Een blikje, knoopje en Nobelprijs.

Het blikje.
Vandaag naar de ‘eenvoudige boekverkoopster uit Zutphen’ voor haar zestigste verjaardag. Ze krijgt een cadeau waar ze al lang naar verlangd. Het blikje is afkomstig uit de boedel van mijn tweelingbroer Piet die in 1997 overleed. De opkoper in Borssele waar ik veel uit Piet’s inboedel aan verkocht bood me toentertijd 150 gulden.
Erica en verdere familie hadden geen bijzondere belangstelling voor het blikken huisje maar de boekverkoopster des te meer. Ik beloofde haar dat zij het na mijn dood zou krijgen. Nu heb ik geen zin meer om mijn dood af te wachten voor de toekomst van dit begeerde blikje.
Het rode knoopje.
Een van mijn meest succesvolle kledingstukken is het overhemd met het rode knoopje. Bijna alle vriendinnen zijn nieuwsgierig waarom het op twee na bovenste knoopje rood is. Mannen hebben geen belangstelling, zien het niet of laten het in ieder niet blijken. Ik ben natuurlijk heel blij met die vrouwelijke aandacht. Het overhemd kocht ik deze winter in de uitverkoop, het is een merkoverhemd en het rode knoopje is design. Vandaag heb ik het natuurlijk aan voor de eenvoudige boekverkoopster.
Het Zeeman-effect.
Tweemaal schreef ik op mijn blog over de Zeeman-ramen die Zeeman en Lorentz afbeelden ter ere van de Nobelprijs voor natuurkunde die zij gezamenlijk en als eerste Nederlanders voor natuurkunde(!), in 1902 kregen. Graag wil ik daar binnenkort op mijn blog op terug komen. Een bijzondere bijkomstigheid is dat de terminologie die ik nodig denk te hebben voor het Zeeman-effect toen nog niet bestond!