Wat nu?

De zondagmiddag op de Velhorst en vooral de ontmoeting met Ann-Sophie Lehmann, waar ik op mijn blog over schreef, heeft onvoorziene gevolgen.
Wat is het geval? Erica en ik hadden voor verschillende muziek onze eigen lievelingsvertolkers, bijvoorbeeld: Kathleen Ferrier (foto) voor de vertolking van Schuberts "An die Muzik", Renée Fleming voor "Du bist die Ruh", Cecilia Bartoli voor Vivaldi, Précardien voor "Der Leiermann" van Schubert. Ik had Callas ook dikwijls, zeker voor Norma. Als je Callas in Bellini's Casta Diva, met op de achtergrond het koor, hoort smeken om haar minnaar te laten leven dan sleurt ze je als in een draaikolk mee in haar wanhoop! Voor de Bach Cantates hielden we het op Nikolaus Harnoncourt en zijn we nooit (misschien wel ten onrechte?) bezweken voor het Kruitvat.
Nu heeft Michiel me flink van m'n stuk gebracht. Hij wijst me er op dat je bij Ferrier en Fleming hoort dat hun Duits iets mist. Nu ik Ann-Sophie heb gehoord geef ik hem gelijk.
OK, maar ik zit met de brokken. Ik moet op zoek naar de topvertolker(s) van Schubert. Gelukkig heb ik wekelijks Lennerd nog, hij zal me redden. Nur wer die Sehnsucht kennt, weiss was ich leide.