Monday, August 15, 2005
Naar het museum. Les 2.
Museum Hombroich.
Bij uitgeverij Keesing verscheen in 1938 het boekje "Hoe men NIET moet schaken"van S.Landau, met een voorwoord van Euwe. Ideale lectuur voor de wachtkamer en de trein, binnenzakformaat en het leest als een roman. Landau is ongewenst toehoorder van de piano-oefeningen van het zoontje van zijn bovenbuurman. Het probleem is dat het bij het buurjongetje ontbreekt aan het noodzakelijke inzicht zijn fouten te verbeteren. Landau (ex- kampioen van Nederland) wijst ons schakers op onze steeds weer terugkomende fouten. Zo maken ook sommige museumbezoekers steeds weer dezelfde fouten. Daarom vandaag les 2.
Het absolute ultieme FOUTE museumbezoek zagen Erica en ik in 1991 of '92 onder onze ogen gebeuren, zonder dat we konden ingrijpen. Lieve, intelligente Amerikaanse vrienden logeerden bij ons. Iedere dag hadden wij zeer aantrekkelijke programma's, van Museum Hombroich bij Neuss tot het Groninger Museum en van Schokland tot Giethoorn.
Toch ontbrak er nog iets leek het hun: De Nachtwacht. Daar konden wij in voorzien, wij prezen hun keuze van de grote Rembrandt, maar ik moest hen toch wijzen op mogelijke tegenslag: Amsterdam, augustus, Rijksmuseum en dan de Nachtwacht je hebt dan de hele wereld in je nek. Toen ik ook nog probeerde te vertellen dat Erica en ik vonden dat Rembrandt schilderijen had gemaakt die wij veel mooier vonden dan de nachtwacht en dat er dus wel alternatieven waren, begrepen zij hoe laat het was. Hier zaten twee lieve Hollandse vrienden, maar van kunst begrepen die echt niets. Mooier dan de Nachtwacht, zo bont had nog niemand het ooit gemaakt. Het werd Amsterdam, in de rij, foto's en nog eens foto's met alles er op en er aan. Met een enorme energie draaide het foto-circus met ook fotografen uit het publiek natuurlijk. Met de grootste moeite moest ik me bedwingen om te vragen of zij het schilderij nou ook hadden gezien, maar aan de blik van Erica wist ik dat ik dan een klap zou krijgen dus dorst ik dat niet. Met volgeschoten films keerden zij 's avonds zeer tevreden huiswaarts. De American way of live. ZO MOET HET DUS NIET. Wordt vervolgd. In les drie hoe het wel moet.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment