Vlucht TSC 338.

Kleindochter Piffin zou 07.40 op Schiphol aankomen. Op dat moment stond er een bericht op mijn monitor dat ze door het slechte weer vertraging had. Een nerveuze opa in Gorssel die hoopt dat pa en ma in Toronto kunnen slapen en dat zijn kleindochter in het vliegtuig dat ook kan. Gisteravond was er voor Toronto een tornadowaarschuwing van kracht! Nee, Piffins eerste zelfstandige vlucht gaat niet echt voorspoedig.

Weekend in Londen.

Ellie, foto Ruud.
Eliane onderhield mijn blog terwijl ik weg was. Dankjewel Eliane, ik ben gelijk gaan lezen in Wembley.
Zelf ben ik zeer verwend in een lang weekend in Londen, vrijdag heen en gisteren terug. Ruud en ik vlogen naar het vliegveld London City Airport en dat is ons zeer goed bevallen.
Jeremy, Lisa en de schaakclub Crystal Palace zijn grootmeesters in gastvrijheid en ik heb daar heerlijk van genoten.
Zaterdag en maandag schaken. Zondag bezochten we The Chinese State Circus. Geen gedoe met dieren maar onwaarschijnlijke acrobatiek van de mens zelf, echt een schitterende voorstelling. Vooraf was ik even te gast bij Peter Hodgson de opa van Ellie. Peter woont in East Molesey en is een tweelingbroer van David Hodgson, de voorzitter van Crystal Palace.
Ellie was zeer goed te pas, pakte mijn duim en dronk opgewekt verder. Haar vader is piloot en haar moeder een knappe geologe met als specialisme onderwater geologie een fraaie combinatie dus. Voor mij een goeie reden om Summertime voor Ellie te zingen, dat werd zeer gewaardeerd. "Knappe" staat hier in de dubbele betekenis van het woord.

wembley

Dit is fragment nummer 37 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.

Ik dacht dat ik met het vliegtuig zou gaan. Ik vond het spannend omdat ik naar de hoofdstad zou gaan en dat ik voor het eerst in mijn leven zou vliegen. Ik zou mijn land vanuit de lucht zien. De bergen, de rivieren, de huizen. Ik zou alles overzien als een vogel die vrij rondvliegt; alles wat ik achter zou laten. Maar we reden niet naar het vliegveld en ik ben niet met het vliegtuig gegaan. Ik ben met de vrachtauto naar Europa gekomen. Een grote vrachtwagen vol met kamelen.
We mochten op de cabine zitten. De chauffeurs waren Arabieren. Ze hebben gedurende de hele weg geen woord met ons gewisseld. Ze spraken alleen met de kamelen.
Na een dag gereden te hebben stopten we. We moesten naar beneden komen en tussen de kamelen kruipen. Ik hurkte tussen de kamelenpoep. Het rook naar zand en gedroogde bananenbladeren.
We reden stapvoets, stopten elke tien meter. Het was warmer tussen de kamelen dan op het dak, ook al zaten we in de schaduw. Wanneer de kameel boven je plaste, had je pech. Ik ben zelf als door een wonder gespaard gebleven, maar een Kigola van een jaar of zestien kreeg de volle lading.
Ik denk dat we een paar uur lang tussen de kamelen gezeten hebben. Toen stopte de vrachtwagen en mochten we weer bovenop de cabine plaatsnemen. De Kigola zat apart en volgens mij huilde hij, al is het mogelijk dat zijn ogen traanden door de zandwind.

Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>

Ik breek even in op Willems blog om Richard zijn boek te promoten, vindt Willem vast goed. (Eliane)

Dit is wat Richard zelf over zijn project zegt:

Wembley: Een pagina per pagina
Wembley, mijn derde roman, komt op 1 juni 2006 uit bij uitgeverij Querido. Ik heb het plan opgevat om het boek in zijn geheel online te publiceren. Niet in een stuk, maar in een paar honderd korte stukjes. De bedoeling is dat elk stukje op een ander weblog verschijnt, met een link naar het volgende stukje. Als je een weblog hebt, kun je meedoen. Het werkt heel eenvoudig. Geef je op en je krijgt een stuk van de tekst van het boek. Kopieer het en plak het op je eigen site. Om het hele boek online te krijgen hebben we 206 webloggers nodig, dus geef je op en geef het door.

Chess Link London Deventer.

Tomorrow I will join the 28th link between the Crystal Palace chess-club (London) and DSG Pallas of Deventer. My host in London will be my friend Jeremy. Jeremy was also a very good friend of Erica. It must have been about 25 years ago that Jeremy visited us in Gorssel for the first time. Five players of the chess-club Pallas will join the link. Erica took this picture of Jeremy in the Kröller-Müller Museum some 10 years ago.

Astrid Lindgren en Marit Törnqvist.

