Topsport.

Met de schrijver van “zeer korte verhalen” Peter Müller (A.L. Snijders) deel ik het ongenoegen over Rouvoet. Deze minister is geregeld te zien en te lezen maar heeft tot nu toe aan het werk waarvoor hij is aangesteld niets gedaan. Van Müller ontving ik gisteren de volgende beschouwing. Op de foto de “topsporter” Mike Tyson voormalig wereldkampioen zwaargewicht boksen.

“ Een nooit eindigende riedel: de jeugd ontspoort. Rouvoet is ontzet over de geslachtelijke omgang. Ik lees het in de krant, het staat vast. Ik denk aan het ontbijt van 15 juli 1988. De jongen zit aan tafel, ik weet niet hoe hij heet, maar ik kook een eitje voor hem. De avond tevoren heb ik hem een lift gegeven, ik pikte hem op bij Amsterdam, hij ging naar Kopenhagen, maar ik ging niet verder dan Klein Dochteren – ik bood hem een bed aan, en maakte hem om zeven uur wakker. We praatten wat, want je kunt niet zwijgen als je met een vreemde ontbijt. Hij vertelde dat hij culturele antropologie studeerde aan de Vrije Universiteit, ik vertelde dat ik iedere week een gedicht uit mijn hoofd leerde. Hij was benieuwd, waarom deed iemand zoiets? Ik had een prozaïsche reden, mijn hersens, het was een anti-dementie-projekt. Hij vroeg een bewijs, ik declameerde zonder haperen 'De onbekende vrouw' van Paul van Ostaijen. Eerste regels: Een mooie vrouw is langs me heen gegaan; / Heel even bleef zij staan / En keek mij aan; / Toen is zij weer haar gang gegaan.
Hij vertelde dat hij in een café een meisje had ontmoet dat ook gedichten uit haar hoofd kende. Bovendien volgde ze aan de Universiteit van Groningen twee studierichtingen tegelijkertijd, Nederlands en psychologie. Met succes. En tenslotte liet ze zich alleen naaien door topsporters. Dat laatste had verschillende voordelen: ze waren dom en daardoor kon er geen onverhoedse liefde ontstaan (ze nam, als het even kon, ook nog het liefst getrouwde topsporters, dubbel safe tegen de liefde) en ze hadden geen enge ziektes. (Gedachtegang: topsporters zijn gezond, hun lichaam is hun kapitaal.)
Ik was onder de indruk – gedichten, twee succesvolle studies, topsporters als gesmeerde dekhengsten – en zei beduusd: 'Ik hoop dat ze tenminste lelijk was'. Maar nee, hij bood geen uitweg, het was een meisje van verblindende en schandelijke schoonheid. Hij zuchtte en mompelde: 'Sommige mensen hebben alles'.

Ik ga nog een stap verder, het meisje is nu twintig jaar ouder, nog steeds mooi, twee kinderen, succesvol psychotherapeute, mooie villa in Paterswolde. Als ze 's avonds in de krant over de zorgen van Rouvoet leest, knikt ze instemmend, en zegt tegen haar echtgenoot: 'Goed dat die man iets gaat doen tegen de verwildering van de zeden'.”

Hieronder het gedicht waar Müller/Snijders over schrijft (gesching: schittering).

De onbekende vrouw

Een mooie vrouw is langs me heen gegaan;
Heel even bleef zij staan
En keek mij aan;
Toen is zij weer haar gang gegaan.

Was zij blond
Of was zij zwart?
Ik weet het niet meer.

Alleen heeft zij me ’t hart
In de fluwelen avondstond
Oneindiglik gewond;
En ’t doet me nu zó zeer,
Dat ik lauwe tranen weende,
Langswaar zij henen ging,
Latend ontgoocheling,
In de droeve kring,
Die rond mij hing.

Nu dool ik langs de wegen,
Het hart met stille pijn doorregen,
Omdat ‘k niet weet, waarom ze m’aangekeken
Heeft en waarom deze onbekend vrouw
Zoveel rouw
In mij heeft nagelaten.

Ach, alleen weet ik dat zij henen ging
In het gesching
Van elektrieke kringen;
Hoog herrezen,
Latend in mijn wezen
De geur van haar heliotropen,
Als een rustig smartenmeer.