This 4.5-inch-high ceramic figure holding a human heart, from about 1000 B.C., piqued the interest of amateur art historian Gordon Bendersky at an Olmec art exhibition at Princeton University. A cardiologist by profession, he was surprised that it depicts the aorta, on the right, the pulmonary artery, and both ventricles. Bendery thinks it is the earliest anatomically accurate image of human heart.

Dan ook nog maar even over mijn hart.
Allicht wekte ik de indruk dat de operatie van 23 maart nogal veel ellende gaf, dat is onjuist. Dinsdag 22 maart, de dag voor de operatie, kreeg ik direct allerlei onderzoeken en voor een katheterisatie, waarbij de druk bij mijn longen en hart gemeten moest worden werd ik naar een operatiekamer gebracht.
Bij het zien van die kerels en de bekende apparaten knapte ik geweldig op! Ook kreeg ik weer extra vertrouwen in de operatie voor woensdag. Er stond een bijzonder aardig (en deskundig leek mij) team op me te wachten.
Bij een katheterisatie krijg je alleen een verdoving in de lies dus je kunt alles volgen en lekker meepraten. Van iedereen een hand en de voornaam en aan de slag. De cardioloog was in een uitstekend humeur en al gauw bleek dat hem die avond een heerlijk etentje te wachten stond. Favorieten werden uitgewisseld en al snel konden we een aantal typische Hollandse toppers onderscheiden: stamppot van raapsteeltjes met spekjes, rauwe andijviestamppot met spekjes, kapucijners met speklapjes, pekelvlees en mosterdsaus. Bij deze heerlijkheden hoorde een stevig rode Bordeaux en het water liep ons in de mond.
Nu er toch een cardioloog bij de hand was vertelde ik dat het zoutarme inmiddels redelijk onder de knie had, maar het gemis van de diverse heerlijke soorten spek wel eens jammer vond, “nee man, op zo’n dag neem je gewoon twee van die cholesterolverlagers, daar kan geen speklap tegen op!” Mijn dag kon niet meer stuk natuurlijk.
Dat had ik ook wel nodig want na de operatie ’s woensdags was ik wel uitgeteld, ook de donderdag nog. Bij het ontslag die donderdag kreeg ik nog een probleempje mee:
De technici, artsen en verplegers konden het niet eens worden of ik nog wel auto mocht rijden.
Na een ICD-implantatie mag de patiënt 6 maanden geen auto besturen, maar hoe is dat nou na vervanging van een ICD? Of ik dat zelf eerst wilde nagaan.
Vrijdags aan de slag. Mijn verzekering en de Gemeente (die de nodige vergunning uitgeeft) wisten het niet, nee, daarover stond niets in de voorschriften.
Tenslotte belde ik het CBR (Centraal Bureau Rijvaardigheid) in Rijswijk, daar weten ze alles van autorijden. Na vele medewerkers belandde ik tenslotte bij een man die zijn verantwoordelijkheden kennelijk niet meer kon (of wilde) ontlopen. Tja hij begreep mijn vraag volledig. Ik voelde door de telefoon dat hier iets ongewoons gebeurde, ook voelde ik een ongewone hersenactiviteit aan de andere kant.
“Meneer Duvekot, afgelopen dinsdag droeg u een ICD en mocht u wettelijk auto rijden. Nu drie dagen later draagt u een (eigenlijk) betere ICD. In die tussentijd bent u niet geschokt. Natuurlijk mag u dus autorijden!”
Zeventig jaar oud en dan mag je het mee maken dat voor jou zo uit het vuistje wetgeving wordt gemaakt (ik rook gewoon dat het zo ging) en ik viel van trots zowat van mijn stoel. Hij mag een lintje, maar daar zal ik als republikein dan niet bij zijn.