Sportverlag Berlin.

Tijdens “De Koude Oorlog” gaf Sportverlag Berlin heel goede schaakboeken uit. Naar westerse begrippen zeer goedkoop. Ik kocht ze wanneer ik ze tegenkwam alleen al vanwege de kaften! Prachtige tekeningen van Erika en Peter Baarmann.
Vandaag stond Erika Sziva met een boekenstand in de speelzaal te Dieren. Tussen al die honderden boeken herkende ik natuurlijk het enige boekje met een kaft van Erika en Peter Baarman. Vandaag had ik gewonnen en mocht dus zeker die Verflixte Fehler kopen bij Erika.
Ik ontmoette Erika misschien wel 15 jaar geleden voor de eerste keer in dezelfde sporthal tijden het Nederlands kampioenschap voor vrouwen. Ze zat in een hoekje te huilen. Mannen zijn weerloos tegen huilende vrouwen en ik ging dus bij haar zitten. Erika was nog niet lang in ons land en zeker de sterkste vrouwelijke schaker in dat kampioenschap ze stond ook bovenaan. Een groepje vrouwen, echt niet allemaal, had een protest ingediend bij de organisatie over het meespelen van Erika die oorspronkelijk uit Hongarije kwam. Natuurlijk won Erika maar het protest heeft toen nog wel de kranten gehaald.
Vandaag was ik redelijk snel klaar en won vrij gemakkelijk. Net als bij mijn vorige winstpartij was mijn tegenstander ongeveer dertig en had een hogere rating. Twee omstandigheden die volgens Eliane heel gunstig voor mij zijn, hij denkt ‘ik ben sterker (op papier) en zal dus die ouwe eens even oprollen!’
Ondanks dat ik geen 50% score heb speelde ik niet slecht: 2 gewonnen, 3 remise en 4 verloren. In alle partijen had ik tegenstanders die een veel hogere rating hebben en mijn TPR (Toernooi Prestatie Rating) is dan ook hoger dan mijn eigen rating zodat die zal stijgen.

Calcata.

Van Gerard ontving ik gisteren een mailtje:
“Ik heb vandaag genoten van Eliane's tekening van het mannelijk apparaat, compleet met halo en rozenkrans. Zet hem op morgen!”
Voor Eliane en mij een aanmoediging lijkt me. Eliane kan alle opdrachten nauwelijks aan en ik kan mijn tegenstanders niet allemaal matzetten. Bedankt Gerard voor je steun in de rug. Gerard heeft kennelijk op internet gezien dat ik gisteren verloor evenals Jan Nagel. Nagel en Gerard kennen elkaar nog van hun gymnasiumtijd.
Wil ik weer op een 50% score komen dan moet ik vandaag en morgen winnen, dat lijkt me niet eenvoudig maar ik zal mijn best doen. Ruud speelde gisteren remise.
Niet NRC lezers zullen zich misschien verbazen over de rots met het dorpje Calcata en het daarbij hangende “mannelijke apparaat”. Helaas, ik moet weer gaan schaken en ik weet trouwens ook niets van de heilige voorhuid van Jezus die in de rots van Calcata verborgen lag!
Klik op de tekening voor een vergroting.

De Russen.

Gisteren was in Monopolytermen “Terug naar AF”. Ruud verloor en blijft op 3 punten, onze bekende Nederlander Jan Nagel verloor “gelukkig” ook en staat net als ik op 2½ punt.
Mijn verlies moet ik even toelichten en heeft met mijn stokpaardje “de vrije wil” te maken. Voor mijn laatste zet gaf ik de neuronen in mijn hersenen de opdracht: zet de loper van c8 op e6, mijn tegenstander dacht net als ik en was de consequenties van die zet al druk aan het berekenen. Tot mijn grote verbazing zag ik echter dat de loper op f5 verscheen. Ik keek versuft naar mijn loper op f5 en gaf op want ik stond plotsklaps verloren. Dus toch geen vrije wil! Ik had het kunnen weten want twee zetten daarvoor deed het neuronennetwerk ook niet wat ik wilde: mijn klok werd niet ingedrukt nadat ik mijn zet had gedaan. Dat is een automatisme voor een schaker en wordt zonder nadenken door het centraal zenuwstelsel gedaan. Deze eigen actie van mijn muitende neuronen (werk weigeren) kostte me 25 minuten!
Voor mij was gisteren dus een historische schaakdag met als thema 'Bestaat de eigen zet?’.
Vroeger in die mooie oude tijd bijvoorbeeld tijdens de ‘koude oorlog’ wisten “De Russen” het antwoord op mijn vraag. Ze brachten voor een match om het wereldkampioenschap een heel team paragnosten/psychologen mee en plaatsten die op de voorste rij in het publiek om eigen acties van de neuronen te voorkomen. We kunnen nog steeds van “De Russen”leren!
Op de foto probeert mijn rechterhand een zwarte loper op e6 te zetten maar de loper is al boven f5!

