Stef Boog

Gisteren won Stef Boog het Zesrondig Toernooi 2 in Dieren met 5 punten uit zes partijen. Ton Koekoek en Hans Haisma hadden ook 5 uit 6, maar Stef werd 1 op SB Sonnenborgberger (punten opgeteld van de score van de tegenstanders waartegen is gescoord).
Met een KNSB rating van 1654 en een TPR (toernooi prestatie rating) van 1797 speelde Stef een zeer sterk toernooi, bravo! Natuurlijk ben ik ook trots want kampioenen stralen toch ook hun kwaliteiten op vrienden af? Pallas zal ook trots zijn, dat lezen we later in Palladium verwacht ik.

Beetje Robot.

Mijn Sparta Ion moest vrijdag aan de computer. Zijn software startte niet, zodat hij een gewone fiets werd en zo zwaar kan ik niet trappen. Aan de computer repareerde hij zichzelf en de computer spuwde ook een DIAGNOSEFORMULIER uit. Vorig jaar 27 mei gekocht en sindsdien 2940 km gereden, waarvan 2911 in de Power-stand. Nou dat klopt wel, want ik ga altijd direct over naar die Power-stand, hij doet dan 75% en ik 25% van het werk. Een eerlijke verdeling, de pompfunctie van mijn hart is ca. 25% van iemand van mijn leeftijd. Op die manier fietsen Erica en ik dus even hard. Het is een geweldige fiets die Ion en ik ben er heel gelukkig mee.

De Grauwe Razer.

Vannacht is Marten Toonder in zijn slaap overleden lees ik in de krant. In 1963 kochten we voor het eerst een nieuwe auto, dit model (2CV AZA) uit 1962 maar dan donker grijs. In die tijd, of net ervoor, bracht het NRC Handelsblad de strip Heer Bommel en de grauwe razer. Als eerbetoon aan deze mooie figuur doopten we onze splinksplinter nieuwe auto De grauwe razer.

De Tuin.

Zoekplaatje.
De tuin was nog niet helemaal af, dachten we. Er was nog een plekje wat nog mooier kon, een vaas misschien? In de kwekerij in Eefde vonden we precies wat we zochten. De baas moest er aan te pas komen want we konden het gietijzeren kunstwerk niet tillen. "Oh de Versaille Vaas, die zet ik wel voor u in de auto". Nog enkele malen werd ons duidelijk gemaakt dat we niet zomaar een vaas hadden gekocht. Hier zien jullie het resultaat. Erica's kunstwerk, de tuin is echt volmaakt (vind ik) nu.

De tuin, in noordelijke richting.

Gerard Reve

Prachtig materiaal uit 1974 over Gerard Reve gevonden. Gerard verklaart daarin belangrijke zaken:
"Het katholicisme heeft een statisch wereldbeeld. De protestant wil de wereld veranderen, de katholiek vindt de wereld zoals die is al erg genoeg. De protestant wil de wereld aan God onderwerpen, de katholiek wil liever God aan de wereld ondergeschikt maken. Dan kan je nog es wat eten en drinken. De katholiek steekt zijn geld op een andere manier in de kerk dan de protestant. De katholiek houdt 't boven een gleuf en laat 't los. Dan is de zaak voor hem afgedaan. Dan komt er een kerel met een hoed en een sleutel, die trekt die la open en dat geld gaat in een zak. Waar het blijft dat mag de Here God weten. Dat zal de katholiek een zorg wezen. 't Gaat misschien naar een nieuwe hoed voor de vrouw van de koster of een nieuwe auto voor de paus, maar 't blijft heus wel ergens. In het heelal gaat niets verloren. Maar de protestant wil weten waar 't blijft. De Katholiek offert, de protestant besteedt. De protestant wil er een accountant bij halen. Dat kan natuurlijk, maar dan moet je wel meteen de capaciteit van het huis van bewaring met twintig procent uitbreiden."
Wanneer ik protestant was werd ik onmiddellijk katholiek!

Vandaag is de familie Duvekot prominent aanwezig in het NRC Handelsblad. Op de voorpagina en pagina 3 van Zaterdag &cetera wordt vewezen naar Eliane's fraaie tekening op pagina 25 van het zaterdagkatern. Wat ik als dierenvriend natuurlijk bijzonder waardeer is dat Eliane de Veluwepoema tot de seksscène heeft toegelaten. Op de achterpagina tenslotte koos de redactie onder andere Erica's en mijn "vakantieleed" van 1989 uit voor publicatie. Altijd een eer om in de NRC geplaatst te worden.

