In 1968 begonnen Erica en ik rondom Deventer te zoeken naar een plek om een huis te bouwen. Toen we op een zondagmiddag, voor het eerst, Gorssel binnenreden werd ik gelijk bekeurd. Meer dan 50 km/uur, nooit meer heb ik in de volgende 37 jaar op die plek politie aangetroffen. Die Joppelaan is hartstikke donker en je bent al blij als je ziet wat er op de weg rijdt en tussen die beuken had ik geen 50 km bord gezien, maar ik vond het wel een mooie laan. Gorssel werd een topkandidaat toen we midden in het dorp een wei met koeien en een treurwilg ontdekten. In 1970 begonnen we op een andere wei (aan de Douglaslaan, de Thuyalaan bestond nog niet) te bouwen. De koeien liepen om de bouwplaats heen!
Toen ik begin jaren negentig met Piffin naar het dorp fietste stopte ik bij de koetjes en de treurwilg. De katjes van de treurwilg, de zaadbolletjes van de paardebloem, maar ook het wezen van de koe, alles kreeg aandacht. De keer daarop riep Piffin bij het naderen van de dorpswei, "Kijk Opa, de Verdrietboom!".
No comments:
Post a Comment