Isabelle in Joppe.

Vandaag deed ze Joppe aan, ik was erbij en mocht haar fotograferen. Haar leeftijd duiden we nog aan in weken: vijf.
Pa heeft geen borstvoeding, maar als je zo'n dorst hebt is dit ook prima.

Prestaties.

In het Open Kampioenschap van Nederland 2008 in Dieren is het zesrondig toernooi vandaag beëindigd. Veel Pallas schakers speelden mee. De beste prestaties leverden Carla en Gerard met respectievelijk een TPR (Toernooi Prestatie Rating) van 2142 en 1990. Vooral Carla was deze week in een “bloedvorm” met driemaal winst en driemaal remise. Haar TPR lag 360 punten boven haar huidige rating die dus echt veel te laag is, de KNSB zal die flink moeten verhogen.
Ruud en ik spelen in de Resevegroep A en daarin spelen we 9 ronden. Na 5 ronden heeft Ruud 3 en ik 2 ½ punt, in mijn geval driemaal remise eenmaal winst en eenmaal verlies.
In Zaterdag &cetera vandaag een grote tekening van Eliane over het einde der tijden, er zijn altijd mensen geweest en zeker ook nu nog die tijdens hun leven het einde van de wereld en de mens verwachten. Zelf voorspel ik alleen het einde van ons schaaktoernooi voor aanstaande donderdag.

Een Russische aanspanning en een bekende Nederlander.

In de serie Economie van een dorp tekende Eliane het plaatsje Mednoje aan de Wolga. Klik op de tekening om te zien wat zij allemaal “zag”. Leuk dat ze op de voorgrond een Russische aanspanning tekende. We kennen die allen wel van de troika waarin het middelste paard onder een houtenboog (de duga) loopt. De duga is aan beide kanten verbonden aan het lamoen en het paard heeft net als bij ons een gareel waarmee het trekt. Ook dat kun je bij Eliane zien. Michiel Krielaars beschrijft in het bijgaande artikel de toestand voor de mensen in het dorp, die is niet zo best.
Donderdag deed Ruud wat we hoopten, hij versloeg op niet mis te verstane manier Jan Nagel. De bekende Nederlander werd van het bord geveegd!
Zelf verloor ik donderdag en speelde gisteren remise. Doordat ik na de opening een stuk offerde voor twee pionnen werd het een spannende partij waarbij mijn tegenstander later een tegenoffer bracht om overeind te blijven.

PARING.

Arpad Elo.
In Dieren speel ik in de Reservegroep A van het Open Nederlands Schaakkampioenschap. Dat is een groep van 114 amateurschakers. Hoe is het mogelijk om deze mensen onderling, in negen ronden, zo tegen elkaar te laten spelen “te PAREN”, dat de “sterkste” de eerste prijs wint?
Dat is onmogelijk! Wel is mogelijk om na negen ronden de “WAARSCHIJNLIJK” sterkste aan te wijzen. De Hongaare professor Arpad Elo heeft daar in de vorige eeuw een prachtig wiskundig model voor bedacht. Hij was natuurkundige en astronoom maar is met zijn “Elo rating systeem” beroemd geworden en voor de schaakwereld van geweldig belang. Elke dag krijgt de computer de uitslagen van de 57 partijen van mijn groep met de “rating” van de spelers en maakt de “waarschijnlijk” beste “paring”.
Na twee remises moet ik(1755) morgen in de derderonde tegen de mij niet bekende schaker Olaf Schoonenberg (2005). Mijn vriend Ruud Winkel(1870) speelt morgen tegen de bekende Nederlander Jan Nagel(1925), dat wordt voor hem een prestigekwestie. In het Corustoernooi in Wijk aan Zee enkele jaren geleden won Ruud van Jan Nagel. Ruud en Nagel wonnen en verloren een partij in de eerste twee ronden en hebben dus net als ik en Schoonenberg 1 punt.
Volgende week donderdag weten we dankzij Arpad Elo wie van onze groep “waarschijnlijk” de beste prestatie leverde.

Prinses in Joppe.

Klik op de foto's en de tekening.
Gisteren was er Isabelle, Eliane met Vejer de la Frontere en ook nog Karadzic. Je zou denken dat mijn hersenen het daar wel druk genoeg mee hadden. Nee, bijna vijf en een halfuur vanuit 'De versnelde Draak van het Siciliaans' achter het schaakbord . De schaakpartij was mijn vrije keus die echter niet bestaat volgens de neurologen. Een drukke dag dus. Maar het bezoek van de oma van Isabelle met nieuwe foto’s maakte alles goed. Zelf zal ik tot zondag moeten wachten om de kleine prinses te zien. Ze komt dan naar Joppe. De verwachting is dat er filevorming op de Huzarenlaan zal ontstaan. Gelukkig mag ik vooraf komen en kan ik dan voor de file naar huis.
De schaakpartij eindigde in een toreneindspel dat remise werd, het duurde wel twee uur (na mijn remiseaanbod) om mijn tegenstander, die op papier(hogere rating) sterker is, daarvan te overtuigen.

Schaken aan de Wolga.

Klik op de foto.
Vanaf morgen schaak ik t/m 31 juli in Dieren, zondag heb ik een vrije dag. Dolgraag zou ik in dit unieke ‘Museum voor satire en humor’ in het plaatsje Kos’Modem’Yansk aan de Wolga spelen. Het dorp ligt maar ongeveer 4 graden noordelijker dan wij, maar wel op ruim 46 graden oosterlengte. Een intrigerende foto die Eliane op haar zoektocht naar dorpjes aan de Wolga tegenkwam. Kleindochter Piffin (in Toronto) deed het vertaalwerk voor me en zoon Thijlbert (in Alice Springs) zei me dat het goed was. Thijlbert geeft ook duidelijkheid over de stichter Ostap Bender van het museum.
Over het waarom van het prachtige schaakbord moeten we zelf fantaseren.

Groeten uit Gorssel.

De toestand in Gorssel vanmiddag om ongeveer15 uur.
Voor de foto's van de Lakenvelders stond ik op de Lindelaan, links zie je een stukje van de Esdoornlaan. De wei middenin het dorp ligt aan deze twee bomenlanen.
De derde foto nam ik vijf minuten later ook middenin in het dorp. Het jong is al groot maar krijgt nog volledige verzorging.
Bij de pinken (ze zijn van het vorige jaar) kreeg ik even zon. Pinken zijn puberkoeien, geen kalf meer maar ook nog geen koe, tieners dus. Door een kalf worden ze koe. De uiers geven een duidelijke indicatie, die zijn bij deze twee nog maar nauwelijks te zien.
Toen Erica en ik met de kinderen in 1970 op een zondagmiddag deze taferelen middenin Gorssel zagen besloten we hier bouwgrond of een huis te gaan zoeken.
Klik op de foto's voor een vergroting.

Brazilië

Een koffiebaron met vrouw, kind en huishoudster op zijn 300 hectare groot landgoed in Vassouras. Eliane tekent de vergane glorie van de 19e eeuw toen hier 200 slaven aan het werk waren op de koffieplantage en 20 slavinnen in huis en keuken. Volgens de reportage van Philip de Wit in het NRC Handelsblad rekt het toerisme het leven van de Braziliaanse koffieplantages. Het einde van de slavernij werd in Brazilië het einde van een bloeiende economie. Ze, de koffiebaronnen die hun titel kochten, hebben het daarna niet goed aangepakt als ik de reportage begrijp. Tenslotte drinken we wereldwijd koffie en is de Braziliaanse uitstekend.
Klik op de tekening.

Een Marlies Dekkers.