Vrienschap

Deze foto van een uur geleden is geen toeval. Je kunt die twee elke dag onder Eefde bij elkaar zien. Toen mijn vader (zie hieronder) in de Haarlemmermeer als jonge boer zijn eerste paard kocht, begon één van de kippen een relatie met het paard. Kwam het paard van het werk thuis dan kwam ze aanvliegen. De kip was op de rug van het paard of naast zijn neus in de voerbak te vinden. Onafscheidelijk waren die twee.

Mijn vader ca. 1918. De foto is beschadigd, onder andere bij zijn rechteroor.

Van te grote afstand, minstens 30 meter, alle koeien liepen mee en ik wou geen gedonder. Volgende keer nog beter maar nu kun je zien dat hij echt is en mooi brandrood.

Luchtvaart.

Met de mooie zomeravonden drijven ook de ballonnen weer over onze tuin. Soms varen ze zo laag dat je met de bemanning kunt praten.

De Baas.

Het was in het begin van de zeventiger jaren dat ik in Denemarken voor het eerst een stier zonder neusring zag. Hij stond midden tussen zijn koeien en wilde niet dat ik ophield zijn voorhoofd te krabben, natuurlijk hielpen Erica en de jongens ook een handje. Een stier gescheiden van de koeien kan levensgevaarlijk zijn en dat wordt deze ook als je aan een van zijn koeien of kalfjes komt. Hier is hij de baas, dat zie je, en zo hoort het en dus is hij dan ook zo mak als een lam!

De brandroden

Tegenover De Welle in Deventer kon ik ze vanmiddag fotograferen. Het is een kleine kudde die zomer en winter buiten loopt. De brandroden zijn een aparte kleurslag binnen het Maas Rijn IJssel-vee (MRIJ-vee). Het MRIJ-vee is roodbont en van mijn vader weet ik nog dat een mooie MRIJ- koe veel rood moest hebben. De brandroden zijn zeldzaam, het lijkt er op dat we dit bijna uitgestorven ras te danken hebben aan Marlies Hermans uit Beuningen. Zij kocht in de jaren tachtig alle brandroden op die ze kon vinden en ging daarmee fokken. Zij heeft nu een kudde van ruim honderd dieren.
De brandroden moeten donkerbruinrood zijn, een kolletje, witte sokjes voor en halfwitte benen achter en een witte staart aan het eind. De kleine kudde hier aan de IJssel is misschien nog niet helemaal raszuiver, maar de stier is prachtig. Ik zal hem in de komende weken nog wel eens in volle glorie kunnen laten zien, nu lag hij zeer tevreden tussen zijn koeien en ...kalfjes!

De Otterlose beuk.

In 1988 kocht het Kröller Müller van Giuseppe Penone de Otterlose beuk aan.
Penone, geboren 3 april 1947 in Garessio, woont en werkt in Turijn.
Op een van onze culturele uitjes met de Engelse schakers, bezochten we het beeldenbos van het museum. Ik voorspelde mijn vriend Ruud dat velen van het gezelschap het bronzen kunstwerk niet zouden opmerken. Wij schakers zien tijdens toernooien en andere schaakactiviteiten, buiten de 64 velden, betrekkelijk slecht. Mijn voorspelling kwam uit. Gelukkig was het gezelschap daarna wel heel enthousiast over Penone's prachtige beuk.

Ideaal.

Zojuist zagen we hem weer aan het werk, echt een geweldenaar. Hij houdt het gazon bij huize "De Punte" prachtig kort. Als het verder echt stil is hoor je hem zoemen. Raakt zijn accu leeg dan laat zijn programma hem de laadinrichting opzoeken. Een praktisch geruisloze werker die dag en nacht zorgt dat het er netjes uitziet. Wat zou het heerlijk stil worden in Gorssel als deze robots het hier verder overnamen.

Thomas Metzinger

René Margritte.
In het NRC Handelsblad van zaterdag staat een interessant artikel over de Duitse filosoof Thomas Metzinger.
Metzinger is hoogleraar in Mainz, zijn onderzoeksgebied beweegt zich tussen ons denken en de bevindingen van de moderne neurologie.
Wat we denken dat we zien en wat we denken dat is, dat is zo'n beetje het gebied waar Margritte zich mee bezig hield. Als ik het goed begrijp, het artikel in de NRC is niet eenvoudig, overlapt het onderzoeksgebied van Metzinger wel ongeveer dat van Margritte.
God is in de jaren zeventig van de vorige eeuw gesneuveld, de wetenschap van de evolutieleer had hem al eerder afgedaan.
Metzinger laat nu ook "ons zelf" sneuvelen. Het "ik", "ons zelf" misschien mag ik zeggen "onze identiteit" (onze ziel?) blijkt niet te bestaan. Het "ik" is een zeer vernuftige constructie in onze hersenen. Onze brein heeft een animatie van "het ik"gemaakt en dat is geweldig handig in ons dagelijks leven! Velen denken een God nodig te hebben om zich redelijk te kunnen handhaven, ik niet.
Zonder ziel gaat het trouwens ook prima want velen verkopen die al vroeg aan de duivel. Kunnen we nu binnenkort ook zonder "ons zelf"?

De Pad

Met een digitale camera en de goeie software kun je het gefotografeerde object nog wel aardig dichterbij brengen. Hier de pad van vanmorgen. Ik denk dat het een vrouwtje was. Ze had een hele dikke buik, dat kon haast geen eten zijn. Allemaal eitjes voor mijn gevoel, ze bleef heerlijk in mijn warme handen zitten. Erica heeft gelijk, als dierenarts had ik het best naar mijn zin gehad!

De Prins

Vanmorgen vroeg voelden mijn blote tenen onmiddellijk dat mijn linker klomp al bewoond was. Zijne prinselijke hoogheid was bereid naar buiten te komen voor een foto. De prins heeft waarschijnlijk deze mooie, door Piffin beschilderde, behuizing gekozen om door haar wakker gekust te worden. Piffin woont echter al heel lang in Toronto, jammer voor hem.

Hill Sreet Blues, vervolg.

Dit was Frank, de baas van het corps uit Hill Street Blues.
Het NRC Handelsblad doet een oproep aan de lezers om hun vakantiegruwelen te beschrijven. Natuurlijk doe ik mee, maar ik krijg maximaal 250 woorden. De volgende 246 woorden heb ik naar de NRC gezonden:
Vrijdagmiddag 7 juli 1989 kwamen mijn vrouw en ik in Boston aan. De volgende dag waren we 'morgens al op de locale TV. 's Zondags lazen we in de Boston Herald een verslag met foto van onze zaterdag. Ik citeer:
TOURIST SHOT IN T STATION ROB TRY
A TOURIST from the Netherlands - in Boston less than 24 hours - was seriously injured in the Symphony MBTA station yesterday after fending off a gunman who tried to rob him, police said.
Willem Duvekot, 54 of Holland was standing at the Green Line stop with his wife, Erika, at 8:30 a.m. waiting for a trolley to sightsee, when a man stuck a gun in his face and demanded his knapsack, police said.
When Duvekot refused to hand over the bag, the suspect fired a shot and a bullet grazed the left side of Duvekot's head, MBTA police sources said.
The men then began fist-fighting.
"We are just very scared," a nervous Erika Duvekot said as she stood by her husband's side in the Boston City Hospital emergency room, her dress splattered with blood.
Dat we niet direct zijn teruggevlogen zijn, is te danken aan het ziekenhuispersoneel en de politie. De dagen dat we in Boston waren, werden ons twee rechercheurs toegewezen.
's Zondags hadden we een etentje met de politie en zeiden ze: "natuurlijk, direct je spullen afgeven, maar dat jij het nìet deed is geweldig!". Met een vip-behandeling werden we dinsdags naar het vliegtuig voor New York gebracht.

Hollywood

Eliane plaatste deze prachtige schaakfoto, ter ere van mij, op haar blog :
www.duvekot.ca/eliane
Hier speelt Charles Boyer (met hoed) tegen Humphrey Bogart. De Amerikaanse meester Herman Steiner kijkt toe. Steiner (1905-1955) was een van de deelnemers aan het legendarische Staunton toernooi in Groningen 1946. Steiner deed veel voor het schaken, hij was bijvoorbeeld de oprichter van de Hollywood Chess Club. In de commentbox van Eliane is een spectaculaire anekdote over Steiner en Bogart te lezen.

Deventer Kampioen.

Nu ik gisteravond Deventer Kampioen Schaken werd, is het weer de hoogste tijd voor de Kunst. Hier "De Schaakspelers" van Cornelis de Man. De Man is geboren in Ottoland 1621 en gestorven in 1706. Ottoland ligt in de Alblasserwaard. Het schilderij, olieverf op linnen 97,5 x 85 cm, hangt in Boedapest. Het Open Deventer Kampioenschap, aan het eind van het seizoen, is een initiatief van Gorrit Smit van Pallas. Negen ronden met 50 min. per persoon per partij, 4 avonden van 2 partijen en een avond (gister) met de laatste ronde en de prijsuitreiking. Voor de aanvang gisteren stonden Rein Harlé en ik met 6 uit 8 aan kop. Ik was met remise ook kampioen geweest omdat ik meer "weerstandspunten" had behaald, d.w.z.op papier tegen sterkere tegenstanders had gespeeld. Rein , met wit, moest dus winnen en hij ging dan ook fors in de aanval en dat brengt dikwijls, ook nu, te grote risico's met zich mee. Met 7 uit 9 ( 6 maal winst, 1 verlies en 2 remise) ben ik zeer tevereden.