwillig hebben ze, omwille van een eerdbiedwaardig sprookje en grote rijkdom, hun recht op vrije meningsuiting opgegeven. En toch wilde een Karst deze aardige jetsetfamilie op een gewelddadige wijze ombrengen. Soms doet het niet ter zake wat je zegt – ze komen toch wel achter je aan.
Het ergste is dat Karst niet op instructies van buitenlandse vijanden of ideologieën heeft gehandeld. Karst vond de Oranjes te duur. Misschien zag hij zijn afschuwelijke daad als een postmoderne vorm van bezuiniging. We weten het gewoon niet. En dit maakt het nog erger voor de Oranjes. …
De gehele column van Ellian vind u in Opinie&Debat in de NRC van gisteren.

Laura, v.d.Scheur en de zusters.

Laura bracht me gisteren dit boeket dahlia’s. Dank je wel Laura. Dit jaar was ik te laat met dahliaknollen te planten in de tuin. Hoop op volgend jaar maar moet dan wel tijdig de slakken vernietigen.
Ik wacht nu op een mooie actie foto van Laura op de step die ze van me kreeg. Het is een step voor volwassenen die zich snel in het moderne stadsverkeer willen verplaatsen. Dus Joop, stuur me een mooie foto.
Een lintje voor van der Scheur, de dermatoloog waar ik gister over schreef. Vanmorgen werd ik verdoofd en versuft wakker, ik kan me de tijd niet heugen dat ik zo sliep. Het brandnetelbed was flink platgeslagen na de zalf en pillen die ik heb meegekregen. Leve van der Scheur, de kuur gaat 10 dagen duren hopen we. Elke morgen en avond komen de zusters me helpen. Leve de zusters!

Overval.

Vanmiddag bij dermatoloog van der Scheur geweest. Vorige week vrijdag was ik ook op de poli dermatologie. In die tussentijd ben ik overvallen door wat je op de foto’s ziet en werd ik gek van de jeuk en pijn. Van der Scheur had met me te doen en heeft zijn zwaarste geschut ingezet. Tweemaal per dag komt een zuster me insmeren met een hormoon crème, een zogenaamd corticosteroïd , waarvan de bijsluiter zegt “dit middel hoort bij de zeer sterk werkende middelen”. De zusters moeten handschoenen dragen en ik moet mijn handen wassen. We gaan ook via de andere kant van de huid de aanval inzetten met 2 soorten tabletten.
De foto’s spreken voor zich, het bijbehorende gevoel lijkt op een brandnetel behandeling. Nee, brandnetel kun je beter opeten!
Deze foto’s kun je willekeurig nemen tussen mijn nek en knieën.
Deze allergie is een gevolg van een combinatie van meerdere medicijnen en is dus geen schurft waar de doktoren ook nog aan dachten.
Welke combinatie van medicijnen de boosdoener is gaan ze proberen te vinden. Voorlopig houden we het op symptoom bestrijding.
N.B. het is best mogelijk dat de medicijnen die ik al jaren zonder problemen gebruik nu ineens dit veroorzaken.

Koniklijk werkbezoek en wijze lessen.

Koninklijk.
Zojuist bezocht de prinses op werkbezoek mijn kas. Ze inspecteerde de witte druiven. Niet alleen goed gekeurd maar ook heel lekker bevonden. Mijn kas mag nu dus het predikaat koninklijk voeren. Met nog een paar dagen warmte en zon heb ik binnenkort ook een grote oogst van de blauwe druiven.
Wijze les.
De verpleegster die mij vanmorgen kwam helpen leerde me een wijze les.
Zij had van haar man geleerd:”zet de tas met boodschappen nooit op de grond, ook thuis niet op de vloer, er zit eten in”. Dat is nou net wat ik niet meer doe, met mijn scootmobieltje komt die tas tegenwoordig op de treeplank daarvan.
Het tweede is “drink nooit staande, ga eerst zitten”. Ook deze wijze les breng ik al lang in praktijk doordat ik invalide ben. Ook de omgekeerde route ken ik goed: je zult mij nooit staande zien plassen. Natuurlijk kun je als man met een beetje macho in je lijf niet zittend plassen, dat weet ik heel goed en dat deed ik zelf ook nooit. Maar zielig is het wel voor mijn soortgenoten want het is heerlijk om ontspannen zittend te plassen.
Verlicht ben ik nog lang niet, maar wel gelukkig met een prinses die mijn druiven eet!

Signalen uit de ruimte.

Je wordt wakker en hoort kortbij piepsignalen. Omdat ik wist waar de piepzender was probeerde ik het geluid te lokaliseren. Dat lukte zelfs mij, als bionische mens, niet. Is het geluid nu boven, onder of opzij van je?
Dit is echt een soort “buikspreken” avant la lettre.
De piepsignalen geven aan dat ik op termijn mijn inwendige robot moet laten vervangen. Ik zal de technici bellen.
Mijn robot heeft ook menselijke trekjes: natuurlijk doet hij zoiets in het weekend!

Op zijdejacht.

De laatste dagen stonden weer eens in het teken van mijn fysieke ongemakken. Waarschijnlijk is de grote verscheidenheid van medicijnen de oorzaak van een forse allergie die ik in de laatste drie weken ontwikkelde. Toen dokter Kessels, mijn internist, twee soorten antibiotica voorschreef om me te beschermen tegen het wegvallen van mijn immuunsysteem reageerde ik allergische. Inmiddels is dat mijn op romp en nek. In de nacht is het om gek van de jeuk te worden. Mijn huisarts probeerde alles maar niets hielp. Dan bel je ten einde raad de dermatoloog en kan je ineens als spoed ook nu komen. Dat was gisterochtend. Hij heeft een stukje huid van mijn rug genomen en hoopt over veertien dagen meer te weten. Estsher is nu zeer bedreven in het mij naar het ziekenhuis brengen, heeft een hoog wachtgehalte opgebouwd en kent de weg.
Één persoon moet ik met haar vermijden, dat is een stoere knappe jonge man, echt “een stuk”. Bij hem krijg ik haar niet meer weg en dat is niet de bedoeling zelfs niet in dit nieuwe ziekenhuis!
Zelf startte ik de jacht op niet jeukende kleren. In Deventer vond ik één herenmodezaak die zijden overhemden heeft, ja prachtige kleren en een geweldige service met een overeenkomstige prijs die te hoog is om te kunnen onthouden!
Het zijden colbert kocht ik met Erica in 1989 in San Francisco, het overhemd dus vanmiddag in Deventer, Janny maakte de foto (op klikken).
Voor ’s nachts heb ik nu een zalf die verkoelend werkt.