‘I dreamed I entered the Royal Garden in my Maidenform bra.’ Wie herinnert zich deze advertentie? Ik denk uit de jaren vijftig. Toen noemden we de vrouw van de foto een mannequin nu heet ze een model.
Vriendin Marian was vorige week voor allergieonderzoek bij haar huidarts in het ziekenhuis. Vele stoffen enz. waren al onderzocht. Haar ‘Marlies Dekkers’ zou toch verdorie niet sneuvelen? Nee, die gelukkig niet maar wel haar lerenschoenen met hoge hakken en ze draagt zo graag hoge hakken (allergisch voor het chroom in het looiproces). Haar huidarts: “Lieve Marian als jij ergens binnenkomt met je Marlies Dekkers heb je helemaal geen schoenen nodig hoor!”
Dat is nog eens morele ondersteuning van je arts!

Schaken in Javaherdeh?

Woensdagmorgen.
Eliane tekende voor het NRC Handelsblad het Iraanse bergdorpje Javaherdeh. De beschrijving van Thomas Erdbrink van het dorp komt niet overeen met de voorlichting van George Bush. De “As van het kwaad” waarop Javaherdeh volgens Bush zou liggen blijkt de weg van de verandering en ontwikkeling, geen atoomwapens maar de glasvezelkabel en een skipiste.
Saleh Mousavi-Jannati op de veranda van zijn moskee: “Het zou het beste zijn als het hele dorp glasvezel zou krijgen voor supersnel internet.”
Als het dorp zo doorgaat moet ik naar Javaherdeh voor mijn schaken in plaats van naar Dieren. Vanaf volgende week dinsdag hoop ik daar weer 9 dagen te spelen, partijen van maximaal 6 uur. Ik hoop maar dat ik niet in zo’n ‘zwoegpartij’ van 6 uur terechtkom want dat is met mijn conditie nou net mijn zwakke punt.

Zwaargewichten.

Klik op de foto's.
Gisteren nieuws over een fusie in de bierwereld. Her NRC Handelsblad bracht een prachtige foto van een zesspan Clydesdales dat het stadion van de ST. Louis Cardinals binnen dendert.
De Clydesdales is een Schotsras dat special gefokt is om in Schotland zware kolentransporten te trekken. Het is een kruising van de Engelse Shire en de Belgische koudbloed.
De Shire is een van de oudste paardenrassen en het grootste paard dat we kennen. Er komen hengsten voor met een schofthoogte van meer dan 1.95 meter.
Is de Shire zeer populair in Engeland, de Clydesdales is dat in Amerika en vooral als mascotte van Budweiser. Hier de Shire volgens Eerelman.

Dieren.

Kinderen en dieren kan ik niet weerstaan. Volgens Erica had ik veearts moeten worden. Sommigen houden wel van katten en niet van honden of een paard is wel mooi (edel) maar een koe weer niet, ik heb dat niet zo. Elke hond is anders en idem elke kat. Toen mijn ouders begin vorige eeuw in de Haarlemmermeer polder als piepjong stel een boerderij begonnen had hun eerste paard een relatie met een kip. Als dat paard van het werk terugkwam kwam de kip onmiddellijk aanvliegen. Het paard, een Gelderse merrie liet de kip zelfs toe in haar voerbak. Dikwijls zat de kip ook op de rug van haar vriendin.
Gisteren was ik even bij Peter in Raalte, Emmy blafte de hele buurt bij elkaar om te laten zien en horen hoe een goede waakhond ze is. Ik zei nog tegen haar dat ze binnen vijf minuten zou staan te flikflooien om nog meer aai te krijgen van mij, ja dat duurde inderdaad geen vijf minuten.

Umwandlungen.

Gisteren was er een feestelijk afscheid van Ruud en Anneke. Ze wonen al in Duitsland, het nummerbord van hun auto is al Duits maar nu is dan ook met een etentje, toespraken en cadeaus hun Umzug definitief geworden.
Gelukkig zal vooral ook door het schaken Ruud hier geregeld terugkomen en moeten wij maar eens aan een weekendtoernooi in Papenburg meedoen.
Toevallig beschreef ook gisteren het NRC Handelsblad een ‘Umwandlung’ in Duitsland. Het toen nog feodale dorpje Diepensee bij Berlijn werd in 1934 door Karl Wrede voor 2,3 miljoen rijksmark aan de vliegtuigfabrieken Henschel & Sohn AG verkocht! Vanaf dat moment zijn er voor de inwoners alleen maar enorme veranderingen geweest, nu is het hele dorp op de schop genomen en verplaatst.
Eliane maakte de illustratie, ik geef haar vanaf mijn blog een tip: je fans hier willen er mensen bij want vooral daaraan herkennen ze jou direct en dat vinden zij (en ik) heel leuk.

Isabelle.

Klik op de foto.
Vandaag een briefkaart met foto’s van Isabelle ontvangen. De foto spreekt voor zich. Haar oma schreef me ook maar ik ben bang dat ze Joppe aan het vergeten is.
In Oosterbeek verloor ik vandaag. Het eindresultaat is 3x winst, 1 remise en 1x verlies dus 3½ uit vijf. Een positieve score waarmee ik in de prijzen val. Iedere sporter wil niet verliezen zo ook ik vandaag.

The Warders.

Vandaag remise gespeeld in Oosterbeek. Na 27 zetten kwamen we in een toreneindspel dat ik te vroeg remise gaf, maar ik was ook te moe om dat echt goed uit te spelen en te winnen. Ik had met zwart een pion meer. Over toreneindspelen zijn verschillende beroemde handboeken geschreven.
Op de foto twee ‘warders’ van The Lewis Chessmen. Dat zijn de oudste in Europa gevonden schaakstukken. The warders zijn daarin onze torens. Het British Museum in Londen is in het bezit van de originele stukken die van walrusivoor zijn gemaakt.

'Door de klok gaan'

Vandaag maar geen schaakdiagram. Ik won omdat mijn tegenstander op de 40ste zet ‘door zijn klok’ ging. Een moeilijke partij, direct na de partij dacht ik dat ik had moeten verliezen maar na naspelen op de computer ben ik toch wel tevreden. Een schaaktechnisch eerlijker resultaat was remise geweest. Op de klok verliezen is zeldzaam, maar zonder klok spelen kan echt niet. Ik moet meer tevreden zijn met mijn winst, misschien bij Rita in de leer en ‘trots zijn op ...’!
De tekening is de illustratie van Eliane gisteren bij een artikel over het dorpje Saint-Nazaire-Le-Désert in het NRC Handelsblad. Waarom heeft ze daar Monopoliespelers in plaats van schakers getekend?

Bloemen en schaken.

Esther deed gisteren niet alleen het huis maar ook de tuin. Op de foto het grootste deel van haar werk.
Ik mag/moet natuurlijk alleen aan schaken denken. Dat ging me al beter af dan gisteren, toen won ik omdat mijn tegenstander het slechter deed dan ik. Vandaag won ik omdat ik het beter deed dan hij. Er is dus progressie, ik zal mijn best doen. Als team deden we het niet geweldig:
Carla, Stephan en Gerard remise, Ruud en Jan verloren.
In de diagramstelling kon ik met zwart hardhandig toeslaan met 34...., Txf1 en wit gaf het op.

Schaken.

Tot en met vrijdag ben ik in de schaakwereld. We spelen met ongeveer 150 schakers, ouder dan 50, in Hotel de Bilderberg in Oosterbeek. Voor het eerst is er ook een speler van de Filipijnen.
Carla en ik wonnen (een makkie zei ze), Gerard, Ruud en Stephan maakten remise en Jan verloor. Eigenlijk hoort Ruud niet in dit rijtje van Pallas spelers want hij speelt nu voor een Duitse club, maar vrijdag nemen we pas echt afscheid met een etentje en toespraken dus hij mag er nog wel bij.
Op het plaatje de stelling waarin mijn tegenstander, met zwart aan zet, opgaf. Bij het naspelen was ik niet enthousiast over mijn spel ik zal het morgen beter moeten doen. Gewonnen omdat zwart gewoon slechter speelde.

Deventer op Stelten.

