Het mooist?

Zojuist had ik een groot verlangen naar de uiterwaarden en gelukkig zijn die dichtbij. De foto’s zijn nog geen uur oud.
Over 180 graden twee paarden wat ganzen en ik. Bij de knotwilg bedacht ik weer eens dat er geen “mooiste” bestaat. Geen mooiste boom, geen mooiste opera, geen mooiste mens, misschien zelfs geen mooiste schaakpartij? Voor jou of voor mij bestaat er misschien wel een “mooiste” iets. Filosofie loopt kennelijk snel tegen zijn grenzen aan.
In de zomer heb je hier ook de koeien die mis ik al gauw. Of zij mij missen weet Rutger Kopland:

Koe I

Haar kop is verschrikkelijk dichtbij mijn gezicht
haar ogen kijken in de mijne maar ik weet niet
of zij mij ziet – het is alsof zij alleen
ruimte ziet, alsof ik alleen
de ruimte ben waarin wij staan
heel dichtbij is ze, en ik ben niets.

Dit gedicht is uit de laatste bundel van Kopland: ‘TOEN IK DIT ZAG’.
Ik kreeg dit voor mijn verjaardag van Janny bij de “Champagnebrunch” . Om mijn belofte aan Janny gestand te houden dat ik een gedicht uit hoofd zal voordragen wanneer ik haar bezoek, leerde ik dit gedichtje snel uit het hoofd. Toen Kopland kortgeleden bij Wil op bezoek kwam om voor de laatste keer haar huis in Joppe ‘te voelen’ en ik op dat moment telefoneerde zei Wil: ‘Rutger, ik heb hier de man die jouw gedicht Koe I kan citeren’. Kopland moest lachen en zei dat hij het zeer waardeerde!
Ik moet bij Janny gaan herhalen. Ken ik zo weinig gedichten of kom ik zoveel bij Janny?