En route.

Koeien in grazige weiden,
ze liggen en maken melk.
Kijk, de kalfjes grazen al en
daar is 'tie, de stier.

Horens prijken als kronen
en de oormerken zijn maar klein.
De bruine vacht glanst,
is dat 't, geluk?

Overal de luiken gesloten,
de tafel gedekt met fruit,
salade, fromage en
een pièce de Limousin.

De zon maakt alles stil,
alleen mijn stok tikt en
een kind dat groet: bonjour.

In augustus 2001 hebben Erica en ik voor de laatste keer met onze tent gekampeerd. We stonden op een prachtig naturistenterrein aan een meer niet ver van het stadje Saint Léonard de Noblat. Ik kan dit onthouden omdat daar Gay-Lussac is geboren. Frankrijk eert zijn wetenschappers en in Saint Léonard is een aandoenlijk museumpje over de grote natuurkundige. Tot Erica's eigen verrassing genoot ook zij van het bezoek aan dat scheikundig-natuurkundig museum. We maakten grote dagtochten en dit gedicht geeft zo'n tocht goed weer. De koeien waar ze over spreekt zijn van het ras Le Limousin. Het plaatje is van Marleen Felius.