Gistermiddag met Laura en Annelot naar Deventer op Stelten. Ik werd opgehaald en rondgereden in mijn rolstoel door Annemarie, Joop en een vriendin van hen.
Annelot en Laura zijn vriendinnen zoals uit de foto’s blijkt en zitten in dezelfde klas.
Verschillende spectaculaire acts hebben we gezien maar Deventer trekt elk jaar zoveel publiek met deze dag dat we soms alleen tegen een haag van mensenruggen aankeken.
Ons doel dat de meisjes zouden genieten is goed gelukt, maar mijn traplift waar ze beiden in konden kan zeker wel concurreren met de stelten. Tip: niet mijn fout maken dat je niet direct ziet dat Laura nu kort haar heeft! En let op hun mooie nagels.
Klik op de foto's voor een vergroting.

Dahlia's.

Een foto voor Thijlbert en Kate.
Toen Kate en Thijlbert hier in mei waren hebben zij een stukje tuin ‘ontgonnen’ en daarin dahliaknollen geplant. Vandaag de eerste bloem, aan de knoppen te zien komen er nog veel meer. De dahlia’s is moeilijk hier want dan moet je echt heel veel slakkenkorrels (gif) strooien. Slakken zijn dol op de hosta en de dahlia en Erica had altijd moeite met gif, meestal gebruikte ze te weinig. Ik heb tenslotte maar een hele bus korrels gestrooid.

Kreeft.

In de serie over de economie van het dorp (NRC Handelsblad) schreef Frank Kuin gisteren over het Canadese dorpje Souris, Eliane maakte de illustratie.
Het dorp dankt zijn naam aan een muizenplaag in de achttiende eeuw. Door de vergrijzing en het wegtrekken van de jonge Canadezen naar de grote steden haalt de plaatselijke kreeftverwerker Ocean Choice zijn werknemers uit Rusland en China. Het dorp leeft van de kreeftenvisserij, dit jaar is er een prima vangst maar de recessie in de VS drukt de prijs van de kreeft omlaag van 6 naar 4 à 5 dollar per pond.
De kreeften herinneren mij aan 1989 toen Erica en ik onze vrienden Sjanat en Flora in Northhampton MA in de VS bezochten. We moesten met hen een tweedaags bezoek aan de familie van Flora in Maine brengen. In Maine (bekend om de kreeftenvisserij) moesten we kreeft eten. Een neef van Flora had ter ere van ons bezoek die ochtend een prachtexemplaar gevangen. Het dier moest eerst door ons bewonderd worden voordat het de pan inging. Eerst zo’n prachtig dier zien en dan opeten had ik Erica graag willen besparen.

Twee weken.

Klik op het plaatje.
Twee weken geleden is ze geboren, vandaag dus feest. De Oma (via de moeder) is de “voorheen, eenvoudige boekverkoopster uit Zutphen”. Vanmorgen sprak ik haar telefonisch ze is zeer gelukkig in Amsterdam. Toch ga ik proberen haar weer naar Joppe te lokken, maar tegen Isabelle kan natuurlijk niemand op.
Ik wacht op de eerste foto's.

Kindermiddag.

Gisteren (woensdag) had ik met hulp van Esther een kindermiddag. Het programma:
1. Redding van een vrouwtjesmerel uit het net van de rode bessenstruik.
2. Bezoek aan het speelgoedmuseum in Deventer.
3. IJs bij Talamini.
4. Pannenkoeken en speeltuin bij restaurant De Zevensprong.
Het was gisteren bloedheet hier in Gelderland maar dat voelden alleen Esther en ik?
De kinderen? Ja, die kun je steeds weer meekrijgen door ze het volgende programmadeel voor de neus te houden. Na deel 4 gaat dat niet meer op maar dan is er gelukkig Esther, zij kan als (jonge)veteraan gewoon een bevel geven, en dat werkt!
Met deze groep hoop ik nog dikwijls op stap te kunnen, zelfs bij 32 graden gaat dat met groot sucses.
Klik op de foto's.
Tot donderdagmorgen 9 uur bij ons is het bij de Bloggercomputer in de VS nog woensdag. Ik schrijf soms vóór 9 uur 's morgens op mijn blog.

Het dorp.

Hier 10 van de mooie 19 lucifersdoosjes van Eliane die het NRC Handelsblad gisteren afdrukte bij een artikel over de economie van Polen.
De krant maakt een zomerserie over de economie van het dorp en ik vind de eerste twee stukken zeer goed en dat ligt niet alleen aan de fraaie illustraties van Eliane.