'The Antipope', Max Ernst 1942.

In het NRC Handelsblad van gisteren een heel mooi artikel van Joost Zwagerman over Peggy Guggenheim, de mensen om haar heen en haar enorme kunstcollectie. Zwagerman heeft me een slechte nachtrust bezorgd, want nu wil ik naar Bonn. Als de Kunsthalle daar een rolstoel voor me heeft moet het met twee overnachtingen in een hotel een prachtige reis kunnen worden.
Zwagerman is een verademing als schrijver over kunst, hij heeft niet dat onaangename toontje van sommige beroeps kunstbeoordelaars. Erica en ik bezochten in 1989 in New York het Guggenheim en met kleindochter Piffin bezocht ik deze zomer het Guggenheim Berlin. Op mijn blog schreef ik 29 juli over Peggy Guggenheim en ook over Hilla von Rebay. Zwagerman gaat uitvoerig in op het kunsttijdperk van de eerste helft van de vorige eeuw en geeft veel wetenswaardigs. Nu mis ik wel heel erg Piffin om in Bonn met me rond te sjouwen en haar echte Duits te laten horen.

Femke of Marianne?

Ik deed mee aan de stemwijzer en kwam tot mijn verassing uit op de Partij voor de Dieren. Op zo'n 60% van Marianne kwam Femke pas. D66 zat als derde nog net in de plus, de rest in de min en helemaal als laatste en dus maximale "niet-partij" het CDA. Dat het voor mij zo erg is met Balkenende wist ik ook niet. Bij de vorige verkiezingen deden Erica en ik beide ook de stemwijzer en werd Femke bij ons ruimschoots nummer 1.

Wat nu, stemmen op wat ik politiek blijk te zijn of op wat ik dacht dat ik ben? Ik kies voor de eerste optie dus Marianne. Ik ben al jaren lid en donateur van Das en Boom, Varkens in Nood en Comité Anti Stierenvechten dus mijn geloofsbrieven moeten goed genoeg zijn voor Marianne.

Wat me wel doet twijfelen is al dat gedoe over halal. Als kind stond ik al voor de oorlog bij het slachten van het varken en van verdoven had men toen echt nog nooit gehoord. Jaren hield ik hier kippen en slachtte zelf de overtollige hanen ook heb ik op de boerderij thuis nog geleerd een konijn te slachten. Natuurlijk moet je alleen zonder verdoving slachten als je dat kan. Maar al dat afschuwelijks dat in ons land met dieren gebeurt zit niet bij een Halal slachter als het een vakman is. Het is jammer dat daar nu de aandacht naar uitgaat terwijl, bij wijze van spreken, om de hoek varkens en kippen worden gehouden en vervoerd op een manier waar je niet goed van wordt. Gelegaliseerd door het CDA onder de normen en waarden van Balkenende!
Update 28 okt., iemand die het veel beter zegt dan ik vindt je op onderstaand weblog:
http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/2006/10/28/een-muzelman-in-de-dierenpartij/

Schaaktoernooi

Jan Nagel in een eindspel.
Hoe ziet een schaaktoernooi er uit? Nou overal hetzelfde. In mijn geval spreek ik over voornamelijk ervaring in Wijk aan Zee, Hoogeveen, Gent, Arnhem en Apeldoorn. We zitten in rijen opgesteld, te dicht op elkaar en het is er te warm. Maar we voelen dat allemaal niet. We denken over Pxf6 (paard maal f6) en rekenen dat vijf keer of meer door. Eergisteren schreef ik over Jan Nagel die minstens zo verslaafd is als Carla, Ruud, Gerard en ik. Je komt Nagel altijd weer tegen. Deze foto is op het jaarlijkse snelschaaktoernooi in Dordrecht genomen maar het had net zo goed ergens anders kunnen zijn.

Dick Dolman.

Vanmorgen heeft oud kamervoorzitter Dick Dolman mijn plaats overgenomen. Ik heb me in overleg met mijn huisarts teruggetrokken. Ik was/ben te verkouden om te kunnen autorijden en, veel belangrijker, te schaken. Dolman is net als wij de laatste jaren in veel amateurtoernooien te zien. Vandaag was een slechte dag: Carla, Ruud, Gerard, (en Dick) verloren.
Met Dick Dolman sprak ik tot nu toe alleen over schaken. Wat me bij hem opviel is het, net als bij Jan Nagel die ook weer in 'onze groep' speelt, fanatisme waarmee hij elke partij speelt. Zelf heb ik altijd de neiging, zeker na de partij, om wat afstand te nemen en te relativeren. Dat lijkt bij deze politici niet het geval. Er spelen meer politici in het amateurschaak dus ik zal mijn onderzoek moeten uitbreiden. Twee is te weinig voor een conclusie.

Judit in Hoogeveen.

Morgen speelt ze in Hoogeveen en zie ik haar weer, Judit Polgar. Ik ben een hartstochtelijke fan van haar, de enige vrouwelijke schaakster die al jaren tot de wereldtop behoort. Als meisje van 11 jaar was ze al wereldberoemd.
In het Amateurtoernooi Groep1 ging het bijna spiegelbeeldig aan gisteren. Ruud en ik verloren, Gerard won en Carla speelde remise. Alles staat 's avonds al op internet:
www.essentchess.nl/
Eliane reageerde op mijn suggestie om blindenschaak te zien:
'Ja, ik wil wel weten hoe een blinde schaakt. Blind?'
Elke redelijk sterke schaker kan blind schaken. Hij heeft alleen geen bord met stukken voor zich. In de vorige eeuw speelde Aljechin wel tegen meer dan 30 sterke clubspelers blind.
Wereldwijd doen blinden aan schaakwedstrijden mee. Zij hebben dan een speciaal bord en een speciale klok voor zich en kunnen zo de zetten en de verbruikte tijd voelen.
Reken maar dat Judit blind kan schaken!

Essent Schaaktoernooi.

Vandaag was de eerste ronde van het Essent Schaaktoernooi in Hoogeveen.
Carla, Gerard, Ruud en ik spelen in het Amateurtoernooi groep 1.
Een jaarlijks terugkerend probleem is dat wij een rating hebben waarmee we in de eerste ronde tegen "veel zwakkere" spelers moeten spelen. Er wordt dan 'op papier' van ons verwacht dat we winnen omdat wij een veel hogere rating hebben. Ruud en ik slaagden voor ons examen, Gerard ontsnapte nog net aan een nederlaag: remise. Carla verloor, maar er was ook goed nieuws.
Mevrouw Lidy Paalman had een nieuwe blindengeleidehond. Haar vorige, een zwarte Labrador heeft ze moeten laten inslapen. Deze nieuwe, een blonde Labrador Retriever teef, is weer net zo'n goedzak en ik kreeg ook een lekker likje van haar. Ze ligt eventueel de hele speeltijd van vijf uur braaf onder Lidy's tafel, maar er moet ook eenmaal gegeten worden en dan wordt de stille speelzaal opgeschrikt door luid krakende hondenbrokken en hard gesmak. Daar word ik altijd vrolijk van. Lezers die willen weten hoe een blinde in een wedstrijd schaakt zijn hartelijk welkom. We hebben dit jaar een schitterende kroongroep: de vorige wereldkampioen Veselin Topalov (Bulgarije), de sterkste vrouwelijke schaakster ooit Judit Polgar (Hongarije), de sterkste Nederlander Ivan Sokolov en de huidige jeugdwereldkampioen Shakhryar Mamedyarov uit Azerbeidzhan.

Hoogeveen.

