In de negentiende eeuw besloten drie ondernemende broers Duvekot het eiland Walcheren te verlaten en de wijde wereld in te trekken. In Goes, op het schiereiland Zuid-Beveland, startten zij met een stalhouderij, een graanhandel en een kruidenierszaak. Alle drie bedrijven kwamen tot grote bloei. Mijn grootvader (van de stalhouderij) kocht Russische obligaties en verloor daarmee in 1917 zijn kapitaal.
In de tweede helft van de negentiende eeuw, werd vooral op het platteland, dikwijls belegd in Russische spoorweg- en staatsobligaties. Die werden aanbevolen als een veilige investering, wat inderdaad gedurende meer dan een halve eeuw het geval is geweest. Maar na de Russische revolutie van 1917 kelderden deze effecten snel in waarde.
Mijn grootouders Willem Adriaan Duvekot en zijn vrouw Mientje Mol waren beiden zeer welgesteld toen ze elkaar leerde kennen. Toen Mientje voor de eerste keer met de Tilbury werd opgehaald door grootvader om kennis te gaan maken met mijn overgrootouders en familie had ze zich met het mooiste goud, zilver enzovoort behangen dat ze had. Ze moest goed voor de dag komen en zeker niet onderdoen voor haar aanstaande familie. Volgens mijn vader heeft ze die slag om de rijkste sieraden met voorsprong gewonnen.
Willem en Mientje hadden twee zonen, de oudste (Willem Adriaan, mijn naamgenoot) werd na zijn studie in Delft officier. De jongste, mijn vader, begon als jonge boer op een pachtboerderij in de Haarlemmermeerpolder. Helaas weet ik niet precies hoe lang mijn ouders daar gewoond hebben. In ieder geval woonden zij al een poos in Borssele toen mijn tweelingbroer Piet en ik in 1935 werden geboren. Mijn oudste broer Adrie (1920) is in de Haarlemmermeer geboren.
Zonen van de andere twee broers van mijn grootvader trokken naar Zuid Afrika en Zuid Amerika. Het is dus niet echt verwonderlijk dat mijn zonen in Canada en Australië wonen.
1 comment:
Wat een leuk verhaal! Mijn betovergrootvader heeft voor jouw grootvader in de stalhouderij gewerkt.
Post a Comment