Zaterdagmorgen lag hij(zij?) in de struiken, met onze "buitenkat" te dicht bij. Ik pakte hem op en kalmeerde hem. Na een poosje liet hij fijngeprakt kattenvoer in zijn snavel proppen en kon Erica theelepeltjes water naar binnen gieten terwijl ik die zeer sterke snavel met moeite openhield.
Er viel heel goed met hem te praten maar op een gegeven moment vielen zijn oogjes toe, geheel ontspannen zat hij op mijn arm. Zo gemakkelijk wordt dus een kauwtje tam! Wegvliegen was wel het laatste waar hij aan dacht. Al die tijd vlogen zijn ouders druk boven hem roepend dat hij moest gaan vliegen, soms riep hij KA terug. Uiteindelijk heb ik hem via het balkon op het dak gezet en hebben zijn ouders zich over hem ontfermd. Ik ben wel bijna verleid om hem te adopteren, wat een schat!
No comments:
Post a Comment