Marit Törnqvist won deze week het Gouden Penseel.
Als kind woonde Marit op een boerderij in het zuiden van Zweden. Haar Nederlandse moeder vertaalde de boeken van Astrid Lindgren. Lindgren kwam dikwijls bij haar ouders thuis. In een interview vertelde Marit het volgende verhaal uit haar jeugd.
Op een dag dat Marit met de buurkinderen in hun schuur gevaarlijke spelletjes aan het spelen was verscheen plotseling Astrid Lindgren. De kinderen klommen naar de nok in het dak (het hanenbalkje) en sprongen dan naar beneden in het hooi. Bij dit spel werden nog wel eens enkels verzwikt. Ik heb dit spel honderden malen gespeeld.
Met de binnenkomst van Lindgren dachten de kinderen dat hun spel afgelopen zou zijn. De, toen 65 jarige, wereldberoemde schrijfster klom echter naar de nok van de schuur en bleef die middag met de kinderen springen!
In het hooi springen vanaf het hanenbalkje is sinds het hooi in balen geperst wordt (of gerold) niet meer mogelijk. Het hooi moet los liggen en je valsnelheid moet zeker over een meter afgeremd kunnen worden.

Anna Karenina.

Greta Garbo en Fredric March.
In het NRC Handelsblad vroeg Frits Abrahams zich af welke film hij nog één keer wilde zien. Ik hoefde geen seconde na te denken, voor mij is dat Anna Karenina. Onmiddellijk zag ik Ingrid Bergman voor me, maar zij heeft Anna Karenina helemaal niet gespeeld. Bergman speelde Annastasia met Yul Brynner. De eerste verfilming van de beroemde roman van Tolstoj is met Greta Garbo en Fredric March uit 1935. De laatste keer dat ik Anna Karenina zag was met Helen McCrory en Kevin McKidd uit 2000. Daarin maakte McKidd als Vronsky meer indruk op mij dan McCrory. Ik las het boek van Tolstoj voor de eerste keer toen ik nog echt jong was, waarschijnlijk 17 of 18. Die passie, harstocht en lust, dat moest het echte leven zijn! Nu we het over Tolstoj hebben nog een anekdote:
In Geheim Dagboek schrijft Hans Warren over mijn moeder dat ze niet echt als een goede boerin bekend stond. Volgens Hans kwam dat omdat ze liever Tolstoj las dan koeien melkte!

Haar.

Om ook mij over haar nieuwste kapsel te informeren stuurde zij me gisteren foto's.
Ik wil ook niet het risico lopen haar niet meer te herkennen als ze over tien dagen in Nederland aankomt! Met een gerust hart en veel genoegen zie ik de komende twee maanden mijn kleindochter tegemoet!

De cassière.

In het NRC Handelsblad dit weekend het leven voor en achter de kassa.
Een beschrijving van het meisjesleven achter de kassa van de supermarkt. Eliane maakte er een mooie illustratie bij. De caissière is gewoonlijk geen columniste en dus weten wij, die van vóór de kassa, weinig over hen. Dankzij Laura van Zuylen (18) kennen wij nu wat van hun zielenroerselen, een leuk artikel.

Primeur.

Vandaag twee tekeningen van Eliane in de kranten.
Vanmorgen een illustratie in kleur in nrc.next en vanavond een potloodtekening in het boekenkatern. Morgen een illustratie in Leven @cetera van het NRC Handelsblad.
De twee tekeningen van vandaag zijn aanleiding geweest voor de introductie van een nieuw woord, namelijk 'peniskin'. Dit tot nu onbekende woord is bedacht op de redactie vanhet NRC handelsblad. Toen zij de tekening bij de boekbespreking van Elsbeth Etty zagen ontstond spontaan dit nieuwe ('onsmakelijke', volgens Michiel) woord. De redactie was overigens weer vol lof over Eliane's werk.

Euromunten.

Van onze plaatselijke dichter Nicolaas Veter kreeg ik een Italiaanse euromunt van 20 cent met deze afbeelding van een beeld van Umberto Boccioni. Nicolaas en ik vinden dat Italië de mooiste en Nederland en België de lelijkste euromunten uitgeven.
Wij hopen dat Nederland in de toekomst nog eens overgaat tot munten met afbeeldingen van de vele prachtige monumenten die wij bezitten. Bijvoorbeeld de Erasmusbrug, de Van Nellefabriek enzovoort.
Wij houden ons aanbevolen voor een mooie lijst van u. De mooiste zullen we opzenden naar het NRC Handelsblad voor een nationale wedstrijd, ook gaat er dan een smeekbrief naar de Nederlandsche Bank om Beatrix te vervangen door uw favorieten.

Anna Blaman.

