Nu decendant un escalier. No.2.
Ik kom nog even terug op Marcel Duchamp en de Guerrilla Girls. Op de fiets naar Deventer gisteren realiseerde ik me dat de stelling van de Guerrilla Girls ook voor Duchamp geldt.
Het schilderij van Duchamp dat ik het meest bewonder is dit schilderij. In de boeken die ik over Duchamp heb, heeft elke afbeelding van dit schilderij een andere kleur. Het origineel heb ik eenmaal, in Brussel, gezien. Dat is praktisch goudkleurig. Nu pluk ik maar een afbeelding van internet.
Een anekdote over dit schilderij.
Eind jaren zestig en begin jaren zeventig schreef ik een serie wiskunde boekjes ten behoeve van het LBO en MBO, voor uitgeverij Stam. Ter illustratie liet ik bij 'transformaties in het platte vlak' dit schilderij van Duchamp afdrukken. Op een vrijdagmiddag waren Erica en ik te gast bij Stam ter gelegenheid van de presentatie van het eerste boekje. Erica sloeg het boekje open bij deze cruciale illustratie en zag dat het schilderij 180 graden gedraaid was afgedrukt. Ik viel zowat van mijn stoel van ellende. De uitgever haalde twee volle glazen wijn, kwam bij ons zitten, en sprak voor mij de historische woorden: 'Willem, geloof me nou, dit ziet niemand.' Erica overtuigde me dat hij gelijk had en zei dat ik een naïeve man was. Beiden hadden gelijk.
No comments:
Post a Comment