Uit Gorssel, Amsterdam en Harfsen.

De vis die ik in het ziekenhuis van Wil kreeg is aangekomen bij de Prinses en dat is de beste bestemming zo te zien.
Het lukt me de laatste dagen niet mijn lichaam als autonoom object met rust te laten, ik was te veel voor controles in het ziekenhuis. Door een val heb ik er nu twee wonden bij die ’s morgens en ’s avonds verzorgd worden door de zusters van Sensire, die kan ik voorlopig niet missen.
Tegen de jeuk tijdens een allergieaanval heb ik nu een piepklein pilletje, Hydroxyzine HCL 25 mg. Ik mag er 5 per etmaal maar gebruik er hoogstens 1 of 2 per nacht, het pilletje maakt mij bijna bewusteloos.
De Beatrixschool in Harfsen start weer met twee plusgroepen, Maaike de coördinatrice neemt mijn les over tot december en dan hoop ik zelf weer iets echts te doen.

De VIS won bijna.

Vanmiddag in Epse weer een mooi concert gehoord. De sprookjes van Maurice Ravel vond ik het leukste, het meest sprankelend. Ze werden eerst in het Frans en daarna in het Nederlands voorgedragen. De belangstelling was groot er moesten veel stoelen bij.
De eerste foto is van de vis die Wil voor me meebracht bij haar bezoek maandag in het ziekenhuis, die had ook succes bij alle zusters. Zondagavond werd ik opgenomen in het ziekenhuis en vrijdag mocht naar huis omdat de zusters me komen verzorgen.
Ik krijg nu driemaal per dag wondverzorging van het team zusters van Sensire, een geweldig team.
Dankzij deze vrouwen kan ik zelfstandig blijven wonen, er is dus ook veel goed geregeld in ons land.
De vis van Wil moet naar de prinses in Amsterdam, voorlopig hangt ie hier en ook nu is hij weer een succes bij alle zusters. Klik op de foto's en het programma.

betere berichten

Een wat prettiger plaatje bij een prettiger bericht. Willem voelt zich stukken beter dan gisteren, hij heeft drie zakjes bloed gehad, en dat scheelt enorm. Hij kan zijn vingers bewegen, zijn hand is niet meer opgezet, en de wond geneest goed. Hij hoopt stiekem dat hij dit weekend naar huis mag.

Dringend Verzoek

Op verzoek van Willem een zo gruwelijk mogelijk plaatje. Willem belt me gelukkig vaak met verzoekjes, zo heb ik ook nog het gevoel dat ik wat doen kan. Zijn tweede verzoek van vandaag willig ik dan ook graag in. Het is een oproep. Een Zeer Dringende Oproep, in zijn woorden. De Dringende Oproep ging met krachttermen gepaard, dus het is hem ernst. Als jullie hem bellen, of als jullie bij hem op bezoek gaan in het ziekenhuis, wat allebei zeer gewaardeerd wordt, zeg dan NIET, NIET, ik herhaal NIET, dat hij zo goed of opgewekt klinkt, of er goed uitziet!! Willem zei, ik ben (krachtterm) bijna dood, en dan gaan ze zeggen dat ik er goed uitzie!

Plaatje: Francisco Goya, Saturnus die zijn zoon verslindt.

Pietermanvergiftiging

Deze blogpost is niet door Willem geschreven, want hij ligt in het ziekenhuis. Ik ben Willems schoondochter Eliane. De Pietermanvergiftiging blijkt ernstiger dan we hoopten. Willems hand zag er al niet fraai uit, dat hebben jullie op dit blog kunnen zien, maar dit weekend begon zijn lichaam ook te zwellen, en de thuiszorg vertrouwde het niet. Hij was ook erg ziek van de vergiftiging, en hij kon zijn evenwicht niet meer goed houden, dus dat was geen doen. Hij ligt nu met zijn hand omhoog in een soort mitella en hij wordt goed in de gaten gehouden. Willem is altijd blij met telefoon als hij in het ziekenhuis ligt: 0570711669.

Esther, Peters en het ongelooflijke.

Nadat ik over de Pietermannen had geschreven werd ik heel beroerd en werd mijn linkerhand dikker en dikker en pijnlijker. Peters, huisarts in opleiding, liet mijn bloed onderzoeken constateerde een forse infectie en startte een antibioticumkuur.
Maar… toen kwam vrijdagmorgen mijn thuiszorg Esther. Als brandweervrouw ging ze bij het zien van mijn hand op zoek naar de brandhaard en toen Peters kwam werd hij bedolven onder documentatie over de gevaren van de Pietermannen tot en met amputaties van de vergiftigde ledematen. Peters belde het gifcentrum en ja hoor de (dode) Pietermannen hebben me op drie plaatsen te pakken gehad.
Nu begrijp ik waarom ik deze vis nog nooit gezien had. Hij mag alleen gefileerd (met rubber handschoenen!) verkocht worden en dat wist onze visboer hier niet.
Die twee Pietermannen zijn inmiddels de duurste vissen die ik ooit gekocht heb, gelukkig betaalt Menzis de rekening.

Pietermannen.

Gistermiddag op de markt zag ik bij de visboer twee vissen liggen die ik niet kende. ‘Wat zijn dit voor vissen?’ vroeg ik. Na onderling beraad besloten de drie vrouwen van de kraam tot “Pietermannen”. Twee mooie slanke vissen van ca. 40cm lang, samen ruim 500 gram, voor 5 euro, ik kocht ze onmiddellijk.
Wikipedia: De grote pieterman of gewone pieterman (Trachinus draco) is een vis van de familie van de pietermannen die vooral voorkomt in de Middellandse Zee.
Ik heb ze met verse rozemarijn en thijm in aluminiumfolie ingepakt en 10 á 15 in de oven gebraden.
Prachtig stevig, heel sappig vlees en heel lekker! Voor de Pietermannen laat ik de bekende vissoorten staan in het vervolg.

Oud?

Eindelijk weer eens een schaakdiagram.
Gisteravond na een lange schaakstilte (van mij) gingen Gerard, Eric en ik als de nieuwe kopgroep van het derde team van Pallas naar Almen. Hebben wij als eens in een derde team van een club gespeeld? Worden we oud? In ieder geval neemt onze leeftijd toe en daalt onze rating.
Wij speelden gedrieën tegen een gemiddelde leeftijd van 75 en waren zelf gemiddeld 69. Gerard mocht tegen Van Rikxoort die 89 is (speelt dam, schaak en bridge, zwemt, fietst) en ziet eruit als iemand in de zeventig.
Ik had de eer aan het eerste bord te spelen, Gerard aan het tweedebord won snel en overtuigend, Eric aan het derde bord was geen moment in gevaar en gebruikte zijn bedenktijd, zoals we hem kennen voor het archiveren van de partijen van zijn teamgenoten.
Zelf moest ik wachten tot ik (diagram) 32. Te1-e7, … kon spelen en won. Alleen ons zesde bord verloor, zodat we met 5-1 wonnen.

Mantelzorg.

Klik op de brief voor leesbaarheid.
Zojuist ontving ik van de Sociale Verzekeringsbank een brief, waarvan hier de aanvang. Ik moest onmiddellijk aan de (mislukte?) opa en omaregeling denken waarbij die betaald werden voor het op de kleinkinderen passen.
Dit vind ik echter nog veel onaangenamer. Ik heb geen mantelzorg en ik wil die ook niet. Met een beetje ander karakter is het een klein kunstje om een vriendin 250 euro te bezorgen, ook als je de rest van de brief en voorwaarden leest. Het is moeilijk te geloven dat niemand hier mee zal frauderen.

Gorssel op de schop.

Vandaag vertrok ik 7.30 uur van huis.
Dat huis ligt nu geregeld achter putten en zandbergen, heel Gorssel lijkt op de schop te gaan. Het regenwater in Gorssel komt op een aparte riolering en dat is beter voor het milieu.
Het milieu op de weg naar Deventer was niet geweldig, ik had een afspraak om 8.00 uur voor het aanmeten van steunkousen, maar kwam om 9.00 uur aan.
De afstand zal 7 km zijn, dat komt op een snelheid van 4,6 km/uur!
Ze wilden me toch onmiddellijk helpen, volgende week krijg ik de steunkousen, zodat ik nog een poos de zusters alleen al voor die kousen ’s morgens en ’s avonds nodig zal hebben.
Het team zusters van Sensire dat voor me zorgt is geweldig en ik prijs me zeer gelukkig met hen.
Morgen en overmorgen zal ik ook nog even met mijn fysieke toestand bezig zijn en ik hoop dat cardiologie me iets wijzer kan maken, maar dat wordt wel steeds moeilijker.
Gelukkig ga ik vanavond met Marian uit eten en zal ik een heerlijke avond hebben.

Een operatie.

Woensdagmorgen bracht Clementine me naar Zwolle. In mijn rolstoel werd ik door haar naar alle onderzoeken gereden die vooraf gaan aan een operatie, in dit geval het vervangen van mijn ICD+pacemaker. Dankjewel Clementine, ik hoop dat je nu geniet van je vakantie bij je vrienden in Domborg.
Hoe verging het mij daarna?
Na het intakegesprek en de planning, ik zou om 13.30 geopereerd worden, kwam de chirurg.
Onmiddellijk zag ik dat er iets mis was. Hij was woedend.
Eigenlijk wou hij zeggen/schreeuwen:
“Hoe krijgen jullie het daar in Deventer in je malle hoofden om deze patiënt naar mij te sturen om te opereren?”
In werkelijkheid zei hij: “meneer Duvekot, weet u dat u ernstige bloedarmoede heeft en de cijfers van uw bloedcellen veel te laag te laag zijn?” Ja, dat wist ik maar al tegoed! “Onder zulke omstandigheden opereren wij niet, hebt u dit allang?”
Ik heb hem toen mijn geschiedenis geschetst en hij is met mijn internist dr. Kessels gaan bellen, om 16 uur werd ik geopereerd.
Het is voor velen een beetje vreemd en ongeloofwaardig, maar ik vind zo’n operatie, met een plaatselijke verdoving, meestal interessant en zelfs leuk om mee te maken en zeker niet vervelend.
Zo ook deze van woensdag.
Een perfecte operatie. Rechts van me een vrouwelijke technicus van Guidant die de oude en nieuwe ICD/pacemaker regelde via haar computer. Zij deed dat zo goed dat ik de overgang van de oude naar de nieuwe niet heb gevoeld. Dat was de vorige keren niet zo.
Links van me de chirurg en daar omheen de assistenten. Alles liep optimaal en om vijf uur was ik alweer op zaal. De eerst foto is gemaakt tijdens bezoekuur ’s avonds en op de ander zie je mijn oude machientje en mijn nieuwe pasje dat ik altijd bij me draag.
Donderdagmiddag kreeg ik een uitbundig welkom thuis van Wil en Janny met grote boeketten bloemen.