Van Pipi Langkous tot Heleen Bosma enEinstein.

Panterbont.
Weer terug in de gewone wereld. Medische perikelen waren de oorzaak dat ik een paar dagen de kluts kwijt was, s.v.p. niet naar vragen.
Ik ben er weer en met een beroemd paard vooral bekend voor de volwassenen die toen kind waren: de Knabstruper het paard van Pipi Langkous.
Eigenlijk was ik op zoek naar het schilderij van Paulus Potter van een Panterbonte hengst dat veel mooier is als die stier, ik schreef daar juni 2005 op mijn blog over. Maar deze Panterbonte/ Tijgerbonte of Knabstruper is toch prachtig?
Waarom de mooie Knabstruper? Omdat ik bedacht dat ik in de jaren negentig van de vorige eeuw ieder voorjaar nieuw leven bracht aan de Dommerholtsweg hier in Gorssel. Ik had twee pony’s Liesje (panterbont) en Suzy (zwartbont) en daarbij behoorden de “ponymeisjes” Marian voor Liesje en Margot voor Suzy.
Elk voorjaar liet ik daar via een hengstenhouder het panterbonte hengstje Sunny Boy een week bij lopen. Dat was grootfeest tot zelfs in donker ’s avonds stonden mensen te kijken wat er in de wei gebeurde, dikwijls ook moeders met hun kinderen, hoe een hengst dat doet in de vrije natuur. Dat krijgt de moderne mens niet meer te zien tegenwoordig. Sunny Boy wist hoe de natuur van een merrie is. Eten vooral de eerste dagen kon hij niet er was maar een doel: zolang de merries met zijn aanwezigheid confronteren tot zij hengstig werden. Dat duurde een of twee dagen, zolang liep hij continu, dag en nacht, achter de dames net buiten bereik van hun achterhoeven. Heel leuk was een keer toen het hengstje op een avond teruggehaald werd er stonden veel mensen langs de draad. Ik hield Liesje, de leidende merrie, vast zodat de twee mannen die Sunny Boy kwamen halen hem konden pakken. Liesje zou dat heel moeilijk hebben gemaakt, maar er gebeurde iets anders. Tot groot enthousiasme van het publiek liet de hengst zich niet pakken maar rende naar Suzy en gaf een pracht demonstratie van zijn kunnen! Nu Liesje vast zat hadden die twee eindelijk vrij spel!
Het volgende voorjaar waren er weer twee veulentjes. Dikwijls lagen die dezelfde dag nog bij de meisjes te knuffelen, ik had hen geleerd vooral de laatste weken voor de geboorte tegen die veulentjes te praten en reken maar dat die hun stemmen herkenden.
Belofte.
Het gedicht van de Deventer stadsdichter Heleen Bosma dat ik beloofde plaats ik dinsdag aanstaande. Heleen schreef me
“Hij wordt op 1 september in het ziekenhuis uitgedeeld, dat is de officiële datum waarop de poli's werden geopend. Dus dan kan hij de ether in.”
Ik had eerder op mijn blog dinsdag 25 aug. genoemd, dat was dus fout.
De algemene uitdrukking “de ether in” die Heleen gebruikt is interessant. De ether was een natuurkundig begrip van Lorentz, Nobelprijs winnaar en de grootste Nederlandse natuurkundige eind 19de eeuw en eerste helft vorige eeuw. Zelfs Einstein had ontzag voor hem en dat was heel zeldzaam. Lorentz had het begrip ether nodig voor de voorplanting van de elektromagnetische golven (radiogolven, licht enz.). Einstein heeft aan de ether een eind gemaakt, hij bewees dat ie niet bestaat.