Velazquez

Het toilet van Venus.

Oorspronkelijk had ik het plan vandaag de Kunsthal in Rotterdam te bezoeken voor de tentoonstelling Henri de Toulouse-Lautrec Parijs bij nacht. Ik bedacht me en ging koffie drinken bij vrienden en een dagje luieren. Gelukkig, want nu zag ik een mooie BBC-documentaire over het Toilet van Venus van Velazquez (de Engelsen noemen dat The Rokeby Venus, ik vind dat een vreselijke naam). Maar de Engelsen hebben het schilderij nu eenmaal en gelukkig kunnen wij het daardoor in de National Gallery in Londen bekijken.

Het was feest op de TV want onmiddellijk daarna was er de documentaire “Gustav Klimt. Oorlog om een meesterwerk” van de Avro. Daarin vertelde de 85-jarige Maria Altman over haar familie die door de nazi’s van al haar bezittingen werd beroofd. Haar oom, de rijke industrieel Bauer verzamelde kunst en bezat o.a. zes meesterwerken van Klimt. Hij en zijn mooie jonge vrouw Adèle ontvingen veel kunstenaars in hun huis en Klimt was een persoonlijke vriend van hen. Adèle poseerde dikwijls voor Klimt. Zoals wij hier in Nederland de Goudstikker affaire hebben zo had Oostenrijk de zaak Bauer. Oostenrijk heeft die vorige maand verloren en ook Nederland zal de gestolen kunst teruggeven aan de Erven Goudstikker.
Adèle Bloch-Bauer was een tante van Maria Altman. Maria begeesterde mij, vooral omdat wanneer zij sprak je op de achtergrond een prachtige bas Schubert hoorde zingen. Hij zong An die Musik en Du bist die Ruh, de muziek is heel mooi met het gesprek verweven. Ik heb absoluut geen weerstand tegen zulke kunst (de combinatie Klimt,Maria, Adèle en Schubert) en ga onmiddellijk plat!