Thijlbert

Gisteren had ik een gesprek via Skype, tegelijk met Thijlbert in Alice Springs en Michiel en Eliane in Toronto. Zeer bijzonder en ik dank de computerindustrie. Vanmorgen vond ik deze elektronischebrief in de computer, Erica en ik ontvingen hem 3 dagen voor mijn verjaardag in 2000.

Ik heb vijf dagen lang een gedeelte van de Chinese muur gevolgd, van Yulin tot halverwege Heshan, een afstand van ongeveer 35 kilometer. Ook al is er voor degene die gewoon
de woestijn in loopt in eerste instantie niets te zien behalve zandduinen en struikgewas, de richting waarin de muur loopt is gemakkelijk te vinden door de ruines van de
wachttorens te volgen. Dan blijken er lemen kammen als drakenstaarten uit het zand omhoog te rijzen, ten zuiden van de muur zijn de resten van forten te herkennen en onder
de wachttorens ligt rommel, enorme zwarte bakstenen (gelijk aan de Ming-stenen van de stadsmuur hier in Xi'an), scherven van aardewerk en glas. Men gebruikt de kant-en-
klare lemen torens als grafheuvels voor de doden. Dat verklaart de rommel onderaan; men offert voedsel en drank uit aardewerken schalen en flessen.

Op dag twee waait er een stofstorm die het uitzicht verkort en mij noopt een uit Nederland meegebracht stofmasker te dragen. Vriendelijke dorpsbewoners geven mij water. De muur
is grotendeels bedolven door zandduinen.

Dertig kilometer buiten de industriestad Yulin trekt bij noordenwind de smog weg, de zon schijnt feller, het uitzicht is weidser. De plaatselijke bevolking knot de bomen en de struiken die in de woestijn groeien en oogst de tenen. Ik haal water uit irrigatiekanalen en riviertjes.
Een gedeelte van de muur wordt gebruikt als weg, ik word langzaam ingehaald door een driewieler-pickup-truck. 's Morgens blijkt mijn watervoorraad vast te zitten in de fles, stijf bevroren. Stom! Ik had het in een pannetje moeten bewaren. Tijdens de wandeling rennen regelmatig hazen door het landschap.

's Nachts waait het af en toe en op de morgen van 5 januari verwacht ik dat het geritsel op de tent zand zal zijn van een tweede stofstorm. Maar nee, het heeft gesneeuwd! Het landschap lijkt ineens veranderd van onherbergzaam in sprookjesachtig. Sneeuw dient voor de afwas om water te sparen. Ik verlaat de muur en wandel door een schitterend winters landschaap door een twintig meter diepe canyon met grotwoningen. Kinderen spelen op het ijs, een jager hoopt een haas te betrappen. Een scherpe lemen naald rijst als een eiland omhoog. Ik zie een keurig geveegd pad steil omhoog kronkelen, vlechtwerk van wilgen-of iepentenen en een televisieantenne. Er wonen mensen in deze naald.

Keurig tijdens lunchtijd kom ik in een groter dorp en bestel een flinke maaltijd van obergine/ei, bosui/varkensvlees, gestoomde broodjes en rijst. Dezelfde dag lig ik al in de slaapbus naar Xi'an.

Plan voor de komende dagen:
Morgen 7-1 met de trein naar Guangzhou (Canton),
aankomst 8-1.
8-1 Of 9-1 met de veerpont naar Aomen (Macao),
aankomst de zelfde dag.

Hartelijke groeten, Thijlbert.