Toen ik gisteren van boekhandel Van Someren terugliep naar mijn auto ontmoette ik een jongetje. Hij kon net lopen en moest het voornamelijk nog met gebarentaal doen. Dat ging hem zeer goed af, ik begreep hem onmiddellijk. Hij wees me het ijzeren rooster dat in midden van de Turfstraat in de lengterichting loopt. Hij wees er me er op dat aan beide kanten van de weg huizen staan en aan het eind niet en dat daar het licht vandaan kwam. Ik zei zijn moeder dat hier een groot architect stond, die ons vertelde hoe de ruimte in de Turfstraat was ingedeeld.
Ook Isabelle, wel een halfjaar jonger dan het jongetje, zet alles op alles om te weten hoe de wereld is. Het zal haar, net als het onbekende jongetje, niet helemaal lukken. Wel denk ik dat ze verder komen dan hun ouders, zoals ook mijn zoons weer meer weten dan ik. Dat is onze vooruitgang. Morgen hoop ik van Prof. F. Oort in Utrecht te horen wat de wiskundigen nog niet echt begrijpen, maar alleen vermoeden. Jammer dat ik Isabelle en dat jongetje niet meer zal kunnen vertellen wat ik van Oort leerde, maar misschien kan ik donderdag wel iets aan m’n plusklas vertellen?
No comments:
Post a Comment