Anna Blaman door Paul Ctroen.
Mijn krant had gisteren nog net wat ruimte gereserveerd voor kunst, dus even geen Rita.
In Rotterdam is Anna Blaman herontdekt. Burgemeester Ivo Opstelten sprak dinsdag over de belangrijke rol die Blaman voor Rotterdam heeft gehad in het culturele leven van de jaren veertig.
De schrijfster en dichter krijgt dit jaar nog een standbeeld in Rotterdam!
Waarom herinner ik me Anna Blaman zo goed? Mijn zuster Nel studeerde tussen 1947 en 1950 Nederlands. Broer Adrie en zijn vriend Hans Warren spraken dikwijls over poëzie, literatuur en schilderkunst. Misschien heb ik het wel aan Anna Blaman en Hans Warren te danken dat ik al vroeg wist wat lesbisch betekende?
Hier een gedicht dat ik als aankomende puber met rode koontjes las!

Vrouwen

Haar armen glad en blank in 't lome
van donker tule, veel parfum en lippen
van karmijnrood - ik zie de tippen
van haar borsten deinend gaan en komen.

Winkel schemering, veel stoffen op de toonbank
Zij buigt voorover in begerig kijken
Ik zie haar blouse soepel open wijken
en ben verzonken - diep en blank.

Haar benen lang en glad - zij lacht en ligt
loom achterover - ik zie hoe diep en ver de lijnen
van haar benen zijn en
denk eraan met afgewend gezicht.

Zij lacht me door de spiegel toe, en let
daarbij op het effect van haar geschminkte ogen
Wat denk je, zegt ze traag, heb ik de bogen
van mijn wenkbrauwen goed aangezet?

Anna Blaman

Vooralsnog.

Mijn broer Adrie in 1947. Het jongetje is mijn tweelingbroer Piet, de meisjes zijn nichtjes.
Nu in het weekend Rita Verdonk is losgebarsten neem ik geen risico meer over mijn verleden.
Wel wil ik met klem benadrukken dat de feiten al door Hans Warren in 1981 in GEHEIM DAGBOEK 1942-1944 ( Bert Bakker) gepubliceerd zijn.
Waar gaat het om? Hans Warren en mijn broer Adrie hebben in april 1944 voor de Duitse Wehrmacht gewerkt. Zowel Hans als mijn broer Adrie zijn inmiddels gestorven, maar ik erken toch op de hoogte hiervan geweest te zijn. Ik citeer uit genoemd dagboek:
'25 april - Het werken voor de Wehrmacht. Zover is het dan gekomen. JL. zaterdag werd ik om half zes uit mijn bed gehaald: 'Om zeven uur op 't dorp zijn, met een spa en een zaag.' Het bekende alternatief. Onderduiken kan ik niet. Me dood laten slaan wil ik niet. Dus de verstandigste weg kiezen, en verzaken aan mijn principe, gáán. Het was een schrale troost te merken dat letterlijk iedereen opgetrommeld was, ik zag er Willem , en al onze vrienden en kennissen (en in Goes hoorde ik, in 't weekend, dat ook daar iedereen gehoorzaamd had, de leraren van school incluis).'
Hans beschrijft daarna uitvoerig hoe en waar zij door de Duitsers tewerkgesteld werden. In de dagboeken van Hans staat de naam Willem voor mijn broer Adrie (geboren 28-11-1920). Hans Warren publiceerde zijn dagboeken in een tijd dat veel van diegenen die hij beschrijft nog leefden. Dat werd in het dorp Borssele niet door iedereen gewaardeerd, ondanks dat hij gefingeerde namen gebruikte.

Slechtvalken.

Een webcan op 127 meter hoogte die een familie slechtvalken dag en nacht volgt.
Het is te zien en horen op http//www.planet.nl/planet/show/id , gefascineerd blijf je kijken. Vanmorgen om halfnegen had ik geluk. Ik denk dat het pa was die voerde. Niet alle vier kunnen tegelijk gevoerd worden, dus een geweldig geschreeuw van de jongen die moesten wachten. Het vrouwtje van de slechtvalk is veel groter dan het mannetje daarom denk ik dat het pa was. De prooi die hij had meegebracht leek me een houtduif. Het is echt geweldig dat we dit zo vanuit onze stoel kunnen volgen, leve de techniek!

Melkkoeien.

Sinds koninginnedag is ons voetveer bij Gorssel weer open. Gisteren naar Deventer gefietst en veel grutto's en tureluurs gehoord, maar nauwelijks gezien. Langs de Bolwerksweg liepen de melkkoeien buiten, dat wordt zeldzamer. De koeien die je meestal buiten ziet zijn pinken, vaarzen of vleeskoeien. Hier dus nog een ouderwets Hollandslandschap.

Meikever.

Hij lag vanmorgen op zijn rug op de vloer. Zeker besta ik ook om zo'n insect redden. Toch blijft het voor mij een raadsel: die kevers op hun rug die dan niet meer overeind kunnen. Evolutionair gezien een vreselijk geklungel, toch?
Het grootste probleem voor de foto was om met mijn rechterhand de camera uit mijn linkerbroekzak te pakken.
Ja, het is een hij en het is mijn linkerduim. Dankzij de haarscherpe foto weten we dat het een mannetje is. Het mannetje heeft namelijk zeven bladen aan de voelsprieten en het vrouwtje zes.

Tegoed.

De foto op mijn blog 25 april was van vorig jaar. Piffin was toen net 16 geworden. Jullie hadden dus nog een recente foto tegoed. Hier een door haar zelf gemaakte foto in de spiegel.
Een prachtige foto van mijn prachtige kleindochter.

Philip Roth.

Een 'eenvoudige boekverkoopster' (zo noemt zij zichzelf) bracht vrijdag 'Alleman' van Philip Roth voor me mee. Ik vind het een geweldig boek.

Het eerste boek dat Erica en ik van Philip Roth lazen was Portnoy's klacht. Wij woonden nog maar net in Gorssel en verslonden dat boek. De laatste Roth die we beiden lazen was 'De menselijke smet' (The Human Stain).

Wat gebeurt er bij het lezen van een goed boek? Ik doe een gok: 'ik kruip in de huid van de hoofdpersoon en lees mezelf'. Bij Roth gaat dat gemakkelijk, hij is van mijn generatie (1933) en kijkt kennelijk op een manier naar de wereld die ik begrijp.

Eliane, die ook een fan van Roth is, heeft het soms moeilijker, zij kon The Human Stain (uit 2000) niet uitlezen. Ze kwam er niet doorheen en dat kan mijn veronderstelling wel eens helpen onderbouwen. Je moet toch wel wat affiniteit met de hoofdpersoon hebben om een boek te verslinden. Bij Roth is dat voor mij als man, en leeftijdgenoot, gemakkelijker dan voor Eliane, voor wie zo'n enorme hoeveelheid bejaardenseks wat teveel gevraagd was.

Nu ik Alleman lees vind ik het de hoogste tijd worden dat Philip Roth de Nobelprijs voor literatuur krijgt. Saul Bellow kreeg die in 1975, hij was toen 51 jaar oud. Roth is nu 73 en de Zweden moeten dus opschieten. Natuurlijk kreeg Bellow de Nobelprijs terecht, maar het kan niet zo zijn dat Bellow de prijs wel en Roth hem niet krijgt.

Het eerste boek dat ik van Saul Bellow las was 'Henderson de Regenkoning' en ook toen kroop ik weer in de huid van de hoofdpersoon. Eigenlijk geen kunst om van een boek te genieten als je het op mijn manier leest.

De 'eenvoudige boekverkoopster' bracht ook het laatste boek van Remco Campert mee, dat boek moet nog even wachten. Op doorreis van Zutphen naar haar huis blijft ze hier nogal eens eten. Ik ga ook dikwijls bij haar eten. Zij zegt niet te kunnen koken, ik zeg wel te kunnen koken. Toch eten we zowel bij haar als bij mij altijd heerlijk.

Tanja en Björn.

Vanmiddag vond ik een fel rood ballonnetje met een wit glinsterend lintje en dit hartje in de tuin.Volgens Eliane zijn ze net getrouwd en hebben een huis in Oosterhout gekocht . Eliane Googelde "bjorn en tanja" met als resultaat:

'Woonpark Oosterhout
Wij, Bjorn en Tanja, hebben een woning gekocht kavelnr 446, Type aranchio, Ritorno! bewoners kavelnr 447 kennen Wij al. We zijn Erg benieuwd wie er naast ... www.woonpark-oosterhout.nl

De website van het woonpark werkt nu niet. Ik Googelde "Tanja & Björn" en kreeg een ander resultaat. Toch maar de Gemeente Oosterhout mailen dat Tanja en Björn hun ballontje bij mij kunnen afhalen?

Bewijs.

Vrijdag 28 april schreef ik dat de Pinksterbloem voorkomt in bossen, graslanden en moerassen. Een foto van mijn grasveldje bewees voor een derde de juistheid van deze bewering. Nu ik de Pinksterbloem in het vijvertje van mijn tuin ontdekte, kan ik in ieder geval de boeken gelijk geven want bomen staan hier ook veel.
Het was deze week angstwekkend stil op mijn weblog. Dankzij een nieuwe harde schijf en hulp van Michiel en B@ttum Computers werkt alles weer en lijkt de wereld weer normaal voor mij. Afschuwelijk die dagen zonder computer, alles is anders. Paardrijden zonder paard, fietsen zonder fiets, leven zonder computer, ik kan dat echt niet hoor!