DE WAARHEID.

April blijkt de maand van de filosofie en het thema is 'De Waarheid'. Ik weet dit weer eens uit het NRC handelsblad. Wat zou ik zonder die krant moeten?
Vanmorgen probeerde ik dus over de filosofie van 'de waarheid' na te denken. Een grote hulp daarbij was het boekje 'De verdwaalde collectie' van Lien Heyting, waarin zij schrijft over de schilder Kazimir Malewitsch en zijn werk. Heyting trok me uit de modder, ik was al een paar dagen in een rothumeur. Door Lien Heyting of Malewitsch werd ik weer vrolijk, ging koffie zetten, en lachte tegen Theo.
Dat rothumeur begon zaterdag toen ik een zwaar beledigende brief ontving, zo ondervond ik dat tenminste. Niet alleen beledigend voor mij ook voor de nagedachtenis aan Erica, daardoor kwam die brief extra hard aan. Wanneer de schrijver niet de bedoeling heeft gehad te beledigen is het een heel domme man. Gelukkig kon ik er niet alleen met Michiel en Eliane goed over praten, maar ook met vrienden. Ik ben natuurlijk ook een verwende man. De mensen zijn altijd heel aardig en lief tegen me. Ik heb geen ervaring met belediging, botheid, domheid en smerigheid. Malewitsch heeft helaas in zijn leven wel veel ellende meegemaakt. De hele Russische revolutie, de opkomst van het communisme enzovoort.
Malewitsch leefde van 1879 tot 1935. Malewitsch is de uitvinder van het suprematisme, ik zie geen kans even uit te leggen wat dat is. Hierboven ziet u dat het kunsttijdschrift DE STIJL in 1922 op de voorpagina een afbeelding bracht van 'Zwart vierkant'. Zwart vierkant is een van de beroemdste schilderijen van de abstracte kunst. Als ik nu even heel kort door de bocht mag: Malewitsch dacht met 'Zwart vierkant' de absolute waarheid van de kunst gevonden te hebben. Nu begrijpt u dus mijn stukje van vandaag!