Bijna een ander.

Tweelingbroer Piet in mijn vaders linkerarm.
Januari 1935. Vrienden van mijn ouders, de familie Van de Velde een boerengezin schuin tegenover onze boerderij, hadden één kind. Hun dochter Mina of Mientje was een heel lief meisje dat ik goed heb gekend. Dolgraag wilde de familie Van de Velde nog een tweede kind en dan eigenlijk een zoon die het bedrijf later kon overnemen. Ook Mientje wilde graag nog een broertje, zij was zes toen ik geboren werd.
In de vroege avond van 9 januari werden mijn tweelingbroer Piet en ik geboren. De dokter en mijn moeder hadden geen idee dat er een tweeling op komst was. Een half uur na mijn geboorte riep mijn moeder de dokter terug naar de bedstee (hij was met mijn vader in de keuken een borrel gaan drinken) en werd Piet geboren.
Mijn moeder bleek te weinig melk voor twee te hebben en ik moest op geitenmelk. Mijn broertje Piet was zwak en hij had de moedermelk hard nodig. Mijn vader kocht een melkgeit en de tweeling Piet en Wim waren veilig.
Tja veilig wel, maar op een ongewone manier. Mijn ouders vertelden mij later dat er zeer uitvoerige gesprekken met de (heel goeie) vrienden Van de Velde zijn gevoerd over mij. Mijn ouders overwogen om mij door hun vrienden te laten overnemen. In gesprekken met de dokter bleken er toch veel praktische bezwaren en in de dagen na mijn geboorte werd het toch ook steeds moeilijker om afstand van mij te doen.
Hadden mijn ouders, de dokter en hun vrienden Van de Velde vooraf geweten dat er een tweeling op komst was en nog wel twee jongens, dan ... zou er hoogstwaarschijnlijk geen Willem Adriaan Duvekot geboren 01-09-1935 te Borssele hebben bestaan.
Door het vrij vroege overlijden van mijn ouders ben ik nooit in de gelegenheid geweest met hen als volwassene hierover te spreken. Dat had ik graag gedaan want het is een fascinerende geschiedenis. Waarschijnlijk had ik ook dan kinderen en kleinkinderen gehad maar wie waren zij geweest?
Ik sprak hierover gisteren mijn schoonzuster die deze week 79 werd. Zij is van mening dat in die tijd en zeker in de 19e eeuw dergelijke "transacties" veel meer voorkwamen dan wij weten. Het feit dat mijn ouders dit zo vergaand met hun vrienden bespraken zou er op kunnen wijzen dat mijn schoonzuster gelijk heeft!
Kinderwens is van alle tijden. Het idee dat door de mogelijkheden van de moderne geneeskunde de kinderwens is toegenomen lijkt mij onzin.
Negen januari 1940 bracht bakker Dieleman een grote taart "Wim en Piet 5 jaar!" Piet en ik kregen laarsjes aan en ploeterden door een dik pak sneeuw naar de familie Van de Velde om hen te bedanken, we werden feestelijk binnengehaald. Bijzonder lieve mensen en mijn schoonzuster wees me daar gisteren ook nog eens op.