Vandaag begint het Essent Schaaktoernooi. Carla, Gerard , Ruud en ik spelen 's middags. Stef en Piet 's morgens. Gisteravond was er een goeie warming-up tegen een team uit Arnhem. We wonnen met 6,5 tegen 1,5.
Hier het eind van mijn partij, wit gaf op na 26...Td3-c3 (hij kan de toren niet slaan want dan geef ik mat op f1) 27.Tc1-d1,Tc3-c2.

Toronto.

De CN Tower, Canada's nationale toren.
Lezers die niets van techniek willen weten kunnen de eerste alinia overslaan!
'Bij biventriculaire ICD's ligt er naast de standaard-elektrode in de rechterhartkamer ook een elektrode tegen de linkerhartkamer aan (in de sinus coronarius). Bij patiënten met hartfalen en ongelijke pompinitiatie van de linker- en rechterharthelft kan met deze extra draad ervoor gezorgd worden dat de twee hartkamers weer tegelijk gaan pompen, waardoor ze efficiënter werken. Dit verbetert bij een deel van de patiënten de conditie en levensverwachting.'
Zo is het bij mij.
Vrijdag 13 oktober pleegde het douanepersoneel in Toronto er helaas een aanslag op. De eerste twee beambten hadden mij nog net verzekerd dat ik niet met een elektronische detector onderzocht zou worden. Op hun verzoek ging ik rechtop staan met mijn armen omhoog, ik keek omhoog en de wereld draaide onder me weg. Op dat moment zag ik dat er toch een handdetector op mijn borst, precies boven mijn ingebouwde beschermengel, gehouden werd. Ik riep nog 'no, no, no' en viel toen achterover terug in mijn rolstoel. Toen ik weer bijkwam realiseerde ik me dat mijn ICD zich van de klap had hersteld, weer werkte, en ik weer leefde.
Donderdag gaan we bij Hartfalenpoli hier in Deventer alles nog eens goed bekijken, mijn kastje uitlezen enzovoort. Ik denk dat ik er onbeschadigd vanaf gekomen ben.
Ik heb een heerlijke tijd bij mijn oudste zoon en zijn gezin gehad, de nieuwe huisgenoot Orbit is daar getuige van geweest!

Zielig zijn.

Donderdag dronken Eliane en ik in een koffiebar nog eenmaal een kop koffie voordat ik terug vloog naar Nederland. In Toronto mogen honden in restaurants, bars enz. niet mee naar binnen. Orbit moet in de auto wachten. Eliane en ik vinden dat natuurlijk ook heel erg, maar hij wrijft ons dat nog eens extra in 'kijk eens hoe zielig ik ben'. Hij is zojuist nog heerlijk uitgeweest op het strand van Lake Ontario maar kennelijk is dat nu al geen reden meer om niet dramatisch te kijken. Als het heel erg werd drukte hij zijn neus stevig tegen het raam om nog dichter bij te zijn.

De hemel.

Zoals ik gisteren beloofde ben ik me met mijn familie gaan bezighouden. Hofmeester is verdwenen en ik kreeg de kans om nog net een foto van Michiel te maken voordat de porch klaar was. Vandaag bezochten Michiel en ik de mooiste gereedschapswinkel die ik ooit zag: Lee Valley. Een soort hemel waar die vijftig maagden vervangen waren door veel verleidelijker zaken. Ja, we lieten ons verleiden!

Hofmeester in Canada.

De eerste dagen in Toronto bij mijn familie las ik Tirza, het nieuwe boek van Arnon Grunberg. Nu leef ik gelukkig weer in de normale wereld, kan schaken en dammen met Otger en rondkijken in Toronto. Grunberg heeft met Tirza echt een meesterwerk geschreven. In zijn column in het NRC Handelsblad schreef Anil Ramdas dat Hofmeester, de hoofdfiguur in Tirza, de wereldliteratuur zal bereiken. Ik denk dat hij gelijk heeft, ik krijg Hofmeester maar niet uit mijn hoofd. Volgende week donderdag vlieg ik terug en ik ga me nu echt met mijn familie bezighouden en dus ook met Canada.