Adriaen Coorte

Het is hier in Gorssel volop aardbeien- en aspergetijd. In onze tuin bezwijkt de aalbessenstruik haast onder zijn gewicht, we hebben nog wel wat zon nodig. De hoogste tijd dus voor een paar prachtige plaatjes van een van de grootste schilders van de genoemde vruchten en groente.
Adriaen Coorte, in 1665 geboren in Middelburg en gestorven na 1707, zijn laatste gedateerde werk is van dat jaar.
In 2003 was in The National Gallery een tentoonstelling van Coorte's werk te zien. In de catalogus stond onder andere:
Coorte is a visual poet whose intimate still lifes allow the viewer to see both the familiar and the exotic with wonder and admiration. In his mature paintings, shells, fruits, and vegetables are transformed into images of singular beauty. Coorte generally placed his objects on a cracked gray stone ledge, but each painting's subjects appear to reach upward toward an unseen light source, giving the work a sense of life and optimism.
Van zoon Michiel, die me vanmorgen op het goeie spoor naar Coorte zette, heb ik geleerd dat je niet moet kletsen over beeldende kunst, maar moet kijken. De lof van de Amerikanen mag er van mij toch bij, vandaar.
Aan Coorte heb ik een bijzondere herinnering. Bij een van onze bezoeken aan het Mauritshuis bedankte ik bij de uitgang een van de medewerksters en zei haar dat ik weer genoten had (vooral van de prachtige "panterbonte" hengst van Paulus Potter, die er toen hing). Ze werd heel enthousiast en vroeg wat ik van het schilderij van Coorte van de aardbeien vond, dat het museum juist had aangekocht. Beschaamd moest ik toegeven dat ik het had gemist (te lang naar de hengst gekeken). Ze pakte mijn linkerhand (rechts heb ik m'n kruk) en nam me mee de trappen op tot voor het schilderij(tje)! Helaas kan ik dat niet op mijn blog zetten, ik zal binnenkort vertellen waarom. Wat ik nu laat zien maakt alles goed